Σκουριές:

«Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές»
«Θέλουμε τα δάση τη γη και το νερό κι όχι ένα τάφο φτιαγμένο από χρυσό»
..κι όμως δε ζητάνε πολλά. Ούτε οι κάτοικοι της περιοχής, ούτε όσοι είμαστε υπέρ του αγώνα τους. Δεν τοποθετούμαι πολιτικά, μόνο περιβαλλοντικά, τουλάχιστον για τώρα.
Το τελευταίο διάστημα…
Είδα κινήματα πολιτών και περιβαλλοντικών οργανώσεων να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, χρόνια πριν. Είχα παρευρεθεί σε κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις, χωρίς να ξέρω πολλά τότε.
Είδα να οργανώνονται πορείες, διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις. Τελικά, να έχουν την ίδια τύχη με τις πορείες που οργανώνονται καθημερινά, για μικρότερους ή και μεγαλύτερους λόγους.
Είδα πενήντα γυναίκες, να ανεβαίνουν στο δάσος των Σκουριών, για να αντικρύσουν με τα μάτια τους την κτηνωδία που λάμβανε χώρα, από την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός, το γνωστό σε όλους κ.Μπόμπολα αλλά και την Eldorado Gold, πρόσφατα συγχωνευμένη με την European Goldfields. Να φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη στους εργάτες, ενώ ταυτόχρονα τους καλούσαν να συμμετάσχουν στον αγώνα τους.
Είδα την ντροπή στα μάτια των εργατών. Η ανάγκη για δουλειά τους έκανε να σταθούν απέναντι από τους συμπολίτες τους, θέλω να πιστεύω. Μια γυναίκα παίρνει το λόγο « ..κι ο άνδρας μου υλοτόμος είναι, αλλά αυτή τη δουλειά δε δέχτηκε να την κάνει..».Σιωπή.

Είδα κορμούς νεκρούς, στοιβαγμένους και μπετόν να καλύπτει τα πεσμένα φύλλα και το φρέσκο χώμα. Καμία δεύτερη σκέψη, πριν πέσει και πλακώσει τα ζωντανά.

Είδα αγανακτισμένους ανθρώπους να παλεύουν με τους ειδικά απεσταλμένους ροπαλοφόρους του κράτους. Σαν μια σκηνή από παλιά. Τελικά, το ξύλο και τα χημικά σωπάζουν τις ατομικές βουλήσεις, μέχρι το επόμενο ραντεβού.
Είδα την κρατική καταστολή, καλά μεταμφιεσμένη, στο μεγαλείο της, να προσπαθεί για άλλη μια φορά να φιμώσει το δίκιο. Να πάψει το αυτονόητο και να σμπρώξει το ανέντιμο. Την καθεστηκυία πολιτική τάξη να μιλάει, από τα δεξιά προς τα αριστερά, για προστασία των ξένων επενδύσεων από τη μία, για προβοκατόρικες πράξεις από την άλλη.
Είδα το αρμόδιο για περιβαλλοντικά ζητήματα Υπουργείο, να επανατοποθετεί τις ευθύνες για τη φαραωνική επένδυση στις Σκουριές, χωρίς να μπορεί να δώσει απαντήσεις. Ποιος μπορεί;
Άκουσα τους καλοκουρδισμένους καλοθελητές να μιλάνε για «..φθορά ξένης ιδιοκτησίας..» λίγο μετά τον εμπρησμό του μηχανολογικού εξοπλισμού της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός, όμως κανέναν απ αυτούς, να κάνει λόγο για τη δια-φθορά που περιβάλλει την καταστροφή του αρχαίου δάσους.
«Χρυσές υποσχέσεις –μαύρο μέλλον»; Φαίνεται πολύ πιθανό, οι κάτοικοι το γνωρίζουν καλά. Δεν είναι κι εύκολο να αντισταθείς στο ‘τέρας’. Αυτό τρέφεται με κέρδος – κέρδος – κέρδος και καταπατημένες συνειδήσεις πολιτών.
Για ύβρη θα μιλούσε ο Αριστοτέλης, Χαλκιδικιώτης κι αυτός. Σάμπως θα τον άκουγε κανείς, ούτε ΚΑΝ αυτόν. Άνθρωποι αποκλεισμένοι σε μια κατάσταση ασφυκτική και μονοδρομημένη και απέναντι τους, ένα τείχος.
Άκουσα πως για να παραχθεί μισό γραμμάριο χρυσού χρειάζεται να αναλωθεί ένας τόνος γης. Άραγε, για να κατασκευαστεί αυτό το μεγαθήριο, τι άλλο πρέπει να θυσιαστεί; Οι ζωές των κατοίκων, θα απαντούσαν πολλοί.
Και σαν μια φωνή μας αποστομώνουν: «Εδώ θα γίνει ο τάφος ΜΑΣ».