του Σωτήρη Πετρίδη
Η ελληνική τηλεόραση έχει φροντίσει να εδραιώσει στο μυαλό των θεατών της συγκεκριμένα κινηματογραφικά είδη και μεμονωμένες ταινίες που συνδυάζονται με εθνικές ή/και θρησκευτικές εορτές. Κάθε Χριστούγεννα σίγουρα θα πετύχουμε το Μόνος στο Σπίτι, κάθε 28η Οκτωβρίου θα αντικρίσουμε τον Πρέκα να πολεμάει τους Γερμανούς και κάθε 25η Μαρτίου θα δούμε τον Παπαμιχαήλ ως Παπαφλέσσα και την Καρέζη ως Μαυρογένους.
Το Πάσχα, όμως, στην ελληνική τηλεόραση έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Από τη μία έχουμε τον λογικό προγραμματισμό με ταινίες γύρω από το θείο δράμα, αλλά από την άλλη, έχουμε και επικές ταινίες που και το πιο δημιουργικό μυαλό δεν μπορεί να σκεφτεί μία σύνδεση με την σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού. Αυτή η μάχη είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια και ως θεατές έχουμε αποδεχθεί αυτή τη σύμβαση, χωρίς κανένας να την αμφισβητεί πια.
Ακολουθεί μία προσπάθεια καταγραφής των πέντε πιο συνηθισμένων και γνωστών ταινιών που απολαμβάνουμε μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα.
5. Σπάρτακος (1960)
Η ταινία αφορά τον Σπάρτακο, έναν σκλάβο ο οποίος αγοράζεται από έναν ιδιοκτήτη σχολής μονομάχων για ένα θέαμα μάχης μέχρι θανάτου που οργανώνει για τον Κράσους. Τη νύχτα πριν τον αγώνα, ο Σπάρτακος γνωρίζεται με την Βαρίνια, μια νεαρή σκλάβα, που αργότερα μαθαίνει ότι έχει πουληθεί στον Κράσους, γεγονός που τον εξοργίζει και τον οδηγεί στο να οργανώσει μία εξέγερση. Τα νέα διαδίδονται γρήγορα και σύντομα ο στρατός του Σπάρτακου αριθμείται σε μερικές εκατοντάδες άνδρες. Έτσι, οι Ρωμαίοι αποφασίζουν να καταστείλουν την εξέγερση. Μία κλασική ταινία του Hollywood, με τέσσερα Oscars που όμως δεν έχει καμία σχέση με το μήνυμα της ανάστασης και το τι πρεσβεύει αυτή η γιορτή.
4. Κλεοπάτρα (1963)
Μία ακόμη επική ταινία της δεκαετίας του 1960, και αυτή με τέσσερα Oscars που κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με την προηγούμενη. Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ υποδύεται τη βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα, η οποία, θέλοντας να διατηρήσει το βασίλειο της απέναντι στην επέκταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, χρησιμοποιεί τα θέλγητρά της για να γοητεύσει τον Ιούλιο Καίσαρα. Όταν εκείνος δολοφονείται, η Κλεοπάτρα στρέφεται για υποστήριξη στον Μάρκο Αντώνιο ο οποίος μη μπορώντας να αντισταθεί στη γοητεία της την ερωτεύεται. Μία πολύ ακριβή παραγωγή που παρολίγον να στρέψει την 20
th Century Fox σε πτώχευση, που αν και αναφέρεται σε ένα υπαρκτό πρόσωπο, παρόλα αυτά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Χριστιανική Θρησκεία γενικότερα.
3. Μπεν Χουρ (1959)
Παραμένοντας στην κατηγορία των επικών ταινιών, αλλά έχοντας πια και τον χριστιανισμό στο επίκεντρο, φτάνουμε σε μία ακόμη κλασική ταινία που κατέχει (μαζί με τον Τιτανικό και το The Lord of the Rings: The Return of the King) το ρεκόρ των 11 Oscars. Ο Μπεν Χουρ, γόνος πλούσιας εβραϊκής οικογένειας, συναντά μετά από πολλά χρόνια τον παιδικό του φίλο Μεσάλα που είναι πλέον αξιωματούχος στον ρωμαϊκό στρατό και διοικητής της φρουράς της Ιερουσαλήμ. Παρά την πρώτη χαρά της συνάντησης, δεν αργούν ν΄ αντιληφθούν ότι βρίσκονται σε αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα. Έτσι, ή άλλοτε φιλία μετατρέπεται σε μίσος, όταν ο πρώτος κατηγορείται άδικα για απόπειρα δολοφονίας του κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ. Η υπόθεση στη συνέχεια περιπλέκεται με τον Ιησού Χριστό, τον Πόντιο Πιλάτο κτλ, έχοντας το θείο δράμα ως παράλληλο storyline. Μέσα από αυτό το παράλληλο storyline, το Μπεν Χουρ είναι από τις ελάχιστες επικές ταινίες που δικαιολογείται η προβολή της μόνο κατά της ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.
2. Τα πάθη του Χριστού (2004)
Και περνάμε πια στις Θρησκευτικές ταινίες, με το νούμερο δύο να καλύπτεται από την πολυσυζητημένη ταινία του Μελ Γκίμπσον. Η ταινία αφορά τις τελευταίες 12 ώρες του Χριστού, από τη στιγμή της σύλληψής του μετά τον Κήπο της Γεθσημανής, την ανάκρισή του, τα βασανιστήρια, την πορεία στον Γολγοθά και τη σταύρωση του. Η ταινία επέλεξε να παρουσιάσει τα πάθη με όσο το δυνατό ρεαλιστικότερο τρόπο, γεγονός που προϋποθέτει μεγάλη αναπαράσταση βίας και αίματος.
1. O Ιησούς από τη Ναζαρέτ (1977)
Το νούμερο ένα δεν θα μπορούσε να μην καλυφθεί από μία ταινία (για την ακρίβεια μίνι σειρά 2 επεισοδίων) που κάθε χρόνο έχουμε δει τουλάχιστον ένα απόσπασμά της. Και βέβαια, μιλάω για την αριστουργηματική δουλειά του Φράνκο Τζεφιρέλι που αφορά τη ζωή του Χριστού – από τη γέννηση έως και την ανάστασή του, με τον Ρόμπερτ Πάουελ στον ομώνυμο ρόλο. Αν και αποτελείται από δύο κομμάτια, συνήθως τα ελληνικά κανάλια το σπάνε σε έξι μέρη ώστε να καλύψουν όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα.
