Μια ήρεμη δύναμη της σύγχρονης εικαστικής σκηνής, η Εμμανουέλα Λιάγκου ανήκει σε εκείνους τους δημιουργούς που ζωγραφίζουν όχι μόνο με χρώμα, αλλά και με μνήμη, αίσθημα και παρατήρηση. Από τα παιδικά της χρόνια, όταν το ταλέντο της αναγνωρίστηκε πρώιμα, μέχρι τις σημερινές της συμμετοχές σε σημαντικές διοργανώσεις όπως η Art Thessaloniki, το έργο της διακρίνεται για τον λεπτοδουλεμένο ρεαλισμό, την εσωτερικότητα και την ποιητική προσέγγιση του καθημερινού. Η τέχνη της είναι ένα νήμα που ενώνει την παράδοση με το σύγχρονο βλέμμα, τα κεντητά της γιαγιάς της με τις ψηφιακές αποχρώσεις του σήμερα, τη σχολική αίθουσα με τον εκθεσιακό χώρο. Μέσα από τη συνέντευξη που ακολουθεί, η Λιάγκου μάς ξεναγεί στον κόσμο της δημιουργίας της: από τα χρωματιστά μολύβια έως τις θεματικές της φύσης και του ανθρώπου, από την τέχνη ως παιδαγωγικό εργαλείο έως την ανάγκη αλληλεπίδρασης με το κοινό. Μια συζήτηση-εικόνα, με καθαρές γραμμές και βάθος.
Ποια ήταν τα πρώτα ερεθίσματα που σας ώθησαν να ακολουθήσετε τον κόσμο της τέχνης;
Από πολύ μικρή. Μια φορά θυμάμαι, ζωγράφιζα και η μητέρα μου, λόγω και της ιδιότητάς της ως αρχιτέκτων μηχανικός, είδε το ταλέντο μου από πολύ νωρίς. Έτσι, στην πρώτη δημοτικού γράφτηκα σε μαθήματα ζωγραφικής και πήγαινα κάθε βδομάδα.
Ποιες τεχνικές χρησιμοποιείτε συνήθως στο έργο σας και τι σας ενθουσιάζει σε αυτές;
Συνήθως χρησιμοποιώ την τεχνική του παστέλ, γιατί μου αρέσει πολύ το σχέδιο, το οποίο προηγείται του χρώματος. Είναι εξάλλου και προϋπόθεση αυτό.
Πώς περιγράφετε τη σχέση σας με το υλικό που χρησιμοποιείτε; Υπάρχει κάποιο υλικό που προτιμάτε περισσότερο;
Τα χρωματιστά μολύβια και όχι τυχαία. Μου δίνουν την ακρίβεια που επιθυμώ και το φωτογραφικό αποτέλεσμα που θέλω να πετύχω.
Υπάρχουν συγκεκριμένα εικαστικά ρεύματα ή καλλιτέχνες που σας έχουν επηρεάσει στην πορεία σας;
Πάρα πολλά εικαστικά ρεύματα και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω. Θα αδικήσω και θα αδικηθώ. Θα αναφέρω ενδεικτικά τον Andy Warhol, την Jenny Savile, τον Egon Schiele, τον Maurizio Cattelan, αλλά και τον απίστευτο Chuck Close,σε ό,τι αφορά τον φωτογραφικό ρεαλισμό.
Πώς σας βοηθά η ελληνική παράδοση να αναπτύξετε την καλλιτεχνική σας έκφραση;
Πάρα πολύ. Αξίζει να αναφέρω στο σημείο αυτό ότι τα νέα μου έργα είναι εμπνευσμένα από τα κεντητά της γιαγιάς μου, η οποία είχε σχολή ραπτικής στη Λευκάδα. Αυτά έχουν επηρεάσει το νέο μου έργο με τίτλο: “Καλημέρα”.
Ποιες είναι οι βασικές θεματικές που επεξεργάζεστε στα έργα σας;
Τα ζώα, οι άνθρωποι και τα τοπία.
Υπάρχει κάποιο μήνυμα ή συναίσθημα που επιθυμείτε να μεταδώσετε στους θεατές μέσω των έργων σας;
Φυσικά. Κάθε καλλιτέχνης αποσκοπεί στο να περάσει κάποιο μήνυμα ή συναίσθημα. Προσωπικά, εστιάζω στην ανάδειξη του μεγαλείου της φύσης μπροστά στον άνθρωπο.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζετε κατά τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας;
Είμαι τελειομανής ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης και πολλές φορές δίνω περισσότερη έμφαση και εστιάζω στη λεπτομέρεια της αναπαράστασης .Αυτό ενίοτε με δυσκολεύει.
Τι ρόλο παίζει η αίσθηση του χρόνου και της μεταβολής στο έργο σας;
Καμία. Τα έργα μου είναι διαχρονικά.
Έχετε κάποιες πηγές έμπνευσης εκτός της τέχνης, όπως η φύση, η φιλοσοφία ή η καθημερινότητα;
Ναι. Η καθημερινότητα με επηρεάζει. Η φιλοσοφία με εμπνέει.
Πόσο σημαντική είναι για εσάς η αλληλεπίδραση του κοινού με τα έργα σας;
Μεγάλη. Δεν γίνεται χωρίς την αλληλεπίδραση του κοινού.
Πώς αντιλαμβάνεστε την καλλιτεχνική σας πορεία και την εξέλιξή σας με τα χρόνια;
Μεταφέρω τα έργα μου αποτυπωμένα σε ρούχα και αντικείμενα καθημερινής χρήσης, καθώς και σε πολλαπλά αντίτυπα των δημιουργιών μου , με σκοπό να τα αποκτήσει ο κάθε άνθρωπος.
Έχετε συνεργαστεί με άλλους καλλιτέχνες ή οργανισμούς για κάποια από τα έργα σας; Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Πολλές φορές σε ομαδικές εκθέσεις. Η πιο σημαντική συμμετοχή μου όμως είναι στην Art Thessaloniki, όπου κάθε χρόνο συμμετέχουν και έρχονται όλοι οι άνθρωποι της Τέχνης.
Ποια είναι η γνώμη σας για την κατάσταση της σύγχρονης ελληνικής τέχνης και τον ρόλο των καλλιτεχνών σήμερα;
Πολύ δύσκολα στις μέρες μας επιβιώνει ο εκάστοτε καλλιτέχνης μόνο με την Τέχνη του. Οι περισσότεροι κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να δημιουργήσουν έργα που πραγματικά τους εκφράζουν.
Ποιες είναι οι μελλοντικές σας καλλιτεχνικές επιδιώξεις ή σχέδια; Έχετε κάποιο έργο ή έκθεση που σας ενθουσιάζει ιδιαίτερα αυτήν τη στιγμή;
Αυτή τη στιγμή συμμετέχω στην 8η Art Thessaloniki στα περίπτερα 8 ,9 και 10 μέσα στη ΔΕΘ από τις 15 έως τις 18 Μαΐου και θα παρουσιάσω εκεί το έργο μου :”Καλημέρα”, το οποίο είναι ένα σχόλιο, ένας τρόπος έκφρασης για τη σχέση της σύγχρονης τεχνολογίας και τον παραδοσιακό τρόπο του κεντήματος.
Διαβάστε για την έκθεση εδώ
Πώς προσαρμόζετε την διδασκαλία σας για να ενθαρρύνετε την προσωπική έκφραση των μαθητών, ενώ ταυτόχρονα διατηρείτε μια ισχυρή βάση στις τεχνικές δεξιότητες;
Στην εικαστική αγωγή, θεωρώ εξίσου σημαντική την καλλιέργεια της προσωπικής έκφρασης των μαθητών όσο και την ανάπτυξη των τεχνικών δεξιοτήτων τους. Η διδασκαλία μου βασίζεται σε μια ισορροπημένη προσέγγιση: ξεκινώ με την εκμάθηση βασικών τεχνικών – όπως η παρατήρηση, η σύνθεση, η χρήση χρώματος, η προοπτική – τις οποίες διδάσκω μέσα από στοχευμένες ασκήσεις. Στη συνέχεια, ενθαρρύνω τους μαθητές να εφαρμόσουν αυτές τις δεξιότητες μέσα από θεματικές που τους επιτρέπουν να εκφράσουν προσωπικά βιώματα, σκέψεις ή συναισθήματα.
Ποιες είναι οι πιο σημαντικές αξίες που επιδιώκετε να μεταδώσετε στους μαθητές σας μέσα από τη διδασκαλία των εικαστικών, και πώς πιστεύετε ότι η τέχνη μπορεί να ενισχύσει τη γενικότερη εκπαιδευτική τους ανάπτυξη;
Μέσα από τη διδασκαλία των εικαστικών επιδιώκω να μεταδώσω στους μαθητές αξίες όπως η ελευθερία έκφρασης, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, η αισθητική καλλιέργεια και η δημιουργικότητα. Πιστεύω ότι η τέχνη είναι ένας μοναδικός τρόπος για τα παιδιά να μάθουν να παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους με ευαισθησία, να επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους και να επικοινωνούν τις ιδέες τους με τρόπους πέρα από τις λέξεις. Η τέχνη δεν είναι απομονωμένη από τις υπόλοιπες γνώσεις· αντιθέτως, τις συνδέει. Σε μια εποχή όπου η εικόνα κυριαρχεί, είναι κρίσιμο τα παιδιά να μάθουν όχι μόνο να παράγουν εικόνες, αλλά και να τις “διαβάζουν” κριτικά. Θα κλείσω με αυτό που είπε κάποτε ο τεράστιος Παπανούτσος: “Χωρίς την Τέχνη δεν θα αντέχαμε τόση αλήθεια”
