Αν πραγματικά νομίζεις ότι δεν έχεις καμία ευθύνη.
Βάλε καλά στο μυαλό σου αυτό.
Για ότι κακό μας έχει συμβεί.
Δυστυχώς φταις και εσύ εξίσου με όλους.
Εγωιστικά κινήθηκες, χωρίς να υπολογίζεις άλλους.
Ζήλεψες τα πολλά και ανίδρωτα.
Ήθελες να κάτσεις στο πιο ψηλό βάθρο.
Θωρώντας τα γεγονότα από ψηλά.
Ίσως έτσι και να γέμιζες το μεγάλο σου κενό.
Κάτι όμως δεν πήγε καλά τούτες τις μέρες.
Λίγο λίγο έχασες όλα σου τα ψεύτικα προνόμια.
Μίσησες τότε τον ίδιο σου τον εαυτό.
Νόμιζες, ανόητε, ότι θα τα είχες για πάντα.
Ξύπνησες όμως και δεν σου είχε απομείνει τίποτα.
Όλα στάχτη στον άνεμο της νέας τάξης πραγμάτων.
Πανικοβλήθηκες. Είπες «Δεν μπορεί να κατέληξα έτσι».
Ρίχτηκες τότε, στις σάρκες του αδελφού σου.
Σάμπως αυτός να έφταιγε για το ολίσθημα σου.
Τσάκισες και το μέλλον του μαζί με το δικό σου μέλλον.
Υπέγραψες με μιας δυο καταδίκες.
Φοβήθηκες βλέπεις μην τυχόν και δεν δυστυχήσουν και άλλοι εκτός από σένα.
Χαράμι πήγε το καλό σου το μεγάλωμα.
Ψέμα στο ψέμα έχτισες ένα νέο παλάτι.
Ωραίο μεν. Μοιραίο δε. Για σένα και για τους γύρω σου.
