Μια ζωή δήθεν, το λίγο του κόσμου

Αντιγράφω την είδηση απο ΤΑ ΝΕΑ: 

Θύμα άγριας ρατσιστικής επίθεσης έπεσε ένα 14χρονο αγόρι από το Αφγανιστάν το απόγευμα της 6ης Μαϊου στην Πλατεία Αττικής, όπως καταγγέλλουν οι Γιατροί του Κόσμου. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του εφήβου, μια ομάδα ανδρών, που ήταν ντυμένοι με μαύρα ρούχα, του επιτέθηκαν, τον χτύπησαν και τον χαράκωσαν στο πρόσωπο με σπασμένο μπουκάλι μπίρας.

Ας μην μιλήσουμε για το δάσος. Για το πόσο απεχθής είναι δηλαδή η πράξη αυτών που βρήκαν στο δρόμο τους έναν πιτσιρικά και ξεβράσαν όλο το νταηλίκι τους πάνω του. Είναι ακριβώς το ίδιο με το ήθος που επιδεικνύουν στο βίντεο που έχουν αναρτήσει στο Youtube οι Γιατροί του Κόσμου με την μαρτυρία του νεαρού που δεινοπάθησε. 

Ας μιλήσουμε όμως για το δέντρο. Για το πόσο περιέργο είναι που όλες
αυτές οι αμόλυντες παρθένες που
έσκιζαν τα ενδύματα και ολοφύρονταν με το είναι τους στα social media για
το ατόπημα της Δημουλά εισπράττοντας με ευχαρίστηση τα likes των υπολοίπων να μην
γράφουν και να μην σχολιάζουν ούτε μισή λέξη ούτε για
το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο μπήκε περιέργως σε χρόνο μηδέν στην κατάψυξη, ούτε και για αυτό το παιδί που χαρακώθηκε σε μια γειτονιά της Αθήνας. Μια γειτονιά με παγκάκια, ανθρώπους και τέρατα.

Μια ζωή δήθεν πως να την αλλάξεις; Το λίγο του κόσμου…