Μίνως Εὐσταθιάδης Κβάντι. Ἐκδόσεις Ἴκαρος 2020.
250 σελίδες σέ ἐξαιρετικῆς ποιότητας ὑποκίτρινο χαρτί, ἄψογη ἐπιμέλεια, ἰδιαίτερα στιβαρό δέσιμο καί ἕνα πανέμορφο ἐξώφυλλο. Μία ἐξαιρετική ἔκδοση, ὅπως πάντα ἀπό τόν Ἴκαρο.
Ὁ Μίνως Εὐσταθιάδης, δύο χρόνια μετά τόν πολύ καλό Δύτη, ὁ ὁποῖος μεταφράστηκε στά γαλλικά καί ἔχει κάνει καλή ἐντύπωση στη γαλλική ἀγορά, μᾶς ἔδωσε τό Κβάντι. Ἐδῶ ἕνας ἡλικιωμένος κάτοικος τοῦ Παρισιοῦ μέ γερμανικό ὄνομα (Γκούναρ Ρίχτερ) δολοφονεῖται στά στενά τῆς Μονμάρτης. Ὁ γιός του, ἀκολουθῶντας τήν καταγεγραμμένη ἐπιθυμία τοῦ πατέρα του, θέλει νά τόν θάψει στό Αἴγιο, ἀδυνατῶντας νά δώσει κάποια (λογική ἤ μή) ἐξήγηση γιά τήν ἐπιθυμία αὐτή. Κι ἐκεῖ μπαίνει στή σκηνή ὁ Κρίς Πάπας, ὁ μοναδικός ἰδιωτικός ἑρευνητής σέ ὅλο τό Αἴγιο, τό ὁποῖο, ὅπως ὁ ἴδιος ὁμολογεῖ, δέν ἔχει καμμία ἀνάγκη ἀπό ἰδιωτικούς ἑρευνητές. Ἡ ἀνίκανη νά διαλευκάνει τόν φόνο ἀστυνομία τοῦ Παρισιοῦ θά ἐπικοινωνήσει μέ τόν Πάπας ὅταν βρίσκει τό τηλέφωνό του στά πράγματα τοῦ νεαροῦ Ρίχτερ μετά τήν αὐτοκτονία τοῦ τελευταίου μέσα σέ μία ψυχιατρική κλινική. Ἡ νοσηρή περιέργεια καί τό πεῖσμα τοῦ Πάπας θά τόν ὁδηγήσουν στό Παρίσι, σέ μιά προσπάθεια νά καταλάβει τά ἀκατανόητα. Κι ἄν ἡ περιπέτεια εἶναι στό αἷμα του, ἡ λύση ξεπερνᾶ κάθε φαντασία.
Παρότι τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ὑπόθεση διαδραματίζεται στό Παρίσι καί στό Αἴγιο, ἀναμφισβήτητος πρωταγωνιστής εἶναι ἡ Ἀφρική. Ἐκεῖ κρύβεται ἡ λύση πολλῶν μυστηρίων. Ἐκεῖ, καθώς καί στόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο ἐκμεταλλεύτηκαν τήν ἤπειρο καί τούς κατοίκους της οἱ ἄπληστοι, ἀνώμαλοι, φιλήδονοι Εὐρωπαῖοι. Μαζί μέ αὐτήν τήν καταγγελία, στήν ὑπόθεση ἐμπλέκονται ἡ παράνομη διακίνηση ἔργων τέχνης μεταξύ ζάπλουτων συλλεκτῶν καί ἡ παράνομη διακίνηση καί διαμονή προσφύγων στό Παρίσι.
Μέ ἀφορμή τήν ἀδέσποτή σκυλίτσα του, Μπέτι Μπλού, ὁ Πάπας κατακεραυνώνει τή συμπεριφορά τῆς πλειοψηφίας τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι στά ἀδέσποτα, ἀλλά καί στά ἀνεπιθύμητα νεογέννητα τῶν δεσποζόμενων. Δέν παραλείπει ἀκόμη νά στηλιτεύσει τόν πρακτικά ἀνύπαρκτο ἔλεγχο στή λειτουργία κτηνιατρικῶν κλινικῶν. Ἡ ἱστορία μέ τήν Μπέτι Μπλού εἶναι μία πολύ συγκινητική σφήνα στόν ζόφο τοῦ βιβλίου.
Μέ μόνη ἐξαίρεση κάποιες μετακινήσεις στήν Ἀφρική, οἱ ὁποῖες ὅμως καταλαμβάνουν λίγες σελίδες, ὅλο τό ὑπόλοιπο βιβλίο δίνει τήν ἐντύπωση πώς κινεῖται στό σκοτάδι. Στό σκοτάδι καί τή σιωπή.
Ἡ πλοκή μοιάζει κάπως ἀσύνδετη. Παρίσι, Αἴγιο, Ἑλβετία, Γερμανία, Νότια Ἀφρική. Τά νήματα πού ἑνώνουν τούς τόπους μόλις πού ἀχνοφαίνονται. Ὅσο προχωρᾶ ἡ ὑπόθεση, οἱ δεσμοί σιγά-σιγά ξεκαθαρίζουν. Οἱ δρόμοι ἀρχίζουν ἀμυδρά νά διαγράφονται. Καί εἶναι ὅλοι πλημμυρισμένοι μέ αἷμα. Κι ἄν οἱ δρόμοι φαίνονται περίεργοι, εἶναι ἐπειδή τό αἷμα ἀκολουθεῖ περίεργες διαδρομές, κατά τά λεγόμενα τοῦ συγγραφέα στό ὀπισθόφυλλο.
Ἡ περιγραφή τῶν τόπων ἐντυπωσιάζει. Φανερώνει πώς ὁ Εὐσταθιάδης ἔχει ἐπισκεφθεῖ καί ἔχει περιηγηθεῖ στά μέρη αὐτά. Κι ἄν ἡ Μονμάρτη θεωρεῖται προφανής, δέν ἰσχύει τό ἴδιο γιά τήν Ἀφρική. Ὅπως ὁ ἴδιος λέει, ἔχει πάει στήν Ἀφρική τρεῖς φορές καί φαίνεται πώς ἔχει ἀποκτήσει τέτοιο δεσμό ὥστε κάθε ἐπίσκεψη ἐκεῖ νά εἶναι ἐπιστροφή.
Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα ἀστυνομικό μυθιστόρημα, ἀπό τή στιγμή πού ὑπάρχουν φόνοι καί πρέπει νά βρεθοῦν οἱ δολοφόνοι. Ὅμως στήν πραγματικότητα εἶναι μιά ἥρεμη φωνή καταγγελίας τοῦ βιασμοῦ μιᾶς ὁλόκληρης ηπείρου, χωρίς σεβασμό στήν ἱστορία της καί στήν κουλτούρα της.Ἔχουμε ἕνα βιβλίο ἀγάπης γιά τήν Ἀφρική. Ἕνα ἐξαιρετικό βιβλίο!
Ἡ νύχτα τοῦ φαίνεται πιό ἥσυχη, δηλαδή πιό ἐπικίνδυνη ἀπ' ὅτι συνήθως.
Τά σημαντικότερα πράγματα γίνονται τό πρωί στόν βορρᾶ, τό μεσημέρι στόν νότο καί τό βράδυ στό διάστημα.
