Η νέα ποιητική συλλογή της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη με τίτλο «Επιμενίδειος Οίστρος» που κυκλοφορείται από τις εκδόσεις Πηγή αποτελείται συνολικά από έξι μέρη με εσωτερική συνοχή. Θεματικός πυρήνας στο βιβλίο δεν υπάρχει, εντούτοις, θεμελιώδεις έννοιες όπως ο θάνατος, η ελευθερία, η βούληση, το ανθρωπίνως σκέπτεσθαι και πράττειν συνδιαλέγονται διαρκώς μαρτυρώντας τη συνεχή κίνηση των πραγμάτων στον χρόνο και την εσωτερική πολλαπλότητα του ατόμου.
«Η ποιητική αφήγηση Επιμενίδειος Οίστρος πράττει πυκνή σκέψεων διατύπωση, δηλώνοντας ταυτοχρόνως τη δυσπραγία ανάλυσής τους. Με επίμοχθη προσπάθεια άπτεται προβληματισμών δυσεπίλυτων, παραγκωνίζοντας στενόμυαλες αντεγκλήσεις και ξεδιπλώνοντας αντίρροπες τάσεις. Εάν στην κοινωνική συμβίωση των ανθρώπων ελευθερία θεωρείται το να μην υπόκειται κάποιος στη θέληση άλλου, στην προκείμενη περίπτωση, η ελευθερία έγκειται στη δυνατότητα ανεμπόδιστης ανάπτυξης της προσωπικότητας, δηλαδή αυτοκαθορισμού αυτονομίας-αυτοδιάθεσης. Οι προτεραιότητες ιεραρχούνται εις επίρρωση του αρχετυπικού ισχυρισμού του Σωκράτη, πως μια ζωή που μένει ανεξέταστη δεν αξίζει να τη ζεις».
Η αφήγηση αυτή αποπειράται να αποσαφηνίσει τους τρόπους ανθρώπινης σκέψης, τον λόγο περί του «Γίγνεσθαι» και του «Είναι», θεμελιωμένα στο προαιώνιο επιχείρημα περί γέννησης και φθοράς. Η γραφή της Τυμπλαλέξη είναι πυκνή, ο λόγος της σύνθετος ενώ διατίθεται πληθώρα εικόνων και δίπολων που άλλοτε σαγηνεύουν και άλλοτε επιδιώκουν τη σύγχυση.
ΕΣΥ η Αθανασία,
Ο θάνατος ΕΓΩ!
Κι οι στίχοι ανυποψίαστοι στο δίπολο,
Κι ακρωτηριασμένοι στην όψη.
Η ποίηση που γράφεις,
Του Χάους είν' η βροχή και της Σκιάς!
Όσο εγώ θα αρδεύω κήπους,
Πειρασμούς σε σπόνσορες πουλώντας για μόδα·
Τ' απόσταγμα δοκιμάζοντας της υπομονής.
Κι οι αντιφάσεις ατόφιες σαν των ρόδων του Rilke!
Σ' Αχερουσίας νερά, καράβι ν' αρμενίζω τη ζωή ΜΟΥ.
Αγεώργητους να συνταιριάζω βυθούς.
Ξέπλεκα δεν έχω μαλλιά ξανθά,
Σαγήνη στους ατμούς να προκαλέσω·
Μήτε φιόγκους λευκούς αγνότητας,
Νάζια του Πλούτωνα να κάνω·
Μόνο μια πολυθρόνα ψυχανάλυσης,
Με συναισθήματα κομματιασμένα·
Και μνήμες νεκρές κομματιασμένες…
Πρόκειται για μία διαλεκτική του μάταιου, για μια μακρά και επίπονη διαδικασία αυτό-ψυχανάλυσης. Η ποιητική γραφή εδώ εκλαμβάνεται ως μία ριζική μορφή απελευθέρωσης και αυτογνωσίας μπροστά στο φάσμα του οριστικού τέλους που επιφέρει η «ευεργεσία» του θανάτου. Παραπέμποντας στον, κατά τον Ρίτσο, ορισμό της ζωής ως «τραύμα στην ανυπαρξία» αναδεικνύει ως το ύστατο πρόταγμα την απαλλαγή από την ανελευθερία που προκαλείται από τον φόβο, το ρίξιμο στη μάχη της προσωπικής αμφισβήτησης και επαναξιολόγησης, η σύγκρουση με το πεπρωμένο.
Συγγραφέας: Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Τίτλος: Επιμενίδειος Οίστρος
Διεύθυνση ατελιέ: Νικόλαος Κουμαρτζής
Συντονισμός έκδοσης: Βαλάντης Ναγκολούδης
Senior designer: Αντώνης Καραναύτης
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Μηνάς Παπαγεωργίου
Φιλολογική επιμέλεια: Γιούλη Γαλάνη
Εκδόσεις: Πηγή (2018)
Σελίδες: 92
