Από τους κυνηγημένους καουμπόιδες, στις πλαγιες του brokeback mountain μέχρι τον άγουρο ερωτισμό της Αντέλ και από τις εκστρατείες του Χάρβει Μιλκ και του Philadelphia μέχρι το σύμβολο της απέθαντης νιότης στο Θάνατο στη Βενετία, ο κινηματογράφος έχει αποδώσει κατά καιρούς ιστορίες ομοφυλοφιλικού έρωτα που κατάφεραν να συγκινήσουν, να προκαλέσουν, να αγαπηθούν. Μια ματιά σε κάποιες λιγότερο ίσως γνωστές στιγμές, της κινηματογραφικής αυτής παράδοσης.
Les chansons d’amour του Christophe Honoré
Η ιστορία του Ισμαίλ, ο οποίος απλούστατα από ένα ménage a troi με δύο γυναίκες, καταλήγει να ερωτευτεί έναν άντρα, σε μια ταινία που συνδυάζει το παιχνιδιάρικο ύφος της nouvelle vague, με τη φρεσκάδα το ρομαντισμό των μιούζικαλ. Μια ιδιαίτερη κινηματογραφική σπουδή, για το πένθος, τις σχέσεις και τη σεξουαλικότητα, με τον πιο γαλλικό τρόπο που μπορεί να φανταστεί κανείς.
Fucking amal, του Lukas Moodvsson
Η ταινία αυτή, τεράστια εμπορική επιτυχία στη Σουηδία, διηγείται τον έρωτα της Άγκνες, για την όμορφη δημοφιλή, συμμαθήτρια της Ελίν. Ο έρωτας τους, ενάντια σε εφηβικές πλάκες και μπερδέματα, ενάντια στην ανία της επαρχίας και στο φόβο για το μέλλον, καταφέρνει να δώσει μια σπιρτόζα νεανική κωμωδία, που αποτυπώνει με αυθεντικότητα τη τόλμη, την αφέλεια και τις αγωνίες της νεότητας.
My beautiful laundrette του Stephen Frears
Ο Ντάνιελ Ντέι Λούις, ενσαρκώνει άριστα έναν νεαρό skinhead που την εποχή τη Θάτσερ στο Λονδίνο, ερωτεύεται έναν παλιό του συμμαθητή, πακιστανό στην καταγωγή από πλούσια οικογένεια, που του προσφέρει δουλειά και διέξοδο από τη ζωή του δρόμου. Ο Φρίαρς με ένα έξυπνο, σφιχτοδεμένο σενάριο, καταφέρνει μέσα από τη σχέση των δύο νεαρών, να αγγίξει τις προκαταλήψεις, το ρατσισμό, τις οικονομικές ανισότητες και την πολιτική αστάθεια της εποχής.
Parting glasses του Bill Sherwood
Πρόκειται για μία από τις πρώτες ταινίες, που καταπιάστηκαν με το επίπονο θέμα του AIDS που είχε αποδεκατίσει, σωματικά και ψυχικά, την αμερικανική ομοφυλοφιλική κοινότητα, στη δεκαετία του 80′. Ο Στιβ Μπουσέμι, ενσαρκώνει με τρόπο μοναδικό τον Νικ έναν ομοφιλόφιλο άνδρα που έχει προσβληθεί από AIDS και δέχεται βοήθεια από τον πρώην σύντροφο του. Πρόκεται για μια χαμηλού προϋπολογισμού έξυπνη ταινία, που αποδίδει πιστά, την καθημερινότητα στους αστικούς, ομοφυλοφιλικούς κύκλους, τη συντροφικότητα, το φόβο αλλά και το πείσμα που τους έβγαλε τελικά νικητές.
Being 17 του André Téchiné
Ο Ντάμιεν και ο Τόμας είναι συμμαθητές σε μια επαρχιακή πόλη της Γαλλίας. Ο πρώτος, γιος της τοπικής γιατρού, ο δεύτερος ζει σε μια απομονωμένη φάρμα, βοηθά την άρρωστη μητέρα του. Τα δύο αγόρια χωρίζονται από κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορές και η σχέση τους φαίνεται να είναι μάλλον εχθρική. Αριστοτεχνικά με αυτό τον τρόπο η ταινία αναδεικνύει τη σχέση ανάμεσα στη βία και στον ερωτισμό, σε μια άγουρη ηλικία που τα δύο εύκολα συγχέονται.
The Summer of Sangailė της Alante Kavaitė
Η Sangailė γνωρίζει ένα καλοκαίρι την Austė και η σχέση τους γρήγορα από φιλική εξελίσσεται σε κάτι παραπάνω. Η όμορφη αυτή εικαστικά ταινία είναι κατά κύριο λόγο μια ιστορία ενηλικίωσης, όπου η σεξουαλική απελευθέρωση ανοίγει το δρόμο για την ψυχολογική σταθερότητα και ωρίμανση και αποτελεί το δυνατότερο όπλο ενάντια στους φόβους και τις αγωνίες της νεαρής πρωταγωνίστριας.
Beautiful thing της Hettie MacDonald
Δύο νεαρά αγόρια, συμμαθητές και γείτονες σε μια περιθωριακή γειτονιά του Λονδίνου, ανακαλύπτουν τα συναισθήματα που τρέφουν ο ένας για τον άλλο σε αυτή τη γλυκύτατη κωμωδία με χαρακτήρες, κύριους και δευτερεύοντες που ο θεατής αγαπά από την πρώτη στιγμή. Έτσι οι νεαροί, μέσα από την απρόσμενη στήριξη του περιβάλλοντος τους, καταφέρνουν να ξεπεράσουν την αμηχανία απέναντι στον ερωτισμό τους με το δικό τους, μοναδικό τρόπο.
Ηeartstone του Gudmundur Arnar Gudmundsson
Σε ένα μικρό απομονωμένο χωρίο της Ισλανδίας, ο Θωρ και ο Κριστιάν δυο έφηβοι και στενοί φίλοι, περνούν το χρόνο τους με παιχνίδια, έρωτες και σκανδαλιές. Όταν όμως ο Κρίστιαν αναπτύσσει ερωτικά αισθήματα για το φίλο του, η σχέση τους και οι προσωπικές τους ισορροπίες θα ταραχθούν. Η ταινία αποτελεί έναν ύμνο στην ανηλικότητα και στη φιλία, πίσω από τον οποίο κρύβεται ένας ισχυρός δραματικός άξονας, τις βάσεις του οποίου ο σκηνοθέτης φροντίζει να χτίσει χωρίς να βιάζεται. Έτσι από σε σκηνή σε σκηνή χτίζει αριστοτεχνικά, το συναισθηματικό αδιέξοδο των ηρώων, με τρόπο τόσο αποτελεσματικό που το τραγικό ξέσπασμα φαντάζει αναπόφευκτο. Καταφέρνει τελικά η ταινία, με μοναδική αυθεντικότητα να αιχμαλωτίσει τις δύο κυριότερες ικανότητες της παιδικής ηλικίας: να λυγίζει απόλυτα από το βάρος πιέσεων που δε μπορεί να ελέγξει αλλά και κάθε φορά που πέφτει, να ξανασηκώνεται.
