Από το Γιώργο Καρακασίδη
Ο Richard Linklater είναι ένας αυτοδημιούργητος πολυδιάστατος σκηνοθέτης, συνδεδεμένος με μια από τις πιο όμορφες τριλογίες του indie αμερικάνικου κινηματογράφου (Before Sunrise – Before Sunset – Before Midnight), μέσω της οποίας απέδειξε ότι ο δυνατός διάλογος μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας με φόντο μια όμορφη πόλη αρκεί για να υπερκεράσει οποιαδήποτε δράση (με τη συμβατική κυρίως έννοια του όρου) υψηλού budget. Επίσης, έχει γυρίσει το Dazed and Confused, στο οποίο παρουσιάζει τη νεανική τρέλα ενός high school μετά την αποφοίτηση, με έμφαση στο να αναπαραστήσει πιστά τη ζωή σε ένα αμερικάνικο προάστιο του Τέξας στα 70s και όχι να προσδώσει κάποια ιδιαίτερη πλοκή (όπως ακριβώς έκανε αργότερα ο Tarantino με το ‘Once Upon in Hollywood’ με τη διαφορά ότι ο τελευταίος έδωσε ένα what if twist της θρυλικής υπόθεσης Manson στο τέλος). Τέλος, έχει διακριθεί για ένα πρωτοποριακό κινηματογραφικό πείραμα, το Boyhood, το οποίο γύρισε σε διάστημα 12 χρόνων, με θέμα την εξέλιξη της ζωής ενός αγοριού από την παιδική του ηλικία έως την ενηλικίωσή του.
Αυτή τη φορά επιστρέφει με ένα περιπετειώδες rom-com φιλμ που βασίζεται σε μια εξωπραγματικά (!) αληθινή ιστορία. Ένας φιλήσυχος χωρισμένος καθηγητής ψυχολογίας, o Garry (Glen Powell), συμπληρώνει το εισόδημά του δουλεύοντας για την αστυνομία, φτιάχνοντας κοριούς που παγιδεύουν πελάτες την ώρα που αναθέτουν συμβόλαια θανάτου σε έναν υποτιθέμενο εκτελεστή (λέγε με Hit Man). Όταν ξαφνικά ο undercover αστυνομικός που υποδύεται τον Hit Man βγαίνει σε διαθεσιμότητα (επειδή πλάκωσε δύο ανήλικους που κατά τον ίδιον το άξιζαν και ρίχνει το φταίξιμο στην πολιτική ορθότητα της εποχής), ο Garry θα βρεθεί προ εκπλήξεως, καθώς θα κληθεί να υποδυθεί αυτός το ρόλο του Hit-man. Αφήνοντας την ασφάλεια της παρακολούθησης από το βαν-βιτρίνα, θα πρέπει όχι μόνο να συναντηθεί face to face με τον πελάτη αλλά και να τον πείσει ότι είναι ικανός να φέρει εις πέρας το έγκλημα που υποτίθεται ότι θα αναλάβει. Και προς έκπληξη όλων, τα καταφέρνει περίφημα. Η εκτέλεση αποτρέπεται, ο πελάτης συλλαμβάνεται και ο Garry χρίζεται εφεξής ο νέος εκτελεστής-δόλωμα. Σιγά σιγά η αυτοπεποίθηση του εκτινάσσεται και η αίσθηση κινδύνου τον ιντριγκάρει τόσο που αρχίζει να αλλάζει μεταμφιέσεις και προσωπεία, αποτινάσσοντας το προφίλ του ευγενικού nerd και υιοθετώντας αυτό του τολμηρού πιο αρρενωπού wannabe κακού. Ο Garry γίνεται Ron και μετατρέπεται σε έναν (ακίνδυνο) ‘Heisenberg’, αναδεικνύοντας την Ταυτότητα (οι έμφυτες ορμές μας προς κάτι επικίνδυνο) εις βάρος του Εγώ (η λογική που μας εμποδίζει να τις ακολουθήσουμε) και του Υπερεγώ (οι νόρμες που επιβάλει η κοινωνία), κατά τη φροϋδική θεωρία που διδάσκει τα πρωινά στους φοιτητές του. Κάποια στιγμή θα γνωρίσει μια supersexy κοπέλα, τη Madison (Adria Arjona), η οποία θα του αναθέσει διστακτικά να δολοφονήσει τον κακοποιητικό άντρα της. Προκειμένου να τη γλυτώσει από τη σύλληψη, θα την πείσει να ακυρώσει το σχέδιο και να κρατήσει τα χρήματά της, ενώ σύντομα θα συνάψει μια (πολύ) καυτή σχέση μαζί της, χωρίς να της αποκαλύψει την πραγματική ‘ξενέρωτη’ ταυτότητα του. Μέχρι που ο άντρας της ξαφνικά θα βρεθεί δολοφονημένος και οι υποψίες θα κινηθούν προς αυτήν….
Ακροβατώντας ανάμεσα στο αστυνομικό θρίλερ και την κωμωδία (άλλο ένα είδος όπου o Linklater έχει διαπρέψει στο παρελθόν με το School of Rock), ένα απίστευτα διασκεδαστικό παιχνίδι ταυτοτήτων, όπου ο καθένας βλέπει στον άλλο αυτό που θέλει να δει και όχι αυτό που πραγματικά είναι, κλείνει σχετικά απότομα. O Linklater, ίσως φοβούμενος να μην υπερβεί τη συμβατική φιλμική διάρκεια των 2 ωρών, άθελα του δίνει ένα κάπως βιαστικό και άγαρμπο φινάλε με το ζευγάρι να αφήνει την εικόνα του ‘Κου και κας Smith’ σε πιο καλοσυνάτο και λιγότερο μπρουτάλ. Κι όμως οι σχεδόν δύο ώρες έχουν περάσει μονορούφι και νιώθεις ότι ίσως υπάρχει υλικό για ακόμα περισσότερο μπέρδεμα στην πλοκή που στα χέρια π.χ. των Κοέν να εκτυλισσόταν με περίσσεια αυθάδεια, χωρίς να κουράσει.
Κι έτσι ενώ έχεις περάσει αρκετά καλά, στο τέλος νιώθεις κάπως μετέωρος. Τόσο μετέωρος όσο ενδεχομένως είσαι, όταν συνειδητοποιείς το πρωί που ξυπνάς, ότι για άλλη μια μέρα πρέπει να φορέσεις ένα προσωπείο που μπορεί να μη σου αρέσει ή ταιριάζει…
