Συνέντευξη της Άντας Λαμπάρα

Άντα, σ’ ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη συνομιλία μας…Είναι πολύ σημαντικό για μένα το ότι δέχτηκες να μιλήσεις μαζί μου, γνωρίζοντας ότι είχες να δώσεις χρόνια συνέντευξη…
Εγώ σ' ευχαριστώ, Αρχιμήδη!

Μίλησέ μου για τους Villa 21. Πότε σχηματίστηκαν, ποιό ήταν το lineup…
Το γκρουπ δημιουργήθηκε από τον Κώστα Ποθουλάκη “FEVER” κι εμένα (στην αρχή σαν ντουέτο), στα τέλη του 1981. Στα τέλη του '82 έρχεται στο συγκρότημα ο Αντρέας Παπαδόπουλος στο μπάσο και στις αρχές του '83 ο Μπάμπης Δαλίδης στα τύμπανα.

Πες μου για εκείνα τα χρόνια. Μια μπάντα, η οποία φαντάζομαι δεν τα βρήκε ρόδινα μπροστά της…
Δύσκολη ομολογουμένως η πορεία στο χώρο του ροκ… Χρειαζόταν πολύ υπομονή, καρτερικότητα, τύχη και πάνω απ' όλα σκληρή δουλειά, κάτω από απαράδεκτες συνθήκες, με πίστη κι αγάπη για τη μουσική. Δεν υπήρχαν οι εταιρείες που θα έκαναν το σωστό promotion ή έστω κάποιες καταχωρήσεις ή λίγη διαφήμιση. Αυτό, δυστυχώς, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Έπρεπε εμείς να πιέζουμε την εκάστοτε εταιρεία με την οποία συνεργαζόμασταν για να κάνει της απαραίτητες κινήσεις που τελικά θα γύριζαν προς όφελος της…
Η σχέση εταιρείας και μπάντας είναι αμφίδρομη, όπως η σχέση καλλιτέχνη και κοινού, αλλά μάλλον πρέπει να έχει κανείς μυαλό για να το καταλάβει…
Πρόβες κάναμε σε εγκαταλειμμένα σπίτια για παραπάνω από επτά χρόνια, όπου διαμορφώναμε το χώρο ανάλογα με τις ανάγκες μας. Το αποτέλεσμα ήταν να μας κλέψουν όλα τα όργανα και να παίζω με δανεική κιθάρα για χρόνια, μέχρι να την αντικαταστήσω…
Και τέλος, να σου πω για τις συναυλίες μας. Εκεί μπαίνουμε σ' άλλο κεφάλαιο. Για να βγει μια συναυλία των VILLA τότε- αλλά και για το γκρουπ να αποδώσει στο μέγιστο της δυναμικής του- θα έπρεπε και τα μηχανήματα να ήταν ανάλογα. Παίζαμε ηλεκτρική μουσική και τις περισσότερες φορές δεν ακούγαμε ο ένας τον άλλον, ούτε και τα όργανά μας. Σκέψου τι θα γινόταν αν δεν ήμασταν μαζί τόσα χρόνια…

Η αναγνώριση νομίζω ότι ήρθε μετά τη διάλυση, όπως συμβαίνει και στις
περισσότερες των περιπτώσεων. Το περίμενες ότι θα γινόταν αυτό; Το φανταζόσουν; Ότι δηλαδή μια νέα γενιά ακροατών θα ανακάλυπτε εκ νέου τους Villa 21; Τι είναι αυτό που έκανε το συγκρότημα να περάσει στη σφαίρα του μύθου;
Εγώ πιστεύω ότι αναγνώριση υπήρχε και πριν τη διάλυση της μπάντας (Ελλάδα κι εξωτερικό) αλλά αυτή η αναγνώριση δεν ήταν μεγάλη γιατί οι VILLA απευθύνονταν σε ένα περιορισμένο κοινό ούτως ή άλλως. Είχαν όμως ψυχή, τσαμπουκά και τα χώνανε τα γκάζια τους. Η αναγνώριση είναι ένα πιάτο που πρέπει να τρώγεται ζεστό κι όχι κρύο. Τι να την κάνει την αναγνώριση ο Κώστας Ποθουλάκης, o Hendrix,ο JimMorrison,η JanisJoplin και τόσοι άλλοι, τι στιγμή που έχουν περάσει στην άλλη πλευρά; Εκεί δεν τους χρειάζεται η αναγνώριση γιατί δεν έχουν υλική υπόσταση.
Και τι να την κάνω την αναγνώριση όταν δυο μέλη της μπάντας μου έχουν πεθάνει. Αυτό δε θα ήθελα να το έχω ζήσει ούτε στο χειρότερο εφιάλτη μου…
Σε σχέση με την ύπαρξη τώρα μιας νέα γενιάς ακροατών, μου φαίνεται σα φυσική συνέπεια στη ροή των πραγμάτων. 'Άλλωστε, η δεκαετία του '80 ήταν μια εξαιρετικά σημαντική περίοδος για την ελληνική ροκ σκηνή, με πολλά μουσικά ρεύματα και σημαντικά συγκροτήματα. Οι δεκαετίες '70, '80 και '90 έγραψαν την ροκ ιστορία με την οποία η νέα γενιά ακροατών μεγαλώνει. Κι όχι απλά μεγαλώνει με αυτήν, τη σέβεται κιόλας.

Θα ήθελα να μιλήσουμε για τον Κώστα Ποθουλάκη, ηγετική μορφή των Villa 21 και σύντροφό σου, ο οποίος χάθηκε άδικα το 1993 σε τροχαίο… Τι άνθρωπος ήταν; Πώς ήταν να βρίσκεστε μαζί στο ίδιο σχήμα…;
O Κώστας ήταν εξαιρετικά ανήσυχο πνεύμα, με ανησυχίες για τα κοινωνικο-πολιτικά και μουσικά δρώμενα της εποχής του. Ηγετική φυσιογνωμία με πρωτοποριακές ιδέες σε θέματα μουσικής και τεχνολογίας, λάτρης του κινηματογράφου και των βιβλίων (επιστημονικής φαντασίας και τρόμου), χαμηλών τόνων, μετρημένος στα λόγια του, δίκαιος σε σημαντικές αποφάσεις της ζωής του και γενικότερα μια ευφυής, εκρηκτική προσωπικότητα.
Το να βρισκόμαστε μαζί στο ίδιο σχήμα ήταν κάτι απόλυτα φυσικό, γιατί, ως συνοδοιπόροι σ' αυτήν τη ζωή, είχαμε κοινά ενδιαφέροντα. Άλλωστε, ήταν ο μέντοράς μου σε θέματα μουσικής και τεχνολογίας. Μ’ έριχνε στα βαθιά και μου έλεγε κολύμπα…

Θα ήθελες να μου μιλήσεις για εκείνη τη μέρα που έφυγε…;
Το θεωρώ μακάβριο και δε θα ήθελα να το αναφέρω…

Το σέβομαι… Ας προχωρήσουμε. Το συγκρότημα είχε ήδη διαλυθεί (1991). Νομίζεις ότι είχε φτάσει σε τέλμα; Ποιοί ήταν οι λόγοι διάλυσής του;
Το γκρουπ εκείνη την περίοδο είχε κατακόρυφη άνοδο και μάλιστα μόλις είχαμε γυρίσει από τη δεύτερη συναυλία μας στη Βιέννη. Οι VILLA όταν πρωτοξεκίνησαν είχαν κοινή ιδεολογία και τρόπο ζωής. Πάνω απ' όλα ήταν φίλοι και αυτό που τους ένωνε ακόμα περισσότερο ήταν η αγάπη τους για τη μουσική. Ο λόγος που διέλυσαν ήμουν εγώ που αποφάσισα να φύγω… Η απόφαση μου δεν είχε πισωγυρίσματα, άλλωστε θεώρησα πως ουδείς αναντικατάστατος. Οι VILLA θα μπορούσαν να έχουν συνεχίσει την κατακόρυφη άνοδο τους με έναν σούπερ κιθαρίστα. Την επόμενη μέρα όμως, ο Κώστας μας μάζεψε όλους και μας ανακοίνωσε ότι από τη στιγμή που φεύγει ένα ιδρυτικό μέλος, οι VILLA έπρεπε να διαλύσουν. Την απόφασή του αυτή δεν την είχε εκμυστηρευτεί ούτε σ' εμένα. Την άκουγα για πρώτη φορά…

Μίλησέ μου για τους δίσκους…Από το A Ghost On The Move μέχρι το Hellucinations. Πιστοί στο garagepunkrock‘n’roll; Επιστρέφεις ποτέ σ’ αυτούς τους δίσκους; Τους ακούς;
A GHOST ON THE MOVE (LP, 1983).Μέσα από αυτό το LP η αμερικάνικη ROR επιλέγει το κομμάτι TOO MUCH NOTHING για τη συλλογή που έβγαλε το 1984, με τον τίτλο WORLD CLASS PUNK.
Για το MEN OF CLAY (LP, 1986), αξίζει να πούμε πως ήταν ο πρώτος ανεξάρτητος δίσκος που πέρασε τα ελληνικά σύνορα και πούλησε ικανοποιητικά στο εξωτερικό (Γερμανία, Αμερική κλπ.). Επίσης, το συγκεκριμένο LP απέσπασε σημαντικές κριτικές απ’ τον ελληνικό και διεθνή μουσικό τύπο. Στη συνέχεια, αφήνω τα κήμπορντς και με τη δεύτερη κιθάρα πλέον κάνουμε τον ήχο πιο κοφτό και επιθετικό.
Αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής ήταν το ELECTRIC POISON (LP, 1987). Ένας καταλυτικός δίσκος για την πορεία της μπάντας που σηματοδοτεί νέα ξεκινήματα. Το άλμπουμ αυτό πήγε πολύ καλά στο εξωτερικό (Ευρώπη, Αμερική). Αξίζει να αναφέρω πως στην Αυστρία μπήκε στο ανεξάρτητο TOP 10 μέχρι το Νο.6 κι η επιτυχία αυτή επισφραγίστηκε με μια εμφάνιση των VILLA 21 στο CLUB U4 της Βιέννης, στις 8-6-1988, η οποία χαρακτηρίστηκε απ’ τα Αυστριακά έντυπα σαν μια απ' τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς εκείνης στην Αυστρία.
Συνεχίζω με το HOUSE OF THE DAMNED (12’’EP). Με πολύ καλές συνθέσεις και πολύ καλύτερη προσέγγιση της παραγωγής.
Και τελειώνοντας θα αναφέρω το HELLUCINATIONS (LP, 1990). Άρτιος δίσκος ακουστικά. Όλη η δεκαετή εμπειρία της μπάντας απλωμένη πάνω στ' αυλάκια του δίσκου. Με μια καλή παραγωγή και ενορχηστρώσεις εξαιρετικά πλήρεις, μας εξασφαλίζουν μια δεύτερη συναυλία στη Βιέννη.
Και θα έρθω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης σου.
Για να είμαι ειλικρινής, για επτά χρόνια μετά το θάνατο του Κώστα, δεν μπορούσα να ακούσω δίσκους των VILLA 21 ή να παρακολουθήσω κάποια βίντεό τους. O λόγος ήταν ότι δεν μπορούσα να ακούσω τη φωνή του και δεν ήθελα να δω τη μορφή του. Μου προκαλούσε πολύ ψυχικό πόνο και δεν τον άντεχα. Στην πορεία όμως άρχισα να το διαχειρίζομαι καλύτερα και σιγά σιγά άρχισα να ακούω και δίσκους και να βλέπω τα βίντεο. Άλλωστε, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός και το να δουλεύεις με τον εαυτό σου είναι η καλύτερη μέθοδος. Και τέλος, για να κλείσω μ’ αυτήν την ερώτηση, και ποτέ να μην άκουγα VILLA 21 ή να μην έβλεπα βίντεο τους, το ίδιο θα ήταν για μένα, γιατί είναι κομμάτια από τα βιώματά μου.

Κι από τη διάλυση των Villa, στις Nonmandol… Μίλησε μου για το σχήμα. Συναντήσατε σεξιστική συμπεριφορά απ’ το μουσικό τοπίο της εποχής; Δεν ήταν και σύνηθες για κοπέλες να παίζουν rock‘n’roll… Τις NONMANDOL άρχισα να τις δημιουργώ λίγες μέρες μετά τη διάλυση των VILLA 21. Ήταν κάτι που ονειρευόμουν πάντα, και, όσο δύσκολο και απραγματοποίητο φάνταζε στο μυαλό μου εκείνη την εποχή, τόσο πιο πολύ ήθελα να του δώσω μια υλική υπόσταση. Το σχήμα δημιουργήθηκε το Μάιο του '91 με την Μαρία Ευαγγελάτου στη ρυθμική κιθάρα- φωνή, Ρούλα Μάμαλη στο μπάσο και Εύα Κολόμβου στα ντραμς. Οι εντατικές και συνεχείς πρόβες, αλλά και μια σειρά από ζωντανές εμφανίσεις σε κλαμπ της Αθήνας κι άλλων πόλεων, έφεραν αυτήν την αποκλειστικά γυναικεία μπάντα- με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά- πιο κοντά στο ροκ κοινό.
Ήθελα ένα σχήμα που αρχικά θα είχε μια καλή σκηνική παρουσία κι ας μην έπαιζε «παπάδες»! Όλα τα άλλα θα έρχονταν με τον καιρό… Και όλο αυτό, φυσικά, το κατάφερα μέσα απ' τη δεκαετή εμπειρία μου στους VILLA. Οι γρήγορες κινήσεις,
οι καλές δημόσιες σχέσεις, οι πολλές συναυλίες (Αθήνα, επαρχία) και αρκετές συνεντεύξεις σε μικρό χρονικό διάστημα, μας έφεραν πιο κοντά στο κοινό και στη δισκογραφική δουλειά, χωρίς να συναντήσουμε σεξιστική συμπεριφορά. Το αντίθετο μάλιστα. Όλοι οι άντρες μας βοηθούσαν και μας στήριζαν…

Άντα, πες μου τι κάνεις αυτόν τον καιρό κι αν θα επανέλθεις στα μουσικά πράγματα…
Υπάρχουν διάφορα πλάνα και διάφορες προτάσεις που αυτή την στιγμή δεν είναι υλοποιήσιμες, όμως πιστεύω ότι στο άμεσο μέλλον κάποιες απ' αυτές θα υλοποιηθούν…

Σ’ αφήνω να συμπληρώσεις ότι θέλεις για τον επίλογο. Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά αυτή η συνέντευξη που μου παραχώρησες… Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ σ' ευχαριστώ Αρχιμήδη για τη συνέντευξη. Ίσως, ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή. Θέλω να ευχαριστήσω όλο το κοινό των VILLA 21 και NONMANDOL για την κοινή πορεία που είχαμε μαζί. Θέλω να ευχαριστήσω τη νέα γενιά ακροατών που μας αγκαλιάζει τόσο ζεστά και μεγαλώνει με τη μουσική μας. Επίσης, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους δημοσιογράφους και τους μουσικούς παραγωγούς που στήριξαν την προσπάθειά μας όλα αυτά τα χρόνια. Και τέλος, να ευχαριστήσω όλους εκείνους που με στήριξαν στις δύσκολες στιγμές μου (όλη τη ροκ σκηνή ).
Τους θεωρώ οικογένειά μου και είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να πω.