δελτία τύπου παντός καιρού
Είναι βράδυ αργά… σε λίγα εικοσιτετράωρα θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο των τελευταίων δύο-τριών χρόνων… το σκοτάδι είναι πη χτό, αδιαπέραστο, άκρα του τάφου σιωπή επικρατεί απ’ άκρου εις άκρον σ’ αυτήν την έρημη χώρα… κάποια τιτιβίσματα πουλιών ακούγονται αλλά είναι βίρτουαλ από κάποια τηλεόραση ξεχασμένη που διαφημίζει το τουίτερ…
Είναι βράδυ πολύ αργά, το σκοτάδι είναι πηχτό και όπως ξέρουμε από τη ζωή μας και τη σχετική βιβλιογραφία το σκοτάδι
γίνεται πολύ βαθύ ιδιαίτερα λίγο πριν ξημερώσει…
Ένα μικρό ταξίμι σε ένα δρόμο πρωινό, στο δρόμο του τζου, αρχίζει να παίζει, μοιάζει με την αρχή του Γούντι Άλλεν στην αναδυόμενη Αφροδίτη, μοιάζει με ταξίμι του Τσιτσάνη στο Χάραμα, από αυτά που ηχογράφησε ο ερευνητής της Ουνέσκο στα διαλλείματα με τον Βάσια… Μοιάζει επίσης να ακούγονται μερικά αλη θινά τιτιβίσματα σποραδικά, αληθινών πουλιών…
Δεν ακούγεται τίποτα, τίποτα δε σαλεύει…
Και να… Πίσω από το βουνό ή τη θάλασσα, ανάλογα με το που φαντάζεστε το πλάνο σας, σκάει μύτη η πρώτη αχτίνα, το
πρώτο φως του ήλιου της καινούριας μέρας…
Αυτό ήταν… Το γεγονός είναι πιά μη αναστρέψιμο, η γη γυρίζει. Έγκυρα γκάλοπ και μελέτες των τελευταίων χιλιάδων ετών
πιστοποιούν ότι η παραπάνω σκηνή δεν αποτελεί αποκύημα της φαντασίας κάποιου ή των επιθυμιών του αλλά συμβαίνει καθημερινά την ίδια πάνω κάτω ώρα σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη…
Βέβαια η παραπάνω σκηνή δεν απευθύνεται σε οπαδούς των παρακάτω κατηγοριών… και παρακαλούνται να σταματήσουν αμέσως την ανάγνωση αυτού του κειμένου, που δεν τους αφορά…
Α. Σε νοσταλγούς ναζιστικών, χιτλερικών θεωριών και πρακτικών. Αυτές συντρίφτηκαν από όλους τους λαούς του κόσμου πριν από 65 χρόνια…
Β. Σε νοσταλγούς σταλινικών, ολοκληρωτικών θεωριών και πρακτικών. Αυτές συντρίφτηκαν 25 χρόνια πριν με την κατάρρευση του ανύπαρκτου ―τότε― σοσιαλισμού…
Γ. Σε ανόητους και ιδιοτελείς που θεωρούν ότι η Ευρώπη και το κοινοβούλιο και η δημοκρατία είναι αστικά αμαρτήματα και το
καθεστώς που ευαγγελίζονται είναι το πεθαμένο, B.L.R. ελληνικό πανεπιστήμιο των τελευτών 40 χρόνων που αρνείται ακόμα και σή μερα να υπακούσει στο ελληνικό κοινοβούλιο, ενώ δεν αρνήθηκε ποτέ τη χρηματοδότηση του…
Πλήν των ανωτέρω κατηγοριών λοιπόν, πλήν Λακεδαιμονίων, όλοι οι άλλοι έχουμε κάθε δικαίωμα στην ελπίδα και το όνειρο
υπέρβασης αυτού του εφιάλτη που ζούμε… Αρκεί να ασκήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμα μας, αρκεί να συμβάλλουμε στο να σχη ματιστεί μια κάποια κυβέρνηση, μια οποιαδήποτε ευρωπαϊκή –με την ευρεία οπτική― κυβέρνηση…
Ο καθείς, η καθεμιά και το όπλο μας, λίγο πριν ξημερώσει… από μας εξαρτάται… Θα ξημερώσει, είναι βέβαιο… τη θάλασσα, τη θάλασσα ποιός θα μπορέσει να την εξαντλήσει… κι εδώ μπαίνει στο σάουντρακ μουσική του Ζακ Ντελερί από τη σκηνή του Γκοντάρ με τον Φριτς Λανγκ να γυρίζει την επιστροφή του Οδυσσέα…
Καλό βόλι…
Είναι βράδυ πολύ αργά, το σκοτάδι είναι πηχτό και όπως ξέρουμε από τη ζωή μας και τη σχετική βιβλιογραφία το σκοτάδι
γίνεται πολύ βαθύ ιδιαίτερα λίγο πριν ξημερώσει…
Ένα μικρό ταξίμι σε ένα δρόμο πρωινό, στο δρόμο του τζου, αρχίζει να παίζει, μοιάζει με την αρχή του Γούντι Άλλεν στην αναδυόμενη Αφροδίτη, μοιάζει με ταξίμι του Τσιτσάνη στο Χάραμα, από αυτά που ηχογράφησε ο ερευνητής της Ουνέσκο στα διαλλείματα με τον Βάσια… Μοιάζει επίσης να ακούγονται μερικά αλη θινά τιτιβίσματα σποραδικά, αληθινών πουλιών…
Δεν ακούγεται τίποτα, τίποτα δε σαλεύει…
Και να… Πίσω από το βουνό ή τη θάλασσα, ανάλογα με το που φαντάζεστε το πλάνο σας, σκάει μύτη η πρώτη αχτίνα, το
πρώτο φως του ήλιου της καινούριας μέρας…
Αυτό ήταν… Το γεγονός είναι πιά μη αναστρέψιμο, η γη γυρίζει. Έγκυρα γκάλοπ και μελέτες των τελευταίων χιλιάδων ετών
πιστοποιούν ότι η παραπάνω σκηνή δεν αποτελεί αποκύημα της φαντασίας κάποιου ή των επιθυμιών του αλλά συμβαίνει καθημερινά την ίδια πάνω κάτω ώρα σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη…
Βέβαια η παραπάνω σκηνή δεν απευθύνεται σε οπαδούς των παρακάτω κατηγοριών… και παρακαλούνται να σταματήσουν αμέσως την ανάγνωση αυτού του κειμένου, που δεν τους αφορά…
Α. Σε νοσταλγούς ναζιστικών, χιτλερικών θεωριών και πρακτικών. Αυτές συντρίφτηκαν από όλους τους λαούς του κόσμου πριν από 65 χρόνια…
Β. Σε νοσταλγούς σταλινικών, ολοκληρωτικών θεωριών και πρακτικών. Αυτές συντρίφτηκαν 25 χρόνια πριν με την κατάρρευση του ανύπαρκτου ―τότε― σοσιαλισμού…
Γ. Σε ανόητους και ιδιοτελείς που θεωρούν ότι η Ευρώπη και το κοινοβούλιο και η δημοκρατία είναι αστικά αμαρτήματα και το
καθεστώς που ευαγγελίζονται είναι το πεθαμένο, B.L.R. ελληνικό πανεπιστήμιο των τελευτών 40 χρόνων που αρνείται ακόμα και σή μερα να υπακούσει στο ελληνικό κοινοβούλιο, ενώ δεν αρνήθηκε ποτέ τη χρηματοδότηση του…
Πλήν των ανωτέρω κατηγοριών λοιπόν, πλήν Λακεδαιμονίων, όλοι οι άλλοι έχουμε κάθε δικαίωμα στην ελπίδα και το όνειρο
υπέρβασης αυτού του εφιάλτη που ζούμε… Αρκεί να ασκήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμα μας, αρκεί να συμβάλλουμε στο να σχη ματιστεί μια κάποια κυβέρνηση, μια οποιαδήποτε ευρωπαϊκή –με την ευρεία οπτική― κυβέρνηση…
Ο καθείς, η καθεμιά και το όπλο μας, λίγο πριν ξημερώσει… από μας εξαρτάται… Θα ξημερώσει, είναι βέβαιο… τη θάλασσα, τη θάλασσα ποιός θα μπορέσει να την εξαντλήσει… κι εδώ μπαίνει στο σάουντρακ μουσική του Ζακ Ντελερί από τη σκηνή του Γκοντάρ με τον Φριτς Λανγκ να γυρίζει την επιστροφή του Οδυσσέα…
Καλό βόλι…
