Ελλάδα, 2002, Δράμα. Σκηνοθεσία : Νίκος Νικολαίδης. Παίζουν οι: Γιάννης Αγγελάκας, Τζένη Κιτσέλη, Συμεών Νικολαίδης, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Ιωάννα Παππά, Louise Attah. Διάρκεια 121′. Ήχος Dolby Digital.
Ο χαμένος τα παίρνει όλα είναι ένα ταξίδι προς την κάθαρση. Μια ταινία σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαίδη που ήρθε για να ολοκληρώσει την τριλογία που ξεκίνησε με Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα και την Γλυκιά συμμορία . Η συγκεκριμένη τριλογία έχει ως κοινή θεματική την οπτική γωνία του δημιουργού πάνω στις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα με τίτλο Τα χρόνια της χολέρας .
Ο Νικολαίδης έδωσε μια γεύση του πώς δρα το περιθώριο. Οι χαρακτήρες που κυριαρχούν στην ταινία είναι ό,τι θα συναντήσει κανείς αν ζήσει την νύχτα από μέσα. Ένας σαραντάρης Άνδρας το όνομα του οποίου δεν μαθαίνουμε ποτέ, επιβιώνει μαζί με το αγαπημένο του καναρίνι τον Μπελαφόντε. Το Μπελαφόντε προέρχεται από το όνομα του Αμερικανού ηθοποιού και τραγουδιστή Χάρρυ Μπελαφόντε, γνωστό και από την πρώτη του μεγάλη επιτυχία Ματίλντα.
Πιο συγκεκριμένα η ταινία πραγματεύεται το οδιπορικό αυτού του άνδρα, που τον ενσαρκώνει ο Γιάννης Αγγελάκας, σε έναν δρόμο γεμάτο ναρκωτικά, παρακμιακά μπαρ και μπλεξίματα με την αστυνομία. Μπορεί ο Άνδρας να είναι αναμιγμένος σε βρώμικες ιστορίες αλλά η αγάπη του για την πρώην ερωμένη του την Έλσα μένει ανεξίτηλη. Στο σπίτι της γνωρίζει έναν δεκαεννιάχρονο τραγουδοποιό με τον οποίο αναπτύσσεται ένας ιδιαίτερος κώδικας επικοινωνίας. Είναι πλέον μαζί στην εύρεση του προσωπικού τους παραδείσου και τους συνοδεύουν η Έλσα, η Μαυρούκα μια ξένη στριπτιζέζ και η δεσποινίς Βατόμουρο.
Το μοντάζ είναι πολύ προσεγμένο ως προς την ρυθμικότητά του. Υποβλητικά σκηνικά με την χρωματική παλέτα να κυμμαίνεται στα σκούρα-μπλε χρώματα. Βέβαια δεν γίνεται να μην παρατηρήσει κανείς την μουσική επένδυση και το ομότιτλο soundtrack της ταινίας που επιμελήθηκε ο φίλος του Νίκου Νικολαίδη, ο Γιάννης Αγγελάκας. Ένα soundtrack που έρχεται σε αντίστιξη με το γνωστό
The winner takes it all των ABBA. Ένα κομμάτι διαχρονικό όπως είναι γενικότερα κάθε κομμάτι του Αγγελάκα, αντιπροσωπεύοντας και το θεματικό κέντρο της ταινίας.
Με μεγάλη επιτυχία στην ταινία συνδυάζεται τόσο σκηνοθετικά όσο και σεναριακά, η σκοτεινή ατμόσφαιρα του Φιλμ Νουαρ με την ιδιαίτερη αισθητική του σουρεαλισμού. Απόδειξη αυτού είναι ο τρόπος με τον οποίο είναι δομημένοι οι χαρακτήρες της ταινίας. Θολοί χαρακτήρες με αμβλυμμένα τα όρια της ηθικής τους. Άνθρωποι έρμαια των καταστάσεων, χωρίς ισχυρές αξίες που οδηγούνται στο έγκλημα και στην προσωπική τους κάθοδο. Ο Νικολαίδης έγραφε το σενάριο του χαμένου παράλληλα με την ταινία του Θα σε δω στην κόλαση αγάπη μου και εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα του σαραντάχρονου άνδρα από το μυθιστόρημα του, Οργισμένο Βαλκάνιο.
Σεναριακά κυριαρχούν cult διάλογοι με τρομερές ατάκες και συνεχή αναφορά στην Αποκάλυψη του Ιωάννη κυρίως από την πλευρά του άνδρα. Αξιοσημείωτη είναι η επιλογή του σκηνοθέτη να χρησιμοποιήσει πρωτοεμφανιζόμενουςκαι ερασιτέχνες ηθοποιούς στο σύνολο του cast του. Με σεβασμό ως προς την τέχνη της υποκριτικής, ο Γιάννης Άγγελάκας καθότι ο ίδιος είναι ένας μικρός Θεός του ελληνικού πανκ ροκ, αφέθηκε στον Νίκο Νικολαίδη, ο οποίος εκμαίευσε όλα τα στοιχεία του ρόλου. Οι δύο καλλιτέχνες είχαν γνωριστεί στο Λονδίνο. Ο Νικολαίδης πίστευε ότι ο ρόλος έχει πολλά κοινά με την φύση του Αγγελάκα. Η αλήθεια είναι πως ο ίδιος ο Γιάννης Αγγελάκας έκανε αναφορά στον σαραντάχρονο άνδρα πριν αποφασίσει ο Νικολαίδης να τον θέσει ως κεντρικό ήρωα της ταινίας του, στο τραγούδι Καινούρια ζάλη στο άλμπουμ Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι. Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Μικρός τραγουδοποιός που τον ερμηνεύει ο Συμεών Νικολαίδης . Ο Συμεών Νικολαίδης είναι ο γιός του σκηνοθέτη και δεν είχε παίξει σε καμία ταινία καθότι δεν ήταν ηθοποιός.
Η επιλογή αυτή του σκηνοθέτη να επιλέξει ως ηθοποιούς άτομα που δεν έχουν ξανα ασχοληθεί με τον κινηματογράφο επαγγελματικά, είναι η απόδειξη πως το κλειδί για μια καλή σκηνοθετική προσπάθεια είναι η σωστή επικοινωνία και ο σεβασμός μεταξύ του δημιουργού- ερμηνευτή.
Στο συνολικό του έργο ο Νίκος Νικολαίδης ήταν ένας ιδιαίτερος δημιουργός. Το είδος του κινηματογράφου που εκπροσωπούσε τον έκανε ξεχωριστό και ίσως δύσπεπτο για μια μερίδα ανθρώπων. Αυτό ήταν που έκανε και με το Ο χαμένος τα παίρνει όλα. Ήρθε για να προβάλλει πτυχές της κοινωνίας πιστός στην αυθεντικότητά του. Ακόμη και με μη θεμιτά μέσα, οι ήρωες ψάχνουν αυτό που ο καθένας μας θέλει να βρει στην ζωή, την προσωπική ευτυχία.
Δείτε την ταινία εδώ
