Η ιστορία της περιοχής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής και την εξέλιξη του τουρισμού στην Ελλάδα.
Η Αγία Τριάδα ήταν αρχικά ένας μικρός ψαράδικος οικισμός, που άρχισε να αναπτύσσεται κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την αλιεία και τη γεωργία. Η φυσική ομορφιά της περιοχής με τις αμμώδεις παραλίες και τα καθαρά νερά άρχισε να προσελκύει επισκέπτες.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του 1950, η Αγία Τριάδα άρχισε να εξελίσσεται ως παραθεριστικός προορισμός. Η ανάπτυξη των υποδομών και η βελτίωση της οδικής πρόσβασης διευκόλυναν την πρόσβαση των Θεσσαλονικέων και άλλων επισκεπτών στην περιοχή.
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980, η περιοχή γνώρισε σημαντική τουριστική ανάπτυξη. Κατασκευάστηκαν ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και παραθεριστικές κατοικίες, ενισχύοντας την τοπική οικονομία. Η πλαζ της Αγίας Τριάδας έγινε δημοφιλής προορισμός για κολύμπι και θαλάσσιες δραστηριότητες.
Στη δεκαετία του 1960, η Θεσσαλονίκη προσέφερε ιδιαίτερες καλοκαιρινές εμπειρίες στις παραλίες του Θερμαϊκού Κόλπου. Οι κάτοικοι της πόλης και οι επισκέπτες απολάμβαναν τις βουτιές στα γαλανά νερά και τις βόλτες με τα καραβάκια. Το πιο δημοφιλές καραβάκι ήταν η θρυλική “Λευκή,” η οποία εκτελούσε δρομολόγια από τον Λευκό Πύργο προς το Μπαξέ Τσιφλίκι και την Αγία Τριάδα, προσφέροντας στους επιβάτες της μια ευκαιρία να απολαύσουν την ηρεμία και την ομορφιά του κόλπου.
Οι οργανωμένες παραλίες της περιοχής, όπως αυτή του Μπαξέ Τσιφλικίου, ήταν εξοπλισμένες με ανέσεις όπως ομπρέλες, ξαπλώστρες, και καμπίνες. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και του 1970, οι παραλίες αυτές φιλοξενούσαν τα δημοφιλή beach parties, όπου τα τοπικά συγκροτήματα όπως οι Olympians διασκέδαζαν τον κόσμο. Τα πάρτι αυτά έγιναν σημείο αναφοράς για την καλοκαιρινή ζωή της πόλης.
Παρά τις δυσκολίες της αναμονής και το στρίμωγμα στα καραβάκια, οι Θεσσαλονικείς απολάμβαναν τις απλές χαρές του καλοκαιριού. Οι παραλίες αυτές ήταν επίσης γνωστές για τα καθαρά τους νερά και την όμορφη αμμουδιά, που προσέλκυαν πλήθος κόσμου. Τα καραβάκια συνέβαλαν στην εξάπλωση της τουριστικής κίνησης και στην ανάπτυξη των παραθαλάσσιων περιοχών της Θεσσαλονίκης.
Τη δεκαετία του 1970, η παραλία του Μπαξέ στην Περαία ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης. Η παραλία προσέφερε μια εξαιρετική ευκαιρία για απόδραση από την πόλη και αποτέλεσε σημείο συνάντησης για οικογένειες, φίλους και ζευγάρια. Οι επισκέπτες απολάμβαναν τα καθαρά νερά, την όμορφη αμμουδιά και τις ανέσεις που προσφέρονταν, όπως ξαπλώστρες, ομπρέλες και καμπίνες.
Τα καραβάκια, όπως η θρυλική “Λευκή,” συνέδεαν την παραλία με το κέντρο της Θεσσαλονίκης, μεταφέροντας καθημερινά εκατοντάδες ανθρώπους που αναζητούσαν μια δροσερή ανάσα κατά τη διάρκεια των ζεστών καλοκαιρινών μηνών. Οι βόλτες με τα καραβάκια ήταν μια αγαπημένη δραστηριότητα, προσφέροντας μια αίσθηση περιπέτειας και ρομαντισμού.
Ωστόσο, τα επόμενα χρόνια, πολλές από αυτές τις πλαζ χάθηκαν και ο Θερμαϊκός Κόλπος υπέφερε από ρύπανση, χάνοντας την παλιά του αίγλη. Παρά την υποβάθμιση, οι αναμνήσεις εκείνης της εποχής παραμένουν ζωντανές στους παλιούς κατοίκους της πόλης, οι οποίοι θυμούνται με νοσταλγία τις ξέγνοιαστες στιγμές τους.
Σήμερα, οι ιστορικές παραλίες της Θεσσαλονίκης, όπως αυτή του Μπαξέ Τσιφλικίου, συνεχίζουν να διατηρούν μια ιδιαίτερη θέση στις καρδιές των κατοίκων της πόλης, θυμίζοντας τις παλιές καλές εποχές και την ανεμελιά των καλοκαιρινών διακοπών εκείνης της εποχής
