Τι σημαίνει να αναδιατάσσεις έναν κήπο; Να εκθέτεις μια ‘νεκρή φύση’ που είναι ζωντανός οργανισμός και όχι ζωγραφική απεικόνιση; Τι διαστάσεις παίρνει η χειρονομία παρέμβασης στο φυσικό περιβάλλον; Και τι συνιστά η μετάθεση όλων αυτών στον εκθεσιακό χώρο και μετά ξανά η επιστροφή στο χωράφι-εργαστήριο;
Επανέρχομαι στον Γιώργο Τσακίρη, αφενός γιατί το είχα υποσχεθεί από μήνες. Αφετέρου γιατί τα εγκαίνια της έκθεσής του στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης ήταν γεμάτα κόσμο, εξαιρετικά χαρούμενα, εξαιρετικά θορυβώδη –με την καλή έννοια-, κάτι που επεφύλαξαν οι πολυπληθέστατοι, νέοι κατά κύριο λόγο, επισκέπτες, με την καλή τους διάθεση. Έτσι, η αναδρομική έκθεση έργων του εικαστικού και καθηγητή στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις για να αναδείξει τα ερωτηματικά που το έργο του καλλιτέχνη γεννά.
Ο Τσακίρης εδώ και τριάντα χρόνια (ίσως και περισσότερα) έχει δέσει τη ζωή του με την τέχνη και την εμπειρία του πραγματικού αγροτικού κόσμου με την καλλιτεχνική πράξη. Από τους πίνακες και τα κολλάζ μέχρι τις νεκρές φύσεις και τις φωλιές για τους πελαργούς, από τα σχέδια μέχρι το γιούκο και τα τσίπουρα, ο Γιώργος Τσακίρης μεταγγίζει την εμπειρία του αυτή. Είναι καλλιτέχνης αγρότης και η τέχνη του ίσως ονομάζεται αγροτέχνη…
Με έργα από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα, το έργο του βρίσκεται στον πυρήνα μιας επίκαιρης συζήτησης γύρω από τη φύση, την οικολογία, τη βιολογία, τον κύκλο της ζωής με τη γέννηση και το θάνατο, αλλά και τη σχέση μας με όλα αυτά.
Αυτό που μάλλον μας καλεί να κάνουμε ο Τσακίρης είναι να δούμε πιο προσεκτικά το χορτάρι που πατάμε, να ακούσουμε ξανά τον ήχο που κάνει το σαράκι όταν τρώει το ξύλο, να δούμε να γεννιούνται κλωσσόπουλα σε κατασκευασμένη κλωσσομηχανή, να παρατηρήσουμε πώς διαβρώνονται τα οργανικά υλικά όταν κλείνονται μέσα σε γυάλινα κουτιά, να θυμηθούμε πώς είναι να μοιράζεται κανείς το κρασί που φτιάχνει, όχι για να το εμπορευτεί, αλλά για να το πιει με φίλους. Ίσως μας καλεί και να ξαναφοβηθούμε το σκοτάδι.
Γιατί η σχέση που προτείνει με τη φύση δεν είναι εύκολη ή ειδυλλιακή. Αντίθετα, είναι άγρια, γιατί είναι πραγματική – και εμείς, ως άνθρωποι της πόλης, μάλλον το έχουμε ξεχάσει, αν το ξέραμε ποτέ…- Και από την άποψη αυτή η στάση του Τσακίρη και του έργου του είναι εξαιρετικά επίκαιρη, ακριβώς γιατί είναι σε πλήρη αντιπαράθεση με την τρέχουσα, ευκαιριακή οικολογική και βιολογική αντίληψη, που μας θέλει όλους ξαφνικά αγροκαλλιεργητέ στα μπαλκόνια μας και ταυτόχρονα πάντα ωραίους, νέους, αψεγάδιαστους και χωρίς ρυτίδες.
Για όλα αυτά και για εκείνα που θα ανακαλύψτε μόνοι αξίζει να επισκεφτείτε την έκθεση του Τσακίρη στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Εγνατία 154, εντός ΔΕΘ
Τ.: 2310 240002 , 2310 281212, Τ + F: 2310 281567
E: [email protected] | Site: http://www.mmca.org.gr
Διάρκεια έκθεσης : 6 Ιουνίου – 16 Σεπτεμβρίου 2012
Ώρες λειτουργίας Τρίτη-Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο: 10.00-18.00, Τετάρτη: 10.00-22.00, Κυριακή 11:00-15:00, Δευτέρα κλειστά.
