Δεν θέλει, φαντάζομαι, και πολλή ανάλυση με τον εαυτό σου για να αντιληφθείς την πάλη της φωτεινής με τη σκοτεινή πλευρά. Όλοι άλλωστε έχουμε και τις δυο μέσα μας. Για μένα φως σημαίνει ευγένεια, καλοσύνη, δοτικότητα, αλληλεγγύη, γενναιοδωρία, αλτρουισμός, χαμόγελο. Και το σκοτάδι μεταφράζεται σε κυκλοθυμία, αυτοκαταστροφή, ενοχικότητα, απαισιοδοξία, άγχος για το μέλλον, μελαγχολία, τάση για απομόνωση.
Σε μια προσπάθεια ειρηνοποίησης αυτών των δυο όψεων, (ας μη δαιμονοποιούμε την ¨κακή¨ μας πλευρά- οι δαίμονές μας, μας βοηθούν να καταλάβουμε τι δε θέλουμε να είμαστε), έχω αποδεχθεί την ύπαρξη τους και προσπαθώ να τις καταλάβω και να ισορροπήσω ανάμεσα στις δυο. Να σμίξουν οι δυο αντίθετοι πόλοι. Κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις. Έτσι γίνεται πάντα. Και αν το δεις και από τη θετική του πλευρά, οι ανισορροπίες γεννούν συχνά όμορφα πράγματα: στίχους, κείμενα, μουσική, πίνακες ζωγραφικής. Παράγουν τέχνη γενικώς.
Ω συ σκοτάδι, φως δικό μου, συ έρεβος λαμπρό, πάρτε με σύνοικο σας. Αίας του Σοφοκλή
Ακόμα και οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφεσαι μπορούν, ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιείς, να σε σπρώξουν προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Κάνοντας παρέα με άτομα απαισιόδοξα, θλιμμένα, μελαγχολικά, βουλιάζεις και εσύ περισσότερο σ' ένα τέτοιο συναίσθημα. Παίρνεις αυτή την ενέργεια. Και όταν βρίσκεσαι με ανθρώπους χαρούμενους, εξωστρεφείς, αισιόδοξους, αμέσως νιώθεις να σε κατακλύζει μια αύρα χαράς και καλής διάθεσης.
Όπως και αν είναι όμως και ανεξάρτητα από τις φιλίες και τις παρέες μας, εσύ μένεις με τον εαυτό σου και αυτό που καταλαβαίνω είναι πως ο καθένας μας επιλέγει ποια πλευρά του θέλει να καλλιεργήσει. Αυτή που θέλει να δουλέψει περισσότερο γιατί είναι αυτή η όχθη που θα τον πάει παραπέρα, θα τον βελτιώσει, θα τον κάνει καλύτερο άνθρωπο. Συνήθως τα σκοτάδια μας κρατούν στάσιμους, δε μας αφήνουν να δούμε καθαρά, να εκτιμήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις, να τους δώσουμε την αξία που τους πρέπει. Μας βυθίζουν πιο βαθιά στο βούρκο.
Καλό και κακό. Φως και σκοτάδι. Αιώνια ζεύγη αντιθέτων. Δυο μεριές του ίδιου ανθρώπου είναι. Εμείς αποφασίζουμε προς τα πού θα γύρει η ζυγαριά. Οπότε μην τρελένεσαι. Πάρτο και λίγο χαλαρά. Μην υπεραναλύεις και καις πολύτιμα εγκεφαλικά κύτταρα. Προσπάθησε με θέληση και διάθεση να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου, να τον δεχτείς έτσι όπως είναι και στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Και αν δεν πάνε, τότε δεν είναι το τέλος.
