δελτία τύπου παντός καιρού
Και καθώς ο Μάιος πάει να εκπνεύσει απνευστί, μια νέα κατάσταση πάει να διαμορφωθεί στη χώρα, που εντάσσεται πρώτη σε πα γκό σμια κατάταξη στα σπαράγματα του υπαρκτού σοσιαλισμού με ταυτόχρονη πρωτοπορία στο ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού, αφού στο μεν πρώ το μας απειλεί μόνο η Βόρεια Κορέα, ενώ στο δεύτερο δεν μας απει λεί κανείς… η Λάρισα είναι η πρώτη στον κόσμο πόλη σε κατά κεφα λήν Καγιέν και Λαμποργκίνι, που τα μεταμφιέζουν σε τρακτέρ κατά περίπτωση στις πίσω αυλές των παρατημένων σιτοβολώνων. Έρχονται ανώτερα στελέχη της Πόρσε και τρελλαίνονται, έρχονται υψηλόμισθοι υπάλληλοι της Φίατ και αλλοιθωρίζουν… Η φοροδιαφυγή ―με νεκρή αγορά― πάει σύννεφο, οι ταξίτζηδες έχουν καταλάβει και τις εισόδους των πολυκατοικιών στο κέντρο,σε όσα κέντρα είναι ακόμα ανοιχτά καπνίζουν όλοι αρειμανίως και τα πανεπιστήμια σιωπούν και διεκδικούν κονδύλια και πανεπιστημιακό άσυλο… ανιάτων, όντας απολύτως νεκρά και πέραν επιτοπίου επισκευής, έρημα από καλούς φοιτητές και ερευνητές που φεύγουν κατά κύματα… για να σωθούν… Μόνο οι συντεχνίες της ΔΕΗ, των δημοσίων υπεράριθμων υπαλλήλων, των φοροφυγάδων, των 100.000 νεκρο-συνταξιούχων και των χιλιάδων «τυφλών που βλέπουν», των παλαιοκομματικών στρατών δεν ακούγονται, περιμένουν το δεύτερο ημίχρονο των εκλογών και τη διατήρηση των κεκτημένων τους, πιστεύοντας ότι οι νεκροί δεδικαίωνται… Τι ψήφισαν ―άραγε― όλοι αυτοί… Να λοιπόν που έπαιξε τον ιστορικό της ρόλο το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, στο χτύπημα νοκ άουτ του δικομματισμού που μας έφερε σε αυτό το χάλι σαράντα και… χρόνια τώρα, εκτός κι αν ο «σοφός λαός» κάνει πλάκα με το εκλογικό αποτέλεσμα και έχουμε και πάλι εκπλήξεις… Ήδη τώρα με 51 βουλευτές τρελαίνονται με τη σκέψη της διακυβέρνησης της χώρας… ενώ έχουμε ήδη τον νέο δικομματισμό… Κάτι θα σκε- φτούμε… Με έναν ξύπνιο και ικανό υπουργό τουρισμού ―υπερκομματικό― θα μπορούσε να αναστηθεί φέτος η Ελλάδα το καλοκαίρι με αλλε- πάλληλα στοιχήματα, με αλλεπάλληλες εκλογές κάθε σαββατοκύριακο, με εκατομμύρια τουρίστες και να βγαίνουμε ταυτόχρονα από το έλ – λειμμα το πρωτογενές, το παραθαλάσσιο και το υποθαλάσσιο… Τι λόττο και τι στοίχημα μου λέτε, εδώ έχουμε όλα τα μίντια του πλανήτη σε απευθείας σύνδεση και δεν μπορούμε να λύσουμε το «ακανθώδες» ζήτημα των ταξί… Θα χρειαζόταν παράλληλα και μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου που να ανακήρυσσε στο διηνεκές, ―για την αιωνιότητα και μια μέρα…― τη χώρα σε διατηρητέα πρωτεύουσα του παγκόσμιου λαμογιέν-σου- ρεαλισμού, σε χώρα της «άκτιστης» φοροδιαφυγής με ενάμισυ εκα- τομμύριο αυθαίρετα, σε χώρα με τα χιλιάδες τρελλά επιδόματα, σε χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας χωρίς αυτάρκεια ούτε σε πορτοκάλια, ούτε σε λάδι… Τότε είναι που θα γελάσει παγκοσμίως το χείλι κάθε πικραμένου, σε παραλίες, σε ταβέρνες, σε εστιατόρια, παρα θιν αλός… μέχρι το χει μώνα που θα ψάχνουμε διαβατήριο και εισιτήριο αναχώρησης… Ας γίνουμε ρεαλιστές, ας ζητήσουμε το ακατόρθωτο, όπως έλεγε και ο Ντανιέλ κον Μπεντίτ, που ούτε τότε ούτε τώρα τον καταλάβαιναν, μόνο ο στρατηγός Ντε Γκώλ και ο Κόλ έπιασαν το υπονοούμενο… αγαπούλες, τις κουκούλες…
