Η Θεσσαλονίκη είχε μια πλούσια ιστορία αγορών και εμπορικών κέντρων που ως σήμερα προσπαθούν να επιβώσουν.
Η αγορά Μοδιάνο, κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους. Η αγορά ήταν γεμάτη ζωντάνια και ενέργεια, με μια πληθώρα καταστημάτων που προσέφεραν ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα και άλλα είδη. Ήταν ένας δημοφιλής προορισμός για ψώνια και κοινωνικές συναντήσεις. Δες εδώ το μεγάλο αφιέρωμα. Σήμερα είναι ένα σικ κτίριο που ουδεμία σχέση έχει με το παρελθόν του.
Επιπλέον, η αγορά στο Μπεζεστένι ήταν γνωστή για την πώληση παραδοσιακών ελληνικών ειδών, όπως χειροποίητα κοσμήματα, υφάσματα και αντικείμενα τέχνης. Ήταν ένας τόπος όπου οι έμποροι και τεχνίτες πρόσφεραν τις δημιουργίες τους σε μια περιοχή με πλούσια ιστορία. Χτίστηκε το το 1455 – 1459 μΧ υπό την ηγεμονία του Σουλτάνου Μεχμέτ Β και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της αρχιτεκτονικής των κλειστών αγορών της οθωμανικής περιόδου.
Πηγή: thessarchitecture
Και φυσικά το Καπάνι. Φρέσκα τρόφιμα, λαχανικά, φρούτα, ψάρια και κρέας. Η αγορά αυτή αποτελούσε κάποτε τον πυρήνα του εμπορίου τροφίμων στη Θεσσαλονίκη. Μαζί με τη Μοδιάνο αποτελούν ακόµη και σήµερα δύο ζωντανά κοµµάτια της εμπορικής και κυρίως γαστρονοµικής καθημερινότητας της πόλης, ακόμη κι αν έχουν πλέον εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Η ονομασία «Καπάνι» προέρχεται από την φράση «Ουν Καπάν» (τουρκικά: Un Kapan-ı) που σήμαινε αγορά αλεύρων.
Πηγή: Παλιές Φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης
Τα Λαδάδικα ήταν γεμάτα με μικρά καταστήματα και εργαστήρια, όπου πωλούνταν κυρίως λαδόπανα, μαλλιά και δέρματα, καθώς και κοσμήματα και άλλα είδη. Ήταν ένας ζωντανός τομέας γεμάτος με έντονη εμπορική δραστηριότητα, αλλά και με πολλές διαδικασίες κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Πολλοί Εβραίοι της Θεσσαλονίκης κατοικούσαν στην περιοχή αποτελώντας έτσι την παλιά εβραϊκή συνοικία της Θεσσαλονίκης, ενώ η περιοχή όπου κατοικούνταν από Γάλλους και Ιταλούς εμπόρους, ο “Φραγκομαχαλάς”, βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην περιοχή των Άνω Λαδάδικων. Στα χρόνια πριν τον Α’ΠΠ άρχισαν να εμφανίζονται πολλοί οίκοι ανοχής και καπηλειά στην περιοχή, και μετά τη Μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης η περιοχή έχασε τη δυναμική της. Από το 1980 κι έπειτα, πέρασε μια εποχή άνθισης, μαράζωσε, και τα τελευταία δέκα χρόνια πήρε πάλι τα πάνω της, κερδίζοντας τη θέση που της αξίζει.
