Κλείνοντας τη συζήτηση μας με τον Γιώργο Παπαγεωργίου, του αφιέρωσα ένα συγκεκριμένο τραγούδι. Απρόβλεπτο ίσως για τα δικά του ακούσματα αλλά, δε θα έβρισκα κανένα άλλο πιο ιδανικό για την περίπτωση του. Και ναι, ο Γιώργος είναι ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης. Ηθοποιός, τραγουδιστής, σκηνοθέτης, frontman των Polkar. Συνομιλώντας μαζί του, επιβεβαίωσα αυτό που πίστευα ήδη. Πως έχει μια εξαιρετική ψυχή και χάρηκα όσο λίγες, την κουβέντα μαζί του.
Του Χρήστου Σατανίδη.
ΧΣ: Γιώργο αρχικά να σε καλωσορίσω στον «Εξώστη».
ΓΠ: Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Με τον «Εξώστη» έχουμε μια σχέση από το παρελθόν, όταν έστελνα κάποια ερωτικά αφηγήματα, μιας και έγραφα από χόμπι.
ΧΣ: Κάθε φορά που συνομιλώ με έναν καλλιτέχνη που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, δε ξέρω αν πρέπει να τον καλωσορίσω και στην πόλη μας.
ΓΠ: Μου βγάζει ένα χαμόγελο αυτό που λες. Νιώθω σαν ένας Θεσσαλονικιός που κάθε φορά που έρχομαι στην πόλη, έχω σχέση επισκέπτη. Αυτό το διαρκές ταξίδι, που ξεκίνησε από τα φοιτητικά μου χρόνια, έχει διαμορφώσει πολύ τη σύνδεση μου με την πόλη αλλά και την αποδοχή της πραγματικότητας. Πως πάντα με καλεί με ένα τρόπο υπαρξιακό η Θεσσαλονίκη.
ΧΣ: Μιας και είμαστε συνομήλικοι… Διάβασα σε μια παλαιότερη σου συνέντευξη, για τα παιδικά σου χρόνια εδώ. Το παιχνίδι, τις βόλτες με το ποδήλατο, τις εξερευνήσεις παλαιών κτιρίων, τα γδαρμένα γόνατα. Όσα έζησα κι εγώ, απλά σε άλλη γειτονιά. Ήμασταν από τα τυχερά παιδιά που ζήσαμε αυτές τις στιγμές και κοινωνικοποιηθήκαμε από μικροί.
ΓΠ: Πολύ μου αρέσει αυτό που λες. Μου επιτρέπεις να κάνω μια βουτιά στο παρελθόν μου. Τα παιδικά μου χρόνια στην Καλαμαριά και στην Τούμπα, είναι όπως τα περιέγραψες. Χρόνια της αλάνας.
Μαζί με τους φίλους μου πηγαίναμε σε πολυκατοικίες που χτιζόντουσαν ή σε εγκαταλελειμμένα κτίρια και κάναμε εξερευνήσεις. Παίζαμε τζαμί… ήταν λίγο επικίνδυνα τώρα που το σκέφτομαι, μιας και από τύχη δεν βρεθήκαμε στο δρόμο από κάποιο γιαπί.
Δε μπορώ να ξεχάσω την αίσθηση της ανοιχτωσιάς, της κοινωνικοποίησης. Ο ορισμός της ανεμελιάς. Και το χρωστάω και στους γονείς μου ότι με εμπιστευτήκανε και με άφησαν να ζήσω αυτή τη συνθήκη.
ΧΣ: Ως πατέρας, σε προβληματίζει ότι η κόρη δε θα ζήσει ανάλογες συνθήκες παιχνιδιού και ξεγνοιασιάς;
ΓΠ: Είμαι σε μια ηλικία που τα πράγματα τα βλέπω με μεγαλύτερο φόβο. Φοβάμαι για θέματα bulling, καταπίεσης παιδικών ενστίκτων που μπορεί να εκτονωθούν με λάθος τρόπο, στο λάθος μέρος και τη λάθος στιγμή. Έχουμε φύγει από την εποχή της αλάνας.
Οι γειτονιές γίνονται τουριστικές, γεμίζουν Airbnb. Άρα πως να υπάρξει η γειτονιά, η κοινότητα ντόπιων και να παίξουν τα παιδιά μαζί, όπως εμείς; Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θέλω να επαναλάβω το μοτίβο του «όπως μεγάλωσα εγώ, έτσι θέλω και το παιδί μου». Αλλά, η επαφή με τη φύση, με το δρόμο, δεν μπορεί να υποκατασταθεί από παιδότοπους.
ΧΣ: Σε σχέση με αυτό που συζητάμε, θυμάμαι έντονα πως δεν χρειάζονταν να δώσουμε ραντεβού με φίλους για να παίξουμε. Τελείωνα τα μαθήματα μου και απλά έβγαινα στη γειτονιά μου και ήξερα πως θα βρω παιδιά να παίξουμε.
ΓΠ: Μα ήταν κομμάτι της κουλτούρας μας. Έπαιρνα το λεωφορείο, κατέβαινα στην πλατεία Ναυαρίνου και ήξερα πως θα βρω, έστω και κάποιους αμυδρά γνωστούς. Όλο αυτό που συζητάμε, ακόμα και ο παιδότοπος, τουλάχιστον έχει ζωντανή συνεύρεση. Για μένα είναι πολύ ζοφερό, ένα μέλλον με παιδιά που μεγαλώνουν και κοινωνικοποιούνται μέσα από τα social media. Δε βρίσκω τίποτα το υγειές σε αυτό.
ΧΣ: Ο Γιώργος του 2025, τι συμβουλή θα έδινε στον έφηβο Γιώργο;
ΓΠ: Ευτυχώς, τα πράγματα στην εφηβεία μου λειτούργησαν πολύ καλά και δε μετανιώνω για τίποτα από όσα έκανα. Θα με συμβούλευα… Να κάνω όσα έκανα. Δε θα άλλαζα τίποτα.
ΧΣ: Ευτυχώς για σένα. Και ευτυχώς, διακρίνω όσα χρόνια σε παρατηρώ, πως είσαι άνθρωπος με χιούμορ.
ΓΠ: Έτσι πιστεύω.
ΧΣ: Χιούμορ δίχως αυτοσαρκασμό όμως, δεν είναι χιούμορ. Άρα τι αυτοσαρκάζεις κυρίως σε σένα;
ΓΠ: Αυτοσαρκάζομαι πολύ και δημόσια. Το τραγούδι μου «Η ζωή μου είναι σκ@τ@», είναι εντελώς εγώ. Μπορεί να νιώθω να καταρρέουν πράγματα της προσωπικής μου ζωής, που ασφαλώς περιλαμβάνουν πόνο και σκοτάδι και αντί να με βυθίσει, το εξομολογούμαι 100%. Με το στίχο «Το messenger σου είδα κρυφά, απαπαπαπαπά», σκέφτηκα πως θα πω στον κόσμο πως υπήρξα αυτό το «κατιναριό», όπου σκάλιζα το κινητό πρώην συντρόφου, για να δω αν ήταν φρόνιμη. Άτιμη και «δεύτερη» ως κίνηση.
ΧΣ: Άτιμη αλλά θαυματουργή. Λίγοι χωρίσαμε έτσι νομίζεις; (Γελάμε)
ΓΠ: Το έκανα, δεν το αρνούμαι και αυτό το πράγμα το λέω με χιούμορ στον κόσμο, μέσα από ένα τραγούδι. Η εικόνα του πολύ σοβαροφανούς ή του μη εύκολα προσεγγίσιμου τύπου, δε με αφορά.
ΧΣ: Σε σχέση με το χιούμορ. Έλαβα το δελτίο τύπου, για την εμφάνιση σου με τους Polkar, στις 12/4, στο Μύλο. Από τα πιο χιουμοριστικά που διάβασα ποτέ και μου δίνει αφορμή για ερωτήσεις. Διαβάζω λοιπόν. Οι fans είπαν:
«μετα-ξωτικό του βορρά, punk rock έντεχνος τροβαδούρος, είδωλο φτιαγμένο από παγιέτα»! Πόσο συμφωνείς μαζί τους;
ΓΠ: 100%
ΧΣ: Οι haters είπαν:
«Χρυσή μετριότητα, φασαίος προβοκάτορας, υπερτιμημένος γόνος, Freddie Mercury που πλησίασε και δεν ακούμπησε». Σε αυτούς τι απαντάς;
ΓΠ: Πως συμφωνώ μαζί τους (Γέλια δυνατά).
ΧΣ: 10 χρόνια Polkar. Δύσκολο, στην Ελλάδα τουλάχιστον, μια μπάντα να διατηρηθεί τόσα χρόνια. Πως το καταφέρατε;
ΓΠ: Θέλει υπομονή, πίστη και ψυχραιμία. Σου μαθαίνει πολλά η διαδρομή και ο χρόνος. Έχουμε περάσει από καταστροφικές φάσεις με την μπάντα, δύσκολες οικονομικά συνθήκες μέχρι και να κάνουμε συναυλίες με χιλιάδες κόσμο. Περάσαμε δυσκολίες, ειδικά τα πρώτα χρόνια αλλά έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και σε αποζημιώνει.
Ακόμα και σε στιγμές που απογοητευόμουν και έλεγα «Τέλος», έτρωγα μια αόρατη «σφαλιάρα» και έλεγα «Μα είσαι τρελός; Τώρα ξεκινάς». Και η τύχη μας βοήθησε στο να παραμένουμε αγαπημένοι και ενωμένοι. Βοηθούν και οι συναυλίες μας πολύ. Έχουν κάτι το μουσικοθεατρικό και ένα γλέντι ανεπιτήδευτο, μας δίνουν χαρά. Δε θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα στημένο πρόγραμμα και να παρουσιάζουμε διαρκώς τα ίδια.
ΧΣ: Συνεχίζω με το δελτίο τύπου. Αναφέρει πως «Θα παρουσιάσει το νέο του ήχο»… ο οποίος θα είναι;
ΓΠ: Φέτος έχουμε ένα νέο μέλος στην ομάδα, τον Τάσο Κορκόβελο, ο οποίος παίζει πλήκτρα σε synth και διάφορα ηλεκτρονικά, οπότε και θα αποτελέσει τον νέο ήχο μας.
ΧΣ: «Θα τραγουδήσει λαϊκά με τον μπασίστα». Αυτό με ενδιαφέρει πολύ. Η σχέση σου με το λαϊκό τραγούδι ποια είναι;
ΓΠ: Μίσους και πάθους. Ως πιτσιρικάς το απέφευγα φανατικά. Μεγάλωσα με rock, punk κλπ Μεγαλώνοντας, και περνώντας χωρισμούς, βρέθηκα να ακούω ότι πιο «νταλκαδιάρικο» μπορείς να φανταστείς. Κατάλαβα πως έχει μια δύναμη αυτό το πράγμα. Ακόμα και το πιο εύκολο τραγούδι, έχει μια δύναμη, που αν την αντιμετωπίσεις με την ειλικρίνεια που έχει, μπορεί να είναι κάτι πολύ ωραίο.
ΧΣ: Επέτρεψε μου. Αν και ακούω πραγματικά δεκάδες είδη μουσικής, κακά τα ψέματα… Χωρισμός δίχως Στανίση και αμανέ από Γλυκερία, δε λέει. Καταλαβαίνεις… Άλλο συναίσθημα.
ΓΠ: Εγώ διαφωνώ με τον τρόπο που παρουσιάζεται. Δε βρίσκω καμία αυθεντικότητα στις μεγάλες πίστες, με τα «λαμπερά» προγράμματα και μου φαίνονται ασύλληπτα τα ποσά που πρέπει να δώσει μια παρέα, για να δει ένα τέτοιο πρόγραμμα. Αγαπώ πολύ τα τραγούδια του Τσιτσάνη, της Μπέλλου, του Μητροπάνου, του Βαμβακάρη.
Δε θα με δεις να περνάω καλά σε ένα μαγαζί με τα «Top» ονόματα. Με γοητεύει πολύ περισσότερο ο κόσμος της νύχτας που βλέπαμε στο «Όλα είναι δρόμος», παρά αυτός ο επιτηδευμένα λαμπερός και φτιαγμένος στα πλαίσια του marketing. Πάντως επειδή είπες για Κατερίνα Στανίση, στο νέο μας πρόγραμμα θα έχουμε δικό της τραγούδι – έκπληξη.
ΧΣ: Αν έψαχνα τη δισκοθήκη σου, ποιο δίσκο θα έβρισκα που δε θα περίμενες ούτε κι εσύ ο ίδιος να έχεις;
ΓΠ: Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη δισκοθήκη. Αγόραζα κασέτες σαν παιδί. (Παύση) Λοιπόν, θυμάσαι τον Jordi; Ένα παιδάκι από τη Γαλλία που είχε κάνει επιτυχία? Αυτό τώρα μου φαίνεται περίεργο, ότι κάποτε είχα στη δισκοθήκη μου.
ΧΣ: Όταν έρθω στο Μύλο, θα μου μάθεις και μένα να χορεύω με το μοναδικό σου αυτοδίδακτο τρόπο; Γιατί με το χορό, είμαστε μαλωμένοι.
ΓΠ: Εννοείται. Θα σε πιάσω από το χεράκι (γελάμε). Όταν μπήκα στη δραματική σχολή του Εθνικού, ήμουν πολύ κακός στο χορό. Μόλις είχα τελειώσει κι από το στρατό και ήταν απολύτως σφιγμένο το σώμα μου.
Στην πορεία λύθηκα και από την ώρα που έκανα τη μπάντα, μου λέγανε πολλοί άνθρωποι που με ξέρανε από τη σχολή, πως στη σκηνή βλέπανε έναν άλλο άνθρωπο. Βασικά δε με ενδιαφέρει, όσον αφορά το χορό, το αν θα με κρίνει κάποιος. Αν χορεύω καλά ή αν είμαι στο ρυθμό. Αφήνω το σώμα μου ελεύθερο και με έχει βοηθήσει πολύ στο κομμάτι της σωματικής έκφρασης.
ΧΣ: Κι αφού «Η καρδιά μου εδώ στέριωσε» , σε νοιάζει τι θα πουν αυτοί, οι κάποιοι άλλοι ή απλά να παν να @@@θουν; (Από το τραγούδι «Η καρδιά μου εδώ»).
ΓΠ: Ποτέ δε με ένοιαζε. Θα με ένοιαζε μόνο αν αυτό αφορούσε μια κακοποιητική σχέση, στην οποία κάποιος έχει βυθιστεί και πρέπει κάποιος να σε ξυπνήσει. Οτιδήποτε άλλο, ζήσε το. Ακόμα και την απόρριψη. Έγραψα αυτόν το στίχο σε μια περίοδο που δεχόμουν κριτικές τύπου «Δε κάνεις εσύ για αυτήν τη σχέση»
ΧΣ: Ποιος άνθρωπος θα σου αφιέρωνε το «Ίσως κάπου να σου λείπω κι εγώ»; (Από το τραγούδι «Η ζωή μου είναι σκ@τ@»)
ΓΠ: Ακούω παράπονα από τη γιαγιά μου. Ότι δε μιλάμε τόσο συχνά, αν και δε συμβαίνει αυτό. Οι άνθρωποι από τη Θεσσαλονίκη, μου το εκφράζουν πιο έντονα, το πως τους λείπω.
ΧΣ: Ποιο τραγούδι θα ήθελες να σου αφιερώνουν;
ΓΠ: Θα μου άρεσε να μου αφιερώνουν τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου, που του έχω μεγάλη αδυναμία. Επίσης, αυτό το τραγούδι που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά μου, είναι το πρώτο που έμαθα να τραγουδάω ως παιδί. Είναι του Μάνου Χατζηδάκι, «Η μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων», ερμηνευμένο από τον Βασίλη Λέκκα. Θα σου φαίνεται παράξενο τώρα αυτό.
ΧΣ: Μιλάς με έναν άνθρωπο, όπου από τα πέντε του άκουγε τα «Σμυρνέϊκα» με τη Γλυκερία, Κραουνάκη, Θεοδωράκη αλλά παράλληλα και Πωλίνα.
ΓΠ: Ήταν και οι γονείς μου φίλοι με τον Χατζηδάκι και μου φαίνεται τρομερό τώρα, πως αυτό ήταν το πρώτο που έμαθα να τραγουδάω. (Ακολουθεί μεγάλη παύση). Σε σχέση με την κουβέντα που κάναμε πριν. Έστω και σαν παιδική μνήμη, όταν το μέσα σου έχει διαμορφωθεί με τον μουσικό πλούτο που περιλαμβάνει ο σπουδαίος Χατζηδάκις, αυτόματα μεγαλώνοντας σου δημιουργεί ένα γούστο, σου διαμορφώνει μια στάση απέναντι στην τέχνη.
Η τέχνη περιλαμβάνει τη ζωή και μέσα από τη σπουδαία τέχνη, διαμορφώνεις έναν χαρακτήρα. Πως θα συμπεριφερθείς σε έναν άνθρωπο πιο αδύναμο, πως θα συνδεθείς με το κοινωνικό σύνολο.
(Η συζήτηση με το Γιώργο Παπαγεωργίου, διαρκεί απρόσμενα πολλή ώρα και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Μιλάμε για θέατρο, σινεμά. Προτιμήσαμε όμως, να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για τη νέα σεζόν, όπου θα επιστρέψει θεατρικά στη Θεσσαλονίκη.)
ΧΣ: Γιώργο, αντί επιλόγου… Θα σου αφιερώσω και εγώ δύο τραγούδια. Πρώτα τα «Σύνεργα» του Παπάζογλου, που αγαπάμε και οι δύο, αλλά αφού είπαμε για τη Στανίση και ένα δικό της. «Τι ωραίος τύπος είσαι»!
ΓΠ: Σε ευχαριστώ πολύ για τις αφιερώσεις αλλά και για την κουβέντα και τη φιλοξενία.
Στον παρακάτω σύνδεσμο, θα βρείτε πληροφορίες και εισιτήρια την εμφάνιση του Γιώργου Παπαγεωργίου και των Polkar, στις 12/4, στο Μύλο.
https://www.more.com/gr-el/tickets/music/polkar-mylosclub-1/
