Γιώργος Γεωργιάδης, στο συμβούλιο της Ευρώπης

“Γεια σας φίλοι,

Το όνομά μου είναι Γιώργος Γεωργιάδης και έρχομαι από την Ελλάδα. Είναι πραγματικά τιμή μου να βρίσκομαι εδώ μαζί σας και να μοιράζομαι εμπειρίες και συναισθήματα.

Συμμετείχα στις διαδηλώσεις το 2008 στην Αθήνα, μετά τον θάνατο ενός εφήβου από αστυνομικό. Το ίδιο έκανα και για 5 ημέρες όταν γύρισα πίσω στην πόλη μου, τη Θεσσαλονίκη.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις πρώτες στιγμές μετά τη δολοφονία, όταν χιλιάδες νέοι αυθόρμητα βγήκαν στους δρόμους, για να διαδηλώσουν ενάντια στην αστυνομική βία. Η δολοφονία ήταν απλά μια αιτία. Βγήκαμε στους δρόμους για να πολεμήσουμε την αδικία, τη φτώχεια, την ανεργία, τη διαφθορά, την έλλειψη δημοκρατίας. Οι νέοι ποτέ δεν είχαν την προτεραιότητα στην κυβερνητική ατζέντα.

Ταξίδευα για το Στρασβούργο μέσω Γερμανίας και ήμουν πολύ φοβισμένος να δείξω την ταυτότητά μου. Είμαι 32 ετών και αυτή ήταν η πρώτη φορά που ντράπηκα που είμαι Έλληνας. Γιατί; Γιατί πρέπει να ντρέπομαι που είμαι Έλληνας; Ταξίδεψα πολύ τα τελευταία χρόνια σε διαφορετικές ηπείρους και ήμουν πολύ περήφανος λέγοντας ότι έρχομαι από τη γη του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Ομήρου. Τη γη της δημοκρατίας, της φιλοσοφίας, του θεάτρου. Τα πράγματα αλλάζουν, και τώρα έρχομαι από τη χώρα της διαφθοράς, τη χώρα των χρεών, τη χώρα δίχως μέλλον.

Και έχω μόνο μία ερώτηση. Γιατί οι νέοι στην Ελλάδα πρέπει να πληρώσουν για τα λάθη της προηγούμενης γενιάς; Τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα τα 2 μεγάλα πολιτικά κόμματα είχαν την ευκαιρία να κάνουν μια σταθερή κοινωνία, μια σταθερή οικονομία. Κι αντ 'αυτού έδωσαν τη δυνατότητα σε λίγους. Υπάρχει μια αρχαία ελληνική λέξη που περιγράφει αυτό το φαινόμενο: ολιγαρχία.

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν έχουμε μόνο οικονομική κρίση, είναι κάτι βαθύτερο. Είναι μια κρίση αξιών. Μια κρίση της ζωής. Οι νέοι διαμαρτύρονται για τα βασικά δικαιώματα:

Το δικαίωμα για μια θέση στη ζωή και την ευκαιρία για οικογένεια
Το δικαίωμα στην εργασία
Το δικαίωμα σε ένα δίκαιο εκπαιδευτικό σύστημα
Το δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία λήψης αποφάσεων

Καταλαβαίνω απόλυτα την βία που προέρχεται από νέους ανθρώπους, ειδικά στους δρόμους. Οι νέοι άνθρωποι έχασαν τα πάντα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών. Δεν υπάρχει πια τίποτα να χάσουν. Όταν πας να πάρεις τη ζωή κάποιου, αυτός θα αντιδράσει. Η βία γεννά βία. Και βιώνουμε την κρατική βία κάθε μέρα, ξεκινώντας από τα σχολεία, που μας διδάσκουν πάντα πόσο σημαντικό είναι να είμαστε καλύτεροι, ταχύτεροι, και πλουσιότεροι.

Αν μπορώ να προτείνω κάτι, τότε θα πρέπει να είναι μόνο μια λέξη: ΑΝΟΙΞΤΕ!

Ανοίξτε τα γραφεία σας και αφήστε τους νέους ανθρώπους να έρθουν μέσα. Έχουν σημαντικά πράγματα να μοιραστούν μαζί σας.

Ανοίξτε τις πόρτες των εγκαταλελειμμένων παλιών κτιρίων στις πόλεις σας, δώστε τα στους νέους για να ονειρευτούν, να σχεδιάσουν, να κάνουν λάθη.

Ανοίξτε τις αίθουσες των επιτροπών σας, κρατήστε τους ένα κάθισμα δίπλα σας, δώστε τους το δικαίωμα συμμετοχής, το δικαίωμα να υψώνουν τη φωνή τους.

Ανοίξτε τα μάτια σας και δείτε τι συμβαίνει γύρω σας. Αισθανθείτε την εξέλιξη.

Ανοίξτε τα αυτιά σας να ακούσετε τις φωνές χιλιάδων νέων ανθρώπων ζητώντας δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.

Ανοίξτε το μυαλό σας. Να είστε ανεκτικοί.

Αν οι άνθρωποι χάνουν την ελπίδα, τα πράγματα παίρνουν επικίνδυνη τροχιά.

Σε αυτή τη κρίσιμη στιγμή για τη χώρα μου, ως νέος Έλληνας δεν βρίσκομαι εδώ για να ζητήσω τη συμπόνια σας, ούτε την οικονομική υποστήριξή σας, παρόλο που και αυτό είναι τόσο σημαντικό αυτή τη στιγμή. Ζητώ την ηθική αλληλεγγύη σας, ως έθνος σε έθνος, ως ανθρώπινα όντα προς ανθρώπινα όντα.

Αυτή η χώρα ιστορικά, έδωσε τόσα πολλά πράγματα στην ανθρωπότητα, χωρίς καμία ανταμοιβή. Ήρθε η ώρα για την ανθρωπότητα να δώσει πίσω στην Ελλάδα την υποστήριξη που της αξίζει. Μια υποστήριξη που βασίζεται στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την εθνική ανεξαρτησία.

Αυτή η ομιλία, δεν είναι μια ομιλία από λόγια, είναι μια ομιλία γεμάτη δάκρυα. Δάκρυα για τη χώρα μου.

Σας ευχαριστώ.”