ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΙ (Friends With Benefits)

Ένας αμερικάνος κριτικός, το όνομα του οποίου μας διαφεύγει, είχε γράψει ότι το screwball είναι μια σεξοκωμωδία χωρίς σεξ. Αν κρίνουμε από το Friends with Benefits, τότε το σημερινό screwball είναι μια σεξοκωμωδία χωρίς κωμωδία.
Πρόθεση του Γουίλ Γκλεκ, που μας εξέπληξε ευχάριστα με το συμπαθέστατο ντεμπούτο του, το Easy A, είναι να κάνει μια σύγχρονη screwball κωμωδία. Οι χαρακτήρες του συναντιούνται με τρόπο παράδοξο, πλην χαριτωμένο. Είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο, μα θα το διαπιστώσουν στο τέλος. Στο παραδοσιακό screwball, ώσπου να φτάσει εκείνη η ώρα εκτοξεύουν δηλητηριώδεις ατάκες και προσπαθούν να επιβληθούν ο ένας έναντι του άλλου. Στην ταινία του Γκλεκ δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μιλούν μεν με ρυθμούς πολυβόλου, όπως και στα πρωτότυπα, που ο Γκλεκ αγαπά τόσο, ώστε να βάζει το poster ενός από αυτά να φιγουράρει στο δωμάτιο ενός χαρακτήρα, ωστόσο δεν αλληλοσπαράσσονται. Απλώς φλυαρούν. Έτσι η βασικότερη θεματική του screwball, η πάλη των φύλων, πάει περίπατο. Έτσι κι η κωμωδία πάει περίπατο. Έτσι το Friends with Benefits καθόλου δε διαφέρει από την τυπική ρομαντική κομεντί του σωρού, παρά μόνο στο ότι οι πρωταγωνιστές μιλούν ακατάπαυστα και με διπλασιασμένη ταχύτητα από το σύνηθες. 

Και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να περάσει η ώρα, είναι να χαζεύουμε τους φωτογενείς πρωταγωνιστές, που ομολογουμένως έχουν εξαιρετική χημεία, και να απολαμβάνουμε την παρουσία χαρισματικών δευτεραγωνιστών σε ρόλους, που για κάποιο περίεργο λόγο πρέπει να διαθέτει κάθε σύγχρονη στουντιακή κομεντί, όπως αυτός του γκέι φίλου κι εκείνος της αλλοπρόσαλλης μάνας. Από τον Γκλεκ περιμέναμε κάτι περισσότερο και σίγουρα κάτι λιγότερο συμβατικό.