The Clouds of Sils Maria
του Olivier Assayas – Γερμανία / Γαλλία / Ελβετία
Το νέο έργο του Olivier Assayas είναι μία ιστορία που θολώνει τα όρια ανάμεσα στο θέατρο και την ζωή, την αίσθηση της σκηνής και της πραγματικής τοποθεσίας, της υποκριτικής και της αντίδρασης μέσα από τις δυνατές ερμηνείες της Juliette Binoche και της Kristen Stewart που ακολουθούν το επίσης δυνατό σενάριο του ίδιου του Assayas. Το έργο αφορά στην καταξιωμένη μεσήλικη ηθοποιό, την Maria Enders (υπό την ερμηνεία της Juliette Binoche), η οποία έγινε γνωστή στα 18 της όταν έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα θεατρικό και κινηματογραφικό έργο με τίτλο Maloja Snake που περιγράφει τη σχέση ανάμεσα σε μία νεαρή κοπέλα και μία μεσήλικη γυναίκα και το πως κατέληξε η μικρή να οδηγεί την μεγάλη στην αυτοκτονία. Τώρα η Enders πρόκειται να πρωταγωνιστήσει ξανά στο έργο, αυτήν την φορά στον ρόλο της μεσήλικης. Αυτό που ακολουθεί είναι μία μελέτη πάνω στον θάνατο, τον έρωτα και την ανάμειξη μυθοπλασίας και θεάτρου καθώς η Enders ετοιμάζεται για τον ρόλο της μαζί με την βοηθό της Valentine (υπό την ερμηνεία της Kristen Stewart). Μέσα από το καθοριστικό έργο της ζωής της Enders, διερευνάται και η σχέση μεταξύ της Valentine και της ίδιας.
***
Hard to Be A God
του Alexei German – Ρωσία
Το κύκνειο άσμα και έργο ζωής του περίφημου σκηνοθέτη Alexei German, όνομα σημαντικό στην Ρωσία αλλά λιγότερο γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο. Το έργο βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο των Arkady και Boris Strugatsky και ακολουθεί μία ομάδα επιστημόνων που έχουν σταλεί στον πλανήτη Arkanar για να βοηθήσουν τους κατοίκους να δραπετεύσουν από τον μεσαίωνα στον οποίο βρίσκονται. Η δυνατή ασπρόμαυρη φωτογραφία μαζί με την βαριά και αποπνικτική σκηνογραφία κάνουν το Hard to Be A God μία από τις οπτικά εντονότερες και πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του 2013, με το θέμα της εξαιρετικά πρωτότυπο και αφορμή για μία ουσιαστική μελέτη πάνω στον άνθρωπο. Αποτελεί επίσης έργο που οραματιζόταν ο σκηνοθέτης κατά το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του.
***
Horse Money
του Pedro Costa – Πορτογαλία
Το Horse Money είναι καταχωρημένο ως ντοκιμαντέρ, αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον και αντιπροσωπευτικό δείγμα της δουλειάς του Pedro Costa, που διερευνά τους περιθωριοποιημένους κατοίκους της Πορτογαλίας, ειδικά αυτών που ζουν στο γκέτο Fontainhas της Λισαβόνα. Ξανασυναντάμε έναν επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα από την τελευταία ταινία του σκηνοθέτη Colossal Youth με το όνομα Ventura. Ο Ventura είναι ένας 70χρονος μετανάστης που οδηγεί την αφήγηση με έναν ασυμβίβαστο τρόπο που κινείται θεματικά στο πως αντιμετωπίζουν τον στρατό της Πορτογαλικής ηγεσίας οι κάτοικοι των υποβαθμισμένων περιοχών της πόλης. Μία κινηματογραφική μελέτη, μία αισθητική πρόταση που βασίζεται στον κινηματογραφικό πειραματισμό της φωτογραφίας.
***
Journey to the West
του Tsai-Ming Liang – Γαλλία / Ταϊλάνδη
Η πιο απροκάλυπτα πειραματική ταινία της λίστας, επίσης η πιο αποκομμένη από οποιαδήποτε μορφή παραδοσιακής αφήγησης και δομής. Πρόκειται για το 56λεπτο έργο του πολυβραβευμένου Tsai-Ming Liang που ακολουθεί έναν μοναχό του Θιβέτ (υπό την ερμηνεία του Kang- Shen Lee) καθώς κινείται με βασανιστικά αργές κινήσεις εντός της Γαλλικής πόλης της Μασσαλίας, σε συνολικά 14 πλάνα που εναλλάσσονται ανάμεσα σε εκείνον και τον Γάλλο ηθοποιό Denis Lavant. Καθώς οι δύο ηθοποιοί κινούνται στο πλάνο, δεν συναντιούνται ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά πέφτουν πάνω σε ολοένα και αυξημένο αριθμό από πεζούς, που κινούνται με την ταχύτητα που επιτάσσει η σύγχρονη εποχή. Κάποιοι ενοχλούνται, άλλοι σταματούν με θαυμασμό.
***
Stations of the Cross
του Dietrich Bruggemann – Γερμανία
Το Stations of the Cross είναι ένα ψυχρό έργο που καταφέρνει να κερδίσει ένα συναισθηματικό αντίκρισμα μέσω του μηνύματος του. Το έργο ακολουθεί την Maria (υπό την ερμηνεία της Lea van Acken), μία 14χρονη Καθολική, η οποία μαθαίνοντας τα 14 μαρτυρικά στάδια που πέρασε ο Χριστός πριν φτάσει στον σταυρό, εμπνέεται να τα αναπαράγει για να βρει την σωτηρία της. Είναι γυρισμένο με πολλά στατικά κάδρα που λειτουργούν περισσότερο ως αποσπασματικά κομμάτια ενός συνόλου παρά ως ολοκληρωμένες σκηνές. Αυτά τα κομμάτια οδηγούν την αφήγηση με μία ευέλικτη ορμή για να αποκρυπτογραφηθούν οι θέσεις του σκηνοθέτη Dietrich Bruggemann πάνω στην δύναμη του φανατισμού- συγκεκριμένα αυτού της Καθολικής εκκλησίας αλλά και τις συνέπειες που φέρνει μία αυστηρή, μοναστική ανατροφή σε παιδιά στην σύγχρονη κοινωνία.
