HomeUrbanitiesΣτο εργαστήρι του Κωνσταντίνου, από τους ελάχιστους...

Στο εργαστήρι του Κωνσταντίνου, από τους ελάχιστους κατασκευαστές της χειροποίητης υποδηματοποιίας

Βήματα στη βροχή. Την ημέρα που έριξε εκείνα τα πρώτα όμορφα νερά βροχής περπάτησα στην Προξένου Κορομηλά για το πρώτο ραντεβού της σεζόν. Φορούσα την άρνηση για το τέλος του καλοκαιριού σε μπλουζάκι που διατυμπάνιζε τη διαμαρτυρία μου κι ο κόσμος έτρεχε και βολτάριζε γύρω μου και νοσταλγούσε κάτι νύχτες με επιτραπέζια.

Στ’ αυτιά μου έπαιζε ο Erik Satie, στη γεύση είχα ακόμα την πορτοκαλόπιτα που έφαγα στη Φολέγανδρο τον Αύγουστο και στο χέρι κρατούσα μια ομπρέλα. Φέτος είναι μία χρονιά που θα κάνω πολλά καινούρια βήματα, θα περπατήσω μόνος σε μονοπάτια ξένα και ήταν η καταλληλότερη στιγμή για να [σας] γνωρίσω τον Κωνσταντίνο. Καφές, σημειωματάριο κι ένα μολύβι στο χέρι, σκέψεις για το νέο φθινόπωρο και μια ανησυχία ότι φοράω πιτσιλωτά σταράκια ενώ πάω να συναντήσω τον μοναδικό [ίσως] τσαγκάρη της πόλης μας. Έναν κύριο ο οποίος παρόλο το νεαρό της ηλικίας του σχεδιάζει και φτιάχνει ανδρικά υποδήματα – έχει μάθει τη δουλειά από τον μπαμπά στην οικογενειακή επιχείρηση – και υπηρέτει σιωπηλά την Τέχνη του σ’ ένα ατελιέ στη Θεσσαλονίκη.

Στο χώρο που υποδέχεται τους πελάτες του μύριζε δέρμα και λούστρο, μία ελαφριά νότα σανδαλόξυλο και η βαριά και διαχρονική κολώνια του. Με χαιρέτησε με σφιχτή χειραψία και καθίσαμε στο γραφείο που ήταν στοιβαγμένα περιοδικά μόδας, σημειώσεις, ένας καφές παγωμένος, μία διάθεση γλυκιά και μία αγωνία παραδίπλα. Στην αρχή τον βομβάρδισα με κομπλιμέντα για τα φοβερά brogues που είχε στα ράφια, πιάσαμε κουβέντα για το δέρμα και μου εξήγησε με έντονες κινήσεις στα χέρια τη διαφορά ανάμεσα στο suede και το καστόρι.

Τα δάχτυλα του πληγωμένα από τα εργαλεία, εδώ δεν υπάρχουν βιομηχανικές μηχανές και σειρές από εργάτριες παρά μόνο ο ίδιος, μόνος να κόβει δέρμα και να το τρυπάει με μεγάλες βελόνες. Η κόλλα στα χέρια του σκληραίνει το δέρμα και ο ίδιος ξεκινάει μια συζήτηση για τη μεγάλη επιρροή που είχε το star system της Αμερικής στο ντύσιμο του Έλληνα σήμερα. Αναπολεί την εποχή που έβγαινε κανείς για καφέ με τραγιάσκα ή με λουλούδι στο πέτο και συμπληρώνει πως ο Έλληνας δεν είναι πλέον χαρούμενος.

Η υφή έπαιξε φοβερό ρόλο στο ραντεβού εκείνη την ημέρα. Μου έδειξε δέρματα από Ιταλία, χρώματα διάφορα και έμπλεξε περίτεχνα στη συζήτηση και τη διαφορά του φτηνού και του ακριβού και διαχρονικού. Ανάμεσα στις λέξεις του κρυβόταν ένα παράπονο για την αμέλεια και την έλλειψη αξιοπρέπειας, το παιχνίδι νικήθηκε λέει, πρέπει να επανακτήσουμε τις δυνάμεις και να βάλουμε πυγμή στο βάδισμα μας.

Δηλώνει χωρίς κανένα φραγμό πως το καλό παπούτσι είναι το πρώτο πράγμα που κοιτάζει πάνω στον άνθρωπο, ελπίζει πως θα ανακάμψουμε σύντομα και μου εξηγεί πως το κούμπωμα στο παπούτσι ήταν δική του ιδέα. Αναμφίβολα ένα επιχειρηματικό μυαλό με ευαισθησία – κάτι που όλοι πρέπει να αποκτήσουμε αυτό το φθινόπωρο που σιμώνει.

Ας ανταλλάξουμε τις κακές σκέψεις με καλές, ας αγαπήσουμε τον τόπο μας κι ας φορέσουμε brogues σε σάλες φίλων. Ας βυθιστούμε στις πολυθρόνες με ένα τσάι στο χέρι και ας μιλήσουμε για ότι μας κάνει γούστο, ας αγαπήσουμε τα βήματα μας στη ζωή, παλιά και καινούρια. Ας βαδίσουμε νέα βήματα που θα μας βγάλουν από το μονοπάτι με τις λάσπες και θα μας οδηγήσουν σε ένα dancefloor με πολλά φώτα.

Related stories

Κλείνει ένα από τα πιο αγαπημένα μεζεδοπωλεία του κέντρου

Λατρεύτηκε από τις παρέες νέων κι όχι μόνο! Τα...

Οι ταινίες της εβδομάδας 28.03-03.04.2024

Γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης Μεγάλη αύξηση στα εισιτήρια την εβδομάδα...

Στην οδό Αρμενοπούλου, ο Gaetano μας ταξιδεύει στην σιτσιλιάνικη επαρχία

Κείμενο: Δέσποινα Λαμπρίδου / Φωτογραφίες: Μαρία Ευσταθιάδου Αρμενοπούλου 27,στην καρδιά...

Ο Εξώστης ρωτά, οι συγγραφείς απαντούν | Λάζαρος Αλεξάκης

    επιμέλεια στήλης: Φανή Χατζή Κάθε εβδομάδα ένας/μία συγγραφέας απαντά σε...

Μητροπολιτικό πάρκο Παύλου Μελά: Μία ανάπλαση που… άργησε πολύ

Ήταν Νοέμβριος του 2021, στη δεύτερη δύσκολη χρονιά της...