Έχοντας υπάρξει μετόχι του Αγίου Όρους για πάρα πολλούς αιώνες μέχρι το 1925, η Aμμουλιανή, το μικρό νησί της Χαλκιδικής έγινε επίσημα οργανωμένη κοινότητα ακριβώς λίγα χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Άλλωστε, μέχρι το 1925, στο νησί κατοικούσαν βοσκοί, ψαράδες και συντηρητές καϊκιών που ήταν υπεύθυνοι για την διατήρηση της μοναστικής περιουσίας στο νησί. Ωστόσο, η άφιξη περισσότερων από ένα εκατομμύριο Μικρασιατών προσφύγων οδήγησε στην εγκατάσταση πολλών ξεριζωμένων οικογενειών στην περιοχή από την Προποντίδα. Η κατοπινή απαλλοτρίωση της μοναστικής περιουσίας οδήγησε στην ίδρυση της κοινότητας Αμμουλιανής και παρά τις διάφορες πληθυσμιακές αυξομειώσεις που λίγο έλειψαν να οδηγήσουν τον οικισμό στον αφανισμό κατά το τέλος του 20ού αιώνα, η Αμμουλιανή κατάφερε και επιβίωσε μέχρι σήμερα, ενώ εξακολουθεί να διατηρεί τον κοινοτικό της χαρακτήρα.
Μάλιστα, αυτή η ηρεμία του τοπίου είναι που έκανε τους London Times να αναρωτηθούν πριν από μερικά χρόνια γιατί αυτός ο επίγειος παράδεισος δεν φιγουράρει στα εξώφυλλα διεθνών περιοδικών.
Στην γεμάτη ελιές και μεσογειακούς θάμνους Αμμουλιανή, ξεχωρίζουν αρκετές ήσυχες αμμουδερές παραλίες με πρώτη και γνωστότερη τις Αλυκές. Η συγκεκριμένη παραλία βρίσκεται στην πίσω πλευρά της Αμμουλιανής και μπορείτε να πάτε με δύο τρόπους. Είτε με αυτοκίνητο από το χωριό είτε με βαρκάκι κάνοντας μια ημικυκλική διαδρομή μέσα στο θαλασσινό γαλάζιο. Εξίσου γνωστές και αξιόλογες είναι και οι άλλες παραλίες του νησιού, όπως τα Καραγάτσια, ο Άγιος Γεώργιος και το Πόρτο Άγιο.
Πηγή: Travel.gr
