Με τόπο … το Μεζεδοπωλείο «Ζύθος». Η μία στο κατάστημα του Λευκού Πύργου και η άλλη στο Λαδάδικα (!)
Με χρόνο … λιγότερο από μία ώρα, ύστερα από το μικρό μπέρδεμα της τοποθεσίας. Αλλά, με χαμόγελο και μπόλικη διάθεση… Μία βροχερή Τρίτη του Ιούνη, στις 16:30 το απόγευμα!
Με στόχο … να μιλήσουμε για την τέχνη της, το κανάλι της στο youtube, την επιστροφή του «Καφέ της Χαράς» και βέβαια την υποψηφιότητά της με το Κίνημα Αλλαγής, στις εκλογές της 7ης Ιουλίου.
Σοφία Μουτίδου. Ένα όνομα που μόνο με το κέφι και το γέλιο μπορεί να συνδεθεί. Τη γνωρίσαμε πριν πολλά χρόνια μέσα από δύο ρόλους-σταθμούς στην καριέρα της. Στο ρόλο της κυρά-δασκάλας, στην τεράστια επιτυχία του Ant1, «Το καφέ της Χαράς» και στο ρόλο της σατανίστριας κρατούμενης, Πριοβόλου, στους «Στάβλους της Εριέττας Ζαΐμη». Από τότε μέχρι σήμερα, προστέθηκαν κι άλλες εμφανίσεις στην τηλεόραση, χιουμοριστικά βιντεάκια στο κανάλι της στο youtube, stand-up comedy παραστάσεις και φόντο πάντα την αγαπημένη Τέχνη της, το θέατρο. Πρόσφατα, η Σοφία Μουτίδου επέστρεψε στην προσκήνιο και στην πόλη της, τη Θεσσαλονίκη, για να κάνει τον αγώνα της στο νέο δρόμο που επέλεξε ν' ακολουθήσει∙ αυτόν της πολιτικής, μιας και είναι υποψήφια βουλευτής με το Κιν.Αλ. στην Α' θεσσαλονίκης.
Για την πολιτική …
«Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη για την προεκλογική μου εκστρατεία. Με το που τελείωσα τη δουλειά μου, ανέβηκα στη γενέτειρά μου με την οικογένειά μου και ξεκίνησα τον αγώνα μου για τις πρόωρες εκλογές, της 7
ης Ιουλίου. Οπότε είναι κάπως …εσπευσμένος ο αγώνας», μου απαντάει όταν τη ρωτάω με τι ασχολείται αυτή τη χρονική περίοδο και δράττομαι της ευκαιρίας να συνεχίσω με το λόγο που αποφάσισε να μπει στη Βουλή: «Ασχολούμουν από μικρή και το είχα δηλώσει και στον παρελθόν ότι το θέλω πολύ. Το βασικότερο κίνητρο ήταν το γεγονός ότι μ' αρέσει να εκπροσωπώ ανθρώπους, οι οποίοι δε μπορούν να μιλήσουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Πολλές φορές, οι άνθρωποι δε μιλούν για διάφορους λόγους. Είτε επειδή είναι κάποιος κλειστός χαρακτήρας, είτε φοβισμένος, είτε πρόκειται για ομάδες ανθρώπων που δεν τολμούν να πουν παραέξω τα δικαιώματά τους ή τα λένε και δεν μπορούν να ακουστούν».
Η αγαπημένη κωμικός δήλωσε πως ανεξάρτητα από την πολιτική, αλλά σε κοινωνικό και φιλικό επίπεδο, έχει μέσα της το στοιχείο της .. συνδρομής. «Μου αρέσει ν' ακούω το πρόβλημα του άλλου και να βρίσκω λύση. Ήθελα ν' αποκτήσω ένα χώρο που να μπορώ ν' ακούγομαι για λογαριασμό άλλων». Όσον αφορά, την απόφαση να κατέβει στην Α' Θεσσαλονίκης κι όχι στην Αθήνα που ζει κι εργάζεται τα τελευταία 20 χρόνια, είπε: «Όταν έρχεται η ώρα να πολιτευτείς, νομίζω, ότι σε «τραβάνε» οι περιοχές που γνωρίζεις καλά. Δηλαδή, εγώ έφυγα από εδώ 26 χρονών. Όλη μου η ζωή είναι εδώ. Όχι πως δεν αγαπώ και την Αθήνα, αλλά η Θεσσαλονίκη είναι η καταγωγή μου. Εδώ έχω όλες τις αναμνήσεις, όλες τις προσλαμβάνουσες … Όλο μου το υλικό είναι φτιαγμένο εδώ. Συγκεκριμένα, όταν μου είπαν να κατέβω στην Α' Θες/νίκης ενεργοποιήθηκα. Αν μου έλεγαν να κατέβω στην Α' Αθηνών, μπορεί και να μην πήγαινα. Εδώ ένιωσα την ασφάλεια».
Τι αυτό όμως που θα ήθελε να βελτιώσει αν τελικά εκλεχθεί; «Δε μου αρέσει να λέω μεγάλα λόγια. Ούτε στο θέατρο, ούτε στη ζωή μου. Αυτό που μπορώ εγώ να κάνω είναι να εκπροσωπήσω τον κόσμο και να προσπαθήσω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ για τα προβλήματά του. Συγκεκριμένα, η Θεσσαλονίκη έχει διάφορα προβλήματα, με κύριο τη διαρροή των ανθρώπων της προς άλλες πόλεις. Στην Αθήνα και στο εξωτερικό. Ένα τεράστιο εργατικό, επιστημονικό, καλλιτεχνικό δυναμικό δε βρίσκει επαγγελματική δίοδο εδώ και αναγκάζεται να φύγει. Αυτό έπαθα κι εγώ. Απέτυχα εδώ και έφυγα στην Αθήνα κι αυτό δε μου αρέσει να συμβαίνει. Οι άνθρωποι εδώ έχουν ενέργεια, δυναμισμό, ακόμα ο ένας ακουμπάει στον άλλον… έχουμε το ανθρώπινο στοιχείο. Είναι κρίμα να μην υπάρξει μια τόνωση σε αυτόν τον τομέα. Πίστεψε με, έχει να κάνει και με τους ανθρώπους που εκπροσωπούν την πόλη. Για παράδειγμα πιστεύω πολύ στον δήμαρχο που βγήκε τώρα. Είναι ζωηρός και θα κάνει πράγματα. Δεν έχουν να κάνουν όλα με τα λεφτά, αν είσαι μια περσόνα που μπορεί να ενεργοποιήσει τον κόσμο, να έχει τη δύναμη να «σηκώσει» κάποιον».
Για την Τέχνη της και το χώρο του θεάματος …
Τα σχόλια που λαμβάνει είναι συχνά και πολύ συγκινητικά. Είτε εκ του σύνεγγυς, είτε με μηνύματα, είτε απλά με ένα άγγιγμα κι ένα βλέμμα …που δε χρειάζεται λόγια. «Για κάποιο λόγο, πολλοί νιώθουν ότι βοηθιούνται από εμένα κι από τα βίντεό μου στο Youtube. Για παράδειγμα, ήρθε μια γυναίκα και με αγκάλιασε και κατάλαβα ότι έκλαιγε. Μου είπε: «Δε ξέρεις τι έχεις κάνει για μένα!». Άλλοι μου λένε το ίδιο απλά, χωρίς να κλαίνε ή και στα μηνύματα. Μου έχουν πει ακόμα ότι έχουν περάσει πένθη. Είναι τρομερό το πως μπαίνει μια εικόνα, μια φωνή, μια περσόνα, σε ένα σπίτι …και λειτουργεί θεραπευτικά επάνω στους ανθρώπους. Εγώ όταν κάνω τα βίντεο και τη δουλειά μου δίνω την ψυχή μου, αλλά δε μπορώ να ξέρω πως «ακουμπάει» αυτό στην ψυχή του άλλου. Είναι πολύ συγκινητικό κι εγώ δεν είμαι από πέτρα. Στο youtube λέω τη γνώμη μου. Πιστεύω, ότι απλά δεν έχουν συνηθίσει να λέει κάποιος τη γνώμη του, ενώ είναι το αυτονόητο».
Τα τελευταία δύο χρόνια ανεβάζει κάθε Δευτέρα από ένα βίντεο στο κανάλι της στο youtube. «Να βιοπορίστείς στην Ελλάδα είναι λίγο δύσκολο, ταπεινοί influencers είμαστε (γέλια)! Ξεκίνησε από μια πλάκα κι ένας φίλος μου είπε να τα κάνω βίντεο και να τα βγάλω παραέξω. Μου αρέσει πάρα πολύ να είμαι με μια κάμερα μόνη μου και να μη ξέρω τι θα πω. Τρελάινομαι … Το youtube, όμως, είναι ένα μαγαζί, με πλησιάζουν και λένε ότι θέλουν να διαφημίσω το προϊόν τους. Εγώ θέλω να αποφύγω να γίνει το κανάλι «τσαντίρι». Κάνω αυτό που γουστάρω, δεν είναι χρηματοδοτημένα. Πάω σε μια εταιρεία, λέω δώσε μου 10 καλλυντικά που μ'αρέσουν και τα βγάζω. Με έχουν πλησιάσει για να κάνω διάφορα πράγματα ή αφού κάνω κάτι μου λένε «Το έκανες πολύ ωραία. Θες να μας κάνεις μια διαφήμιση;». Αλλά, ο πρωταρχικός στόχος δεν είναι αυτός, εμένα με νοιάζει να βγαίνω στην κάμερα και να μιλαώ σε κόσμο. Από παιδί μου άρεσε να μιλάω, αρκεί να έχω κοινό από κάτω».
Παρακολουθώντας την παράστασή της Unchained στο Φεστιβάλ Κωμωδίας, πριν από λίγο καιρό, είχε δηλώσει στην έναρξη ότι έχει φοβερό άγχος κάθε φορά πριν την πρεμιέρα και δε γινόταν να μην τη ρωτήσω πως το διαχειρίζεται… «Ένα μικρό χαπάκι Xanax, πριν βγω, για να μου κατεβάσει τους παλμούς. Στις πρώτες παραστάσεις μόνο. Αν μια παράσταση κρατήσει όλη τη χρονιά, δε θα παίρνω κάθε φορά χάπια. Όταν βγήκα στην πρώτη παράσταση του Unchained, κόντεψα να λιποθυμήσω, ήταν από τις χειρότερες μου στιγμές. Από τον κόσμο που φώναζε και χειροκροτούσε. Δε το άντεξα, με κατέβαλε. Μετά από 5' ήμουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα, σαν να έχω γεννηθεί εκεί».
Για το «Καφέ της Χαράς» …
«Υπάρχει μια επιστροφή στα παλιά, γιατί δημιουργεί μια ασφάλεια και στους δημιουργούς και στον κόσμο. Είναι οικείο. Το «Καφέ της Χαράς» το είχε ερωτευτεί ο κόσμος, δε βαριέται να το βλέπει. Είναι νοσταλγικό. Ο Χάρης (σ.σ. Ρώμας: δημιουργός της σειράς «Το Καφέ της Χαράς») είναι τελειομανής και πολύ μερακλής σε αυτό που κάνει, θέλει να τα κάνει ωραία. Το ίδιο έχω πει και για τους «Σταβλους της Εριέττας Ζαΐμη», ότι θα ήταν όμορφο να βλέπαμε τις κρατούμενες μετά από τόσα χρόνια..», μου είπε σχετικά με τα νέα επεισόδια που αναμένουμε από την αγαπημένη κωμική σειρά του Χάρη Ρώμα.
Για τα πλάνα του καλοκαιριού …
«Στις 9 Ιουλίου ( σ.σ. 2 μέρες μετά από τις εκλογές) θα είμαι σίγουρα σε μια θάλασσα και μετά θ' αρχίσω να επισκέπτομαι φίλους. Κάτι σαν στάδιο απεξάρτησης από όλα αυτά που μου συνέβησαν. Τα έχω κανονίσει ήδη να πάω μερικές μέρες στον καθένα. Ωραίες οι διακοπές στα ξενοδοχεία και η περιποίηση, αλλά είναι αλλιώς να ξυπνάς με τους φίλους σου, να τρως αυτά που υπάρχουν στο ψυγείο, κ.λ.π.», μου εξομολογήθηκε για τα καλοκαιρινά της σχέδια.
Για τις εμπειρίες, τα συναισθήματα και τις ευχές για το μέλλον …
«Ο προεκλογικός αγώνας δυνάμωσε το μυαλό μου μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Μπορώ να γράψω ακόμα και βιβλίο με αυτά που έζησα τις τελευταίες 20 μέρες. Γνώρισα πρόσωπα, πήρα νέες προσλαμβάνουσες, είδα μάτια πονηρά και μάτια καθαρά και ειλικρινή … Δημιούργησα μια νέα ατζέντα ανεξάρτητη από τον προεκλογικό αγώνα, με άτομα που γνώρισα όμως μέσα σε αυτόν!».
Κλείνοντας τη συζήτηση και με γνώμονα πάντα τις εμπειρίες και τον αγώνα της μέχρι τώρα, της ζήτησα να κάνει μιαν ευχή για την Ελλάδα και τους ανθρώπους της … «Με αυτή την μικρή μου ενασχόληση μέχρι στιγμής με την πολιτική, θα ήθελα οι άνθρωποι να είναι λιγότερο καχύποπτοι. Η καχυποψία υπάρχει μέσα μας και είναι αποτέλεσμα της συνεχόμενης προδοσίας. Οι άνθρωποι προδίδονται ασταμάτητα, από την εργοδοσία, τους συντρόφους, τους πολιτικούςκαι δε μπορούν να σε πιστέψουν ακόμα κι αν έχεις τις καλύτερες διαθέσεις. Δεν είναι σίγουροι για σένα, θέλουν να σε τεστάρουν πρώτα. Όλοι κοιτάζουν κάτι το οποίο πολλές φορές είναι δικό τους και σου μεταδίδουν τη δική τους πρόθεση, από καθαρή καχυποψία!».
