“Περιοχή καλυπτόμενη από τον δικό της μύθο, παραβαρδάρια γειτονιά, άλλοτε χώρος εμπορίου και άλλοτε αγοραίου έρωτα, γλίτωσε από την Μεγάλη Πυρκαγιά και έγινε στίχος σε τραγούδια. Τα Λαδάδικα αποτελούν ζωντανό κομμάτι της Θεσσαλονίκης, άλλοτε στα πάνω τους και άλλοτε στα κάτω τους, έζησαν και έχουν να διηγηθούν πολλά στον διαβάτη και στον ιστορικό” έγραφε ο Μίλτος Μαυρομάτης στο βιβλίο του.
“Τα Λαδάδικα πέρασαν μια περίοδο κρίσης, αλλά φαίνεται πως τώρα ξαναβρίσκουν τον ρυθμό τους και την κίνησή τους. Πέρα από τις όποιες κριτικές μπορεί να κάνει κάποιος, γεγονός είναι ότι αν δεν είχε γίνει η παρέμβαση εκείνη στη δεκαετία του ’90, το πιθανότερο είναι πως κάποια από τα κτίρια αυτά θα είχαν γκρεμιστεί και θα είχαν γίνει πολυόροφες οικοδομές”.
Πολλοί Εβραίοι της Θεσσαλονίκης κατοικούσαν στην περιοχή αποτελώντας έτσι την παλιά εβραϊκή συνοικία της Θεσσαλονίκης ενώ η περιοχή όπου κατοικούνταν από Γάλλους και Ιταλούς εμπόρους, ο “Φραγκομαχαλάς”, βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην περιοχή των Άνω Λαδάδικων.
Στα χρόνια πριν τον Α’ΠΠ άρχισαν να εμφανίζονται πολλοί οίκοι ανοχής και καπηλειά στην περιοχή, και μετά τη Μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης η περιοχή έχασε τη δυναμική της. Η περίοδος παρακμής διήρκεσε μέχρι τον μεγάλο Σεισμό του 1978 οπότε εγκαταλείφτηκε για περίπου δύο δεκαετίες. Το 1985, τα Λαδάδικα ανακηρύχτηκαν ως περιοχή με πολιτιστική αξία από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας. Ο ιδιαίτερος αρχιτεκτονικός ρυθμός των κτιρίων του 19ου αιώνα διατηρείται και προστατεύεται. Η ιδιαίτερη σημασία της περιοχής έγκειται στο ότι παρά το μικρό μέγεθός της, δίνει στον επισκέπτη μία εικόνα πώς ήταν χτισμένη η Θεσσαλονίκη πριν το ξέσπασμα της φωτιάς του 1917 που ισοπέδωσε το 70% της πόλης.
Σήμερα, έχοντας περάσει από διαδικασίες αναπαλαίωσης κατά την δεκαετία του 1980, τα Λαδάδικα αποτελούν μία ψυχαγωγική περιοχή της Θεσσαλονίκης, όπου στεγάζονται πολλά μπαρ, νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, εστιατόρια και ταβέρνες, εκεί όπου κάποτε βρίσκονταν καταστήματα πώλησης λαδιού και εμπορικές αποθήκες. Στα Λαδάδικα βρίσκονται οι πλατείες Μοριχόβου και Πετρακάκι, και στα άνω Λαδάδικα η πλατεία Εμπορίου με έξοδο προς την οδό Πολυτεχνείου.
Το 1985 –χρονιά σταθμός για την περιοχή– τα Λαδάδικα κρίνονται διατηρητέα και το 1990 μπαίνουν σε πρόγραμμα ανάπλασης. Οι οίκοι ανοχής σταδιακά αντικαθίστανται από επιχειρήσεις, τα φαινόμενα εγκληματικότητας εκμηδενίζονται και δίνουν τη θέση τους σε όμορφες διαδρομές γεμάτες μυρωδιές και χρώματα.
