Ο πολιτισμός θα μας σώσει, έλεγε ένας καθηγητής μου. Η τέχνη θα μαλακώσει τις καρδιές, τα χρώματα θα απαλύνουν το βλέμμα.
Όταν οι πόλεις, οι γειτονιές και οι χώρες παρακμάζουν, η μουσική, η τέχνη, οι δημιουργικοί άνθρωποι ανθίζουν. Στα δύσκολα, στα ακατόρθωτα, όταν οι περισσότεροι παραιτούνται. Χωρίς λεφτά, χωρίς σκηνή, χωρίς πάλκο και κοστούμια, με τα παλιά τους, με τα περσινά τους, με δανεικά, με αγύριστα, με αλλονών. Με πράγματα που έφτιαξαν αυτοί, που διόρθωσαν, που ξέχασαν και αναγκάστηκαν να ξαναθυμηθούν. Με ανθρώπους άγνωστους μέχρι χτες, με διαφορετικούς, με ίδιους με σένα, με όλους.
Η ιστορία δείχνει πως ο πολιτισμός 'χώνεται' σε σημεία με παθολογία και ξαναφτιάχνει την ταυτότητά τους.
Μην αφήσεις να σκοτεινιάζει η πόλη.
Όπου είσαι, κάνε κάτι, δώσε ενέργεια, δώσε χρώμα, δώσε μουσική και φωνές. Και θα πάρεις πίσω διπλάσια ενέργεια, διπλάσιο χρώμα, τραγούδια και χαμόγελα.
