δελτία τύπου παντός καιρού
…η συνέχεια από το προηγούμενο
…έστω και 50 μέρες… κατόπιν εορτης λοιπόν, η πόλη άρχισε να σκέφτεται γιορτές και πανηγύρια για τα πρώτα της εκατό χρόνια –δεν ειναι και πολλά μπροστά στην αιωνιότητα– ακόμα δεν ξέρει καλά –καλά τι να γιορτάσει και τι να μην γιορτάσει… λεφτά δεν υπάρχουν… αλλά κυρίως δεν υπάρχουν φιλ-έορτοι ιθα-γενείς με συνείδηση και φρόνημα εορτής… δεν υπάρχουν άνθρωποι που να θέλουν να θυμούνται… ποιοί ποιητές και ποιοί πατριώτες και ποιοί δημοκράτες και ποιοί επιφανείς και ποιοί κινηματογραφιστές και ποιοί μουσικοί και ποιοί ζωγράφοι… ονόματα δεν λέμε γιατί δεν έχει νόημα… άσε που μπορεί να τους κόψει ο πάρεδρος του ελεγκτικου συμβουλίου… υπάρχει και ένα γενικευμένο Αλτσχάιμερ…
Έρχεται ένας δίσεκτος και κρύος Φλεβάρης, ένας γδάρτης Μάρτης κι ένας σκληρός –πολύ– Απρίλης… μέχρι τη φετινή Πρωτομαγιά, συνολικά ούτε εκατό μέρες… εκατό μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο… εκατό μέρες μοναξιάς και εγκυμοσύνης, με τη μεγάλη ισημερία, τη μεγάλη Παρασκευή και την Ανάσταση, μέσα τους, εν είδει πασχαλιάς μέσα από τη νεκρή γη…
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού…
Είδα με τα μάτια μου πολλά νέα και μεγάλα παιδιά να διαβάζουν Τζέιμς Τζόις μέσα σε ένα μπαράκι, ζωντανά, αυθόρμητα και κυρίως χωρίς επιχορήγηση, τον «Οδυσσέα», είδα τη Ρούλα Αλαβέρα να παρουσιάζει τον ποιητή Μάρκο Δραγούμη στον ΙΑΝΟ, είδα τον κύριο Νίκο Μπιλιλή να δωρίζει στο ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ την ανεκτίμητη κινηματογραφική του συλλογή…
Και σκέφτηκα… γιατί να μην κηρύξουμε όλοι μαζί –και ο καθένας χωριστά– αυτοσχέδια, αυθόρμητα και αυτόνομα, τη δική μας γιορτή για τα πρώτα εκατό χρόνια της απελευθέρωσης της πόλης μας… δική μας δεν είναι άλλωστε… αυτοσχέδια και με τη δική του δημιουργική παρέα ο καθένας, χωρις πάτρονες, χωρίς εξαρτήσεις και κυρίως χωρίς επιχορηγήσεις…
Τί λέτε… κηρύσσουμε όλοι μαζί, αι γενεαί πάσαι… τη γιορτή της πόλης μας, της δικής μας πόλης… όχι κατόπιν εορτής, αλλά τώρα σ’ αυτήν εδώ την επέτειο, όσο διαρκεί ακόμα το 2012;
Στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις… πριν ανθίσουν οι κερασιές, οι αμυγδαλιές και οι πασχαλιές… Πριν από τις κουκούλες…
ΥΓ. Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια και τις υποδείξεις, για όσους και όσες πήραν τηλέφωνο ή έγραψαν μέιλ, για το σχόλιο για τη λέξη «μπιλοουζίρια», τη σχέση Παπαδιαμάντη και Κούντερα, όσους και όσες σχολίασαν τις αλληλουχίες των κρυφών νοημάτων, θετικά ή αρνητικά και επίσης το υπεραστικό κορίτσι για την ωραία παρέα στην ίδια σελίδα του ΕΞΩΣΤΗ…και αφιερώνω το ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΑΛΗΣΜΟΝΩ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ…» των Tilemachos Moussas Farm, την άλλη Πέμπτη πάλι, στα δικά μας στέκια, στην πόλη μας… νωρίς… πριν εξαντληθούμε…
