Το «Καλά και σήμερα. Το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος» είναι το πιο προσωπικό βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου, γιατί όπως λέει και η ίδια, το έχει γράψει με το σώμα της. Η Σοφία Νικολαΐδου διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού στις 22 Σεπτεμβρίου, έκανε μαστεκτομή την 1η Οκτωβρίου και στις 29 του ίδιου μήνα ξεκίνησε τις χημειοθεραπείες. Το βιβλίο είναι μια ημερολογιακή καταγραφή (από τις 22 Σεπτεμβρίου του 2014 μέχρι τις 24 Μαρτίου του 2015) όλης αυτής της περιπέτειας που ξεκινά με τη διάγνωση και κλείνει με την ολοκλήρωση των χημειοθεραπειών.
Το βιβλίο γράφεται μέρα με τη μέρα, όπως επισημαίνει η ίδια, στις δύσκολες κι επώδυνες στιγμές αλλά και στις χαλαρότερες. Η γραφή είναι η ψυχοθεραπεία της, το καταφύγιο για να περνάει το ζόρι. «Αυτό θα γίνει ένα ωραίο βιβλίο», σκέφτηκε από την αρχή. Κι έτσι η γραφή και η αντοχή των λέξεων γίνεται φάρμακο. Μαζεύοντας τις δυνάμεις της και σκεπτόμενη τί μπορεί να μάθει απ' αυτό, «πετά» την λέξη «καρκίνος» παντού, μιλά για την ατομική της πραγματικότητα χωρίς ταμπού κι ενδοιασμούς.
Μέρα με τη μέρα βλέπουμε, μέσω μιας παραστατικής περιγραφής, την καθημερινότητα της Σοφίας Νικολαΐδου. Τα στάδια της θεραπείας, την εμπειρία της χημειοθεραπείας, τη νέα της εικόνα και τον αγώνα αποδοχής της εικόνας αυτής. Την αρρώστια που μετριέται σε ποσοστά και αριθμούς και γίνεται απειλή. Την αντικατάσταση των παλιών προτεραιοτήτων στη ζωή από τις καινούργιες. Τις βασικές συνειδητοποιήσεις, «χάνεις αυτό που έχεις και τότε το εκτιμάς. η ζωή μας είναι φτιαγμένη από παντοδύναμα κλισέ, ριζωμένες κοινοτοπίες, που θρέφονται από την εμπειρία αιώνων». Βλέπουμε τον πόνο, το φόβο, την αγωνία αλλά και τη δημιουργία βάσεων για μια νέα ζωή και μια νέα ματιά των πραγμάτων.
Η προσωπική της μαρτυρία γίνεται το μέσο που μεταφέρει μηνύματα σε όλους μας. Στο βιβλίο μπορεί να δει κανείς τον εαυτό του ή κάποιον που γνωρίζει πως νόσησε. Η κάθε εμπειρία, όμως, είναι διαφορετική. Η κάθε γυναίκα είναι η ατομική της περίπτωση, «γιατί δεν υπάρχουν ασθένειες αλλά ασθενείς», μεταφέρει τα λόγια του Ιπποκράτη η Σοφία Νικολαΐδου. Πρώτα απ' όλα, όμως, το βιβλίο απευθύνεται σε όλους όσοι νομίζουν ότι είναι υγιείς. Μέσω της ανάγνωσης ο καθένας θα βρεθεί απέναντι σε σκέψεις που θα τον ωθήσουν να αναθεωρήσει πεποιθήσεις, προτεραιότητες, ανθρώπινες σχέσεις. Το σώμα προδίδει, η ζωή δεν είναι επάγγελμα, έχει προθεσμία και τέλος, όμως ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει πολύ περισσότερο απ' όσο φαντάζεται. Ο χρόνος είναι σημαντικός και δεν πρέπει να χάνεται τζάμπα. Το βιβλίο είναι μια κραυγαλέα υπενθύμιση πως το μόνο που έχει κανείς είναι το «τώρα», το οποίο δεν είναι δεδομένο αλλά ούτε και χαρισμένο.
Ο καθένας μας –κι ας μην το συνειδητοποιεί– έχει ένα ποσοστό ζωής να «κρέμεται» από πάνω του. Η απειλή του θανάτου είναι πάντα ένα δυνατό ενδεχόμενο. Μα μόνο όταν φτάσει στην κρίσιμη στιγμή μια ασθένειας το συνειδητοποιεί κανείς. Η συγγραφέας μας προκαλεί να το αναλογιστούμε και επισημαίνει πως το σημαντικότερο πράγμα είναι «οι μικρές χαρές της ζωής. Όσο ποιο μικρές, τόσο πιο χαρές τελικά».
Το «Καλά και σήμερα. Το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος» είναι από τα βιβλία που αξίζει να διαβαστούν με προσοχή, ώστε να κάνει ο κάθε αναγνώστης τις απαραίτητες διαπιστώσεις γα τη δική του ζωή. Για να πάρει θάρρος και κουράγιο από την ιστορία της Σοφίας.
