‘’Το φαντάζομαι σαν το
επιφώνημα του σαστίσματος που περικλείει άπνοια, ανάσταση, απόγνωση, σαν άλφα
στερητικό, σαν το άλφα της αγάπης, σαν έναν κύκλο που περιλαμβάνει εναλλαγές
συναισθημάτων διαφορετικών υφών, όπως και οι τέσσερις εποχές.’’
Η Ειρήνη, είναι μια εξαιρετικά εντυπωσιακή γυναίκα που απέχει πολύ από το
αντικοινωνικό παιδί που μας εξομολογείται ότι υπήρξε. Ζει την καθημερινότητά
της πασπαλίζοντάς τη με την απαραίτητη ‘’χρυσόσκονη’’, την ποίηση. Μια ποίηση,
ερωτική, παρακελευστική και κυρίως βαθιά ανθρώπινη.
Απόφοιτος Νομικής σχολής, μητέρα δυο παιδιών και τώρα ποιήτρια. Από
πότε θυμάστε τον εαυτό σας να γράφει;
Θυμάμαι
σαν από πάντα τον εαυτό μου να κρατά ένα μολύβι. Υπήρξα ένα πολύ αντικοινωνικό
παιδί -λόγω συστολής-,οπότε έψαχνα να βρω τρόπους να χρησιμοποιήσω όλες αυτές
τις λέξεις που συσσωρεύονταν στο κεφάλι μου και στα κόκκινα μάγουλά μου. Και ο
μόνος τρόπος να τις βγάλω από εκεί, ήταν να γράφω.
Πρώτη ποιητική συλλογή ‘’Τέσσερις εποχές του {Α}. Μιλήστε μας για τον
τίτλο. Τα ποιήματα που περικλείονται είναι γραμμένα γι’ αυτή τη συλλογή ή τα
συγκεντρώσατε από διάφορες δημοσιεύσεις;
Επέλεξα
το [Α] να ορίζει τον τίτλο της συλλογής γιατί ο ήχος του διαμορφώνεται από την
εισπνοή-εκπνοή. Το φαντάζομαι σαν το επιφώνημα του σαστίσματος που περικλείει
άπνοια, ανάσταση, απόγνωση, σαν άλφα στερητικό, σαν το άλφα της αγάπης, σαν
έναν κύκλο που περιλαμβάνει εναλλαγές συναισθημάτων διαφορετικών υφών, όπως και
οι τέσσερις εποχές.
Η συλλογή αυτή αφορά ποιήματα που έχουν
γραφτεί κάποια Άνοιξη, ένα Καλοκαίρι, κάποιο Φθινόπωρο κι έναν Χειμώνα του
τελευταίου χρόνου.
Γραμμένα άλλοτε στο α’ πρόσωπο
και άλλοτε να απευθύνονται σε ένα εσύ. Αδημονία, αγωνία για μια εκβιαστική
παρουσία και μετά απογοήτευση. Είναι το
γενικότερο κλίμα της συλλογής;
Το
γενικότερο κλίμα της συλλογής θα το χαρακτήριζα αμφίθυμο, όπου άλλοτε
χαλιναγωγείται το συναίσθημα κι άλλοτε παίζουν σε υπερβολή το τραγικό, το πικρό
,το χαρούμενο και οι αναμνήσεις.
Η
χρήση πρώτου και δεύτερου προσώπου, είναι για μένα μια εθιστική μέθοδος για να
θολώνω τα νερά. Το πρώτο πρόσωπο μιλάει συχνά σε ένα
εσύ ,γιατί θέλω να μην είναι ξεκάθαρη η εντύπωση αν η αναφορά στα
πεπραγμένα αφορά αυτό.
Αν βάζατε εικόνες σε κάποια ποιήματά σας, πώς θα ήταν αυτές;
Η
ζωγραφική είναι ποίηση σιωπώσα ,η δε ποίηση ζωγραφική λαλούσα κατά τον
Σιμωνίδη. Το χαρτί το αντιλαμβάνομαι σαν έναν καμβά, ένα κάδρο όπου συνθέτω
μέσα από λέξεις εικόνες και αντίστροφα. Ένας πίνακας, μια φωτογραφία του
ουρανού, δυο λασπωμένα παπούτσια προκαλούσαν πάντα στο μυαλό μου πολλαπλά
συναισθήματα. Το ίδιο θέλω να κάνω και με ό,τι γράφω. Να γεννιούνται εικόνες.
Η καθημερινότητά μας, ακόμα και η πιο αβάσταχτη ή πεζή, οι βιωματικές
εμπειρίες, οι ονειρώξεις μας μετουσιώνονται σε ποίηση που έχει σκοπό να
αγγίξει;
Όλα
αυτά είναι μια πρώτη ύλη ,την οποία αν πασπαλίσεις με λίγη χρυσόσκονη μπορεί
όλο αυτό το εμπειρικό να μεταστοιχειωθεί σε ένα υπέροχο ταξίδι. Η ποίηση
αγγίζει μόνο όσους πιστεύουν στην μαγεία της, όσους ξεθάβουν ξεχασμένα κομμάτια
τους μέσα στους στίχους, αυτά τα φάρμακα όπως γράφει ο Καβάφης που
κάμνουνε -για λίγο- να μην νιώθεται η πληγή.
Πρότυπα και επιρροές;
Έχω
πολλούς αγαπημένους ποιητές διαφορετικών γενιών ‘Έλληνες και ξένους. Όμως η
πρώτη μου αγάπη ήταν ο Ελύτης. Είχα αποστηθίσει το μονόγραμμα,
κόλλησα μ´ αυτή την αίσθηση της παντοδυναμίας της αγάπης που ξεπερνούσε τα
ανθρώπινα μέτρα. Φάνταζε σαν μάγος και κάθε που είχε πανσέληνο, ήξερα πως θα
τρυπώσει αυτή κάτω απ´ το πάπλωμα μου. Οι επιρροές όταν τις χειριζόμαστε με
φαντασία, κάνουν θαύματα εξάλλου.
Φοβάστε την κριτική, τη μη αποδοχή της ποίησής σας;
Φυσικά
και θέλω να αγαπηθούν τα ποιήματά μου αλλά γνωρίζω πως δεν γίνεται
να αρέσω σε όλους. Θα υπάρχουν πάντα οι βροχές που δεν τις παίρνεις σοβαρά ή
που δε σε παίρνουν εκείνες. Προτιμώ την κριτική από την κολακεία ,όμως θα ήθελα
αυτή να μιμείται τα καλά κυνηγόσκυλα: να οδηγεί, να σταματά, να δαμάζει, να
γαβγίζει, αλλά να μην δαγκώνει .Είναι που δεν αγαπώ και τα σημάδια.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ποίηση χρησιμοποιείται με ευκολία και
κάποιες φορές αλόγιστα. Υπάρχει τρόπος σωστής χρήσης της;
Η
ποίηση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί προσήλωση και εντρύφηση. Ο Ηλίας
Λάγιος έλεγε ότι οι στίχοι πρέπει να χορηγούνται προσεκτικά, κατόπιν
συνταγής και σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Θα μπορούσα να συμφωνήσω, όμως
προς το παρόν, επειδή δεν νιώθω ποιήτρια, λειτουργώ χωρίς μεζούρα και ιατρικές
συνταγές. Ο καθείς με τα συμπτώματα του. Εξάλλου, σημαντικοί ποιητές θα είναι
πάντα ποιητές, όσες Ειρήνες κι αν εμφανιστούν. Ο χρόνος θα δείξει.
Αφιερώστε μας κάποιους στίχους.
[
´Ει! Επισκέπτη βραδινέ
κάτι ξέρεις
κάτι
κρατάς
Πόσο μικροί μεγαλώσαμε
στις αμφισβητήσεις
πώς ό,τι δαγκώνει το δάχτυλο
δεν τρώει το κορμί
ως και τα βράγχια
χωρίς αλμύρα και φωτιά
πώς ό,τι ακούς τη νύχτα
ο παλμός
κάτι χαρούμενα τραγούδια
ένα τρένο που σφυρίζει
μικραίνουν την απόσταση
Έι επισκέπτη!
Τι παράξενος ο έρωτας
όταν ερωτεύεται.]
