H Μαρία Παπαδομανωλάκη (aka Dalot) ζει κι εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Ασχολείται με τον περιβαλλοντικό ήχο, την τηλεματική τέχνη κι έχει κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο (resonance fm, radia, free103point9)ενώ έχει παρουσιάσει ηχητικές εγκαταστάσεις σε γκαλερί και φεστιβάλ σ’ Ευρώπη κι Αμερική. Μέσα απ’ το project της ως Dalot προσπαθεί να προσμίξει ηχητικά την αγάπη της για τα field recordings, τη minimal electronica, την ηλεκτρο-ακουστική και post-rock σύνθεση, καθώς και την ambient shoegaze αισθητική. Ο «ε» μίλησε μαζί της…
Που σε βρίσκω; Νέα Υόρκη; Μόνιμη κάτοικος εκεί;
Ναι, ζω εδώ τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια αλλά το καλοκαίρι θα επιστρέψω Ευρώπη μόνιμα, στο Λονδίνο συγκεκριμένα.
Πες μου δυο λόγια για την τελευταία επίσημη δισκογραφική σου δουλειά, “Minutestatic”… Αποτελεί, κατά μια έννοια, συνέχεια του προηγούμενου δίσκου “Loop Over Latitudes”;
Το “Μinutestatic” είναι η τρίτη κυκλοφορία μου γενικά κι η δεύτερη με την ανεξάρτητη αμερικάνικη δισκογραφική n5MD. Αποτελεί μια δουλειά βασισμένη, στο μεγαλύτερο της μέρος, σε αυτοσχεδιασμούς, σ’ αντίθεση με το “Loop Over Latitudes”, όπου το κάθε κομμάτι πέρασε από διάφορα στάδια μέχρι να φτάσει στην τελική του μορφή. Υπ’ αυτήν την έννοια, δε θα έλεγα ότι αποτελεί τη συνέχειά του.
Σύνθεση, ερμηνεία, ακόμα και παραγωγή είναι όλα δικά σου… Πολύ σπουδαίο αυτό…
Ναι, αυτό το project είναι απ’ τη φύση του αρκετά «μοναχικό» μιας κι η διαδικασία
παραγωγής και επεξεργασίας πηγάζει από μια βαθύτατα introspective αισθητική. Στο «Minutestatic», έπαιξε κάποια drums και μπάσο ο Μike C. (aka Bitcrush) μετά από δική μου πρόταση, αλλά γενικά προτιμώ να δουλεύω μόνη μου στα κομμάτια που γράφω γι’ αυτό το project.
Ποιες είναι οι επιρροές σου (μουσικά και μη…); Ας πούμε, κατά την προσωπική μου άποψη, διέκρινα αρκετές επιρροές από Brian Eno…
Με επηρεάζει αρκετά η ζωή στην πόλη κι η μουσική μου θα έλεγα ότι είναι ένας τρόπος καταγραφής, αποκωδικοποίησης αλλά και απόδρασης απ’ αυτή. Τώρα, σε σχέση με τις μουσικές επιρροές, μ’ έχουν αγγίξει εξίσου ενδεχομένως παρεμφερείς καλλιτέχνες, όπως Εno, Cluster, Biosphere ή Μogwai, όσο και λιγότερο σχετικοί, όπως για παράδειγμα Τerry Callier, Bridget St. Jones, Sonic Youth ή ο Ψαραντώνης. Σίγουρα οι επιρροές είναι πολλές και ποικίλες, αλλά θέλω να πιστεύω ότι αυτό που κάνω διατηρεί μια προσωπική σφραγίδα.
Μου ανέφερες σε προσωπική συνομιλία που είχαμε, για το Haikus 23, το οποίο δεν αποτελεί κανονική κυκλοφορία. Θες να μου πεις περισσότερα πράγματα γι’ αυτό;
Το “Haikus 23” γράφτηκε μέσα σε πέντε μέρες και διατίθεται δωρεάν στη σελίδα μου στο bandcamp (http://dalot.bandcamp.com/album/haikus-23). Είναι ένα άλμπουμ αφιερωμένο στους 23 ανθρώπους που συμμετείχαν στην καμπάνια μου στο Kickstarter για τη χρηματοδότηση της πρώτης μου περιοδείας στην Ευρώπη. Τότε τους είχα υποσχεθεί ότι αν η προσπάθεια πετύχει θα γράψω ένα δίσκο με κομμάτια αφιερωμένα στον καθένα απ’ αυτούς.
Το πανέμορφο artwork επιμελήθηκε η Violetta Testacalda, ενώ ένας φίλος μου, ο filtig από τα Χρώματα, έφτιαξε βίντεο για όλα τα κομμάτια (http://23haiku.tumblr.com/).
Πως σκέφτεσαι την προώθηση της μουσικής σου; Μέσα από ζωντανές εμφανίσεις, events; Υπάρχουν σχέδια για live;
Προς το παρόν, δε σχεδιάζω να κυκλοφορήσω κάποιο καινούργιο άλμπουμ, άλλα θα κάνω κάποια remix που μου έχουν ζητηθεί και θα γράψω ένα κομμάτι που θα συμπεριληφθεί σε μια πολύ ξεχωριστή κυκλοφορία- βιβλίο. Υπάρχουν επίσης κάποια σχέδια για συναυλίες κι εμφανίσεις σε Φεστιβάλ στην Αμερική μέσα στο Σεπτέμβρη.
Ο επίλογος σε σένα….
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε η πολύ αξιόλογη συλλογή «SEQUENCE3» απ’ το βρετανικό online περιοδικό και label Futuresequence, όπου συμπεριλαμβάνεται ένα κομμάτι μου μαζί με δουλειές από καλλιτέχνες όπως maps and diagrams, field-rotation, birds of passage, machinefabriek, μεταξύ άλλων. Σας συνιστώ να την αναζητήσετε και να την κατεβάσετε (είναι δωρεάν).
Σ’ ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσες….
Εγώ σ’ ευχαριστώ…
