(La Source de Femmes)
Κωμωδία, 2011, Βέλγιο/Γαλλία/Ιταλία, 137 λεπτά
Σκηνοθεσία: Ράντου Μιχαελάνου
Παίζουν: Ίαμ Αμπάς, Χαφσιά Χερζί, Λεϊλά Μπεχτί
Οι γυναίκες ενός απομονωμένου χωριού στο βουνό Άτλαντας του Μαρόκο αναγκάζονται να κουβαλούν καθημερινά νερό στο χωριό απ’ τις πηγές του βουνού. Ένα τραγικό συμβάν οδηγεί μια από τις νεότερες να μαζέψει όλες τις γυναίκες και να συμφωνήσουν σε απεργία από σεξ, μέχρι να αλλάξει χέρια η μεταφορά του νερού.
Αντλώντας έμπνευση απευθείας από την Λυσιστράτη, το φιλμ του Μιχαελάνου θα έπρεπε κυρίως να ανησυχεί βλέποντας πως 2.500 χρόνια μετά την κωμωδία του Αριστοφάνη, υπάρχουν κοινωνίες που δεν άλλαξαν στο ελάχιστο σε ότι αφορά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ο ανδρικός πληθυσμός του χωριού, έχοντας ως δικαιολογία το Κοράνι για να δικαιολογήσει την αγραμματοσύνη του, έχει ερμηνεύσει τις σελίδες του ως δύναμη εξουσίας απέναντι στο γυναικείο φύλο, μεταξύ άλλων συντηρητισμών.
Ο Μιχεαλένου εκμεταλλεύεται τη κουλτούρα της περιοχής και τα τραγούδια που πηγάζουν από αυτή (και αναφέρονται στο φύλο που τα τραγουδά) για να δημιουργήσει χορικά μέσα στην αφήγηση, στην προσπάθεια να κρατήσει όσο μπορεί τη δομή του αρχαίου δράματος, όμως μοιάζει να γοητεύεται και ο ίδιος από αυτό κρατώντας μια ανεξήγητα μεγάλη πλοκή με χρόνο που ξοδεύεται χωρίς να γίνεται ουσιαστικά κάτι. Αντιθέτως γεμίζει την ώρα ενσωματώνοντας λαϊκούς μύθους της Ανατολής, όπως οι Χίλιες και Μία Νύχτες, για να αντιτεθεί στις προκαταλήψεις της τοπικής κοινωνίας, πετυχαίνοντας πάντρεμα διαφορετικών ειδών ώστε να δημιουργήσει ένα μοντέρνο παραμύθι που συχνά πάντως παρεκκλίνει των σκοπών του.
