δελτία τύπου παντός καιρού
Φτάσαμε λοιπόν, με το εβδομαδιαίο μας ραντεβού στα τυφλά, λίγο πριν από το Πάσχα, τις πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη και την ανα- μενόμενη ανάσταση φυτών και λουλουδιών… Και ενω αι γενεαί πάσαι ετοιμάζονται να επικοινωνήσουν μέσω τηλεκοντρόλ, φέις-μπούκ και φραπεδόγαλα σε πλαστικό με καλαμάκι… υπάρχουν και τα άλλα παι- διά… αυτά που τους λέγανε αλήτες… που λέει και ο Ελύτης… που προσπαθούν να συμφιλιωθούν με το περιβάλλον και τον εαυτό τους και να καταλάβουν –επιτέλους– που πατάν και που πηγαίνουν… σε ποιά πόλη και σε ποιά εποχή ζουν και κυρίως ότι η ζωή προηγείται της χάι ντεφινίσιον τάτς οθόνης του θρι τζι κινητού με τα εκατομμύρια πίξελ που δεν ξέρουν τι να τα κάνουν… Γίνεται, ας πούμε το φεστιβάλ ντοκυμαντέρ και η πόλη, οι εκλεγμένοι και αρμόδιοι καθ’ ύλην δεν καταλαβαίνουν τίποτα, ενώ για πρώτη φορά έχει μεταφερθεί –στα χαρτιά– η έδρα στη Θεσσαλονίκη, ενώ συνεδριάζουν πυρετωδώς –αλλά δυστυχώς εκτός θέματος…– στο δημοτικό συμβούλιο, με πλήρη αναμετάδοση τηλεοπτική από ένα κανάλι τοπικό και δεν ξέρει ούτε καν τη δική του προϊστορία, ενώ φι- λοξενείται από την διπλανή του εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών… Κανείς δεν φαίνεται να θυμάται, ούτε και να καταλαβαίνει λοιπόν πόσο ανεπανάληπτες ιστορικές στιγμές ζούμε ενώ η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κάνει ένα θαυμάσιο αφιέρωμα… με τίτλο ΩΡΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και πίνακες ενός εκπληκτικού ζωγράφου, παντελώς άγνωστου στο πλατύ κοινό, αλλά και τους εκλεγμένους άρχοντες –πλην ελαχίστων– που είχε την ατυχή έμπνευση να απεικονίσει μεγάλες στιγμές απελευθέρωσης και βαλκανικής χειραφέτησης από παρωχημένες νοοτροπίες και πρακτικές. Γίνεται, ας πούμε το φεστιβάλ ντοκυμαντέρ και προβάλλεται ένα εκπληκτικό ντοκυμαντέρ του Γιάννη Μισουρίδη για το νυκτερινό κέντρο ΖΥΓΟΣ, με πολύ ενδιαφέρουσα ματιά και λήψεις και σχέση με τους ιδιοκτήτες και θαμώνες του μιας άλλης αξιοσέβαστης κουλτούρας και κανείς σχεδόν δεν καταλαβαίνει –ουτε θυμάται…– οτι εκεί γυρίστηκαν σκηνές σπάνιας ομορφιάς με τον κύριο ΤΣΕΤΣΕΝΟΓΛΟΥ με τον ΓΙΩΡΓΟ Αρμένη σε σενάριο ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ και σκηνοθεσία ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ… στο ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ… Πόλη της λήθης λοιπόν, της αφασίας, του Αλτσχάιμερ –ποιός είναι αυτός… δεν θυμάμαι…– πόλη που έχει ελλείψεις στη γεωμετρία και τα μαθηματικά, αφού λίγα χρειάζονται για να αφαιρέσει κάποιος το 2012 από το 1912, όπου κάποιοι –δεν θυμάμαι ποιοί– εισήλθαν στην πόλη νύκτωρ αγνοώντας το «μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω»… και να βρει το αποτέλεσμα της αφαίρεσης αμέσως… εκατό… εκατό χρό- νια… Ε, από κει και πέρα το να φτάσει κανείς σε απόφαση γιορτής είναι θέμα φρονήματος… Γι’ αυτό και μεις αποφασίσαμε να καλύψουμε αυτά τα κενά μνήμης και τοπικής αυτοδιοίκησης και κάθε Δευτέρα στις 7:00 θα βρισκόμαστε στο ιστορικό ΙΝΤΕΑΛ του Γιάννη Κούσουλα με μνήμες κινηματογραφικές και προβολές στο μέλλον μας… ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ … Να, προχθές, φερ ειπείν, είδαμε την ταινία ΣΤΑΝΤΑΡ ΟΚΤΩ του Μίλτου Αρβανιτάκη «εντός-εκτός» 13 λεπτών… Η προβολή καταχει- ροκροτήθηκε, σαράντα δύο χρόνια μετά το γύρισμα… Η συνέχεια την επόμενη Δευτέρα, ΣΙΝΕΜΑ ΕΠΙΤΟΠΟΥ… δελτία τύπου παντός καιρού του Γιάννη Xατζηγώγα [email protected]
