Τη μία μέρα γυρνούσες με το κοντομάνικο, την
άλλη μέρα τυλίχτηκες με κουβέρτα. Το φθινόπωρο σε βρίσκει λίγο ντεφορμέ έτσι
δεν είναι; Το χρώμα σου αρχίζει να φεύγει, το μυαλό σου ακόμα δεν επέστρεψε,
ψάχνεις δουλειά, ή επιστρέφεις με (όχι τόσο όσο χρειάζεται) όρεξη σε αυτήν που
έχεις, τα μαλλιά σου έχουν ψαλίδα, τα νύχια σου έχουν καταστραφεί.
Όμως σε λίγες μέρες, παίρνεις τα πάνω σου,
ξαναφτιάχνεις διάθεση και πρόγραμμα, πίνεις τον πρώτο γαλλικό καφέ και
επανέρχεσαι σε μια αξιοπρεπή κατάσταση έτοιμος να αδράξεις τη μέρα, να στύψεις
την πέτρα, να κατατροπώσεις εχθρούς, να βάλεις καινούργιους στόχους, να γίνεις
ένας σύγχρονος ήρωας της πόλης.
Αρρωσταίνουμε, κρυώνουμε, βλέπουμε
ταινίες στο σπίτι και ετοιμαζόμαστε για έναν χειμώνα που θα μας παγώσει,
ψάχνοντας μια καρδιά να κάνει παρέα στη δική μας. Τις εποχές που έχει πολύ κρύο
πάντα χρειάζεσαι ένα χέρι για να ζεσταίνει το δικό σου.
