Ποτέ δεν είχα προσέξει το δεντράκι κάτω απ’ το σπίτι μου. Ξεκάρφωτο, ανάμεσα σε τσιμέντο και μπετόν. Κάτι μ’ έπιασε. Θλίψη. Αλλά θες η μέρα (Κυριακή), θες το Φεστιβάλ Κινηματογράφου που μόλις είχε ξεκινήσει, θες ο ήλιος που ζέσταινε το Λιμάνι, δεν ξέρω. Αισθάνθηκα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Τι διάολο; Και κάπου εκεί ή μάλλον κάπως έτσι ξεκίνησε η συνέντευξη με τον George Λαζαρίδη των Broken Seals. Κι εκεί ήταν που κλείνοντας τα μάτια ονειρεύτηκα ότι περπατούσα στην πόλη, παρέα με τον Johnny Thunders, τον Stiv Bators κι άλλους «καταραμένους» μουσικούς. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
George, θα ήθελα να ξεκινήσουμε με μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν…
Οι Broken Seals ξεκίνησαν με μένα, την Jo, τον Τάσο και τον Frans γύρω στο ’97. Ξεκινήσαμε λοιπόν τις πρόβες δοκιμαστικά για να δούμε αν λειτουργεί ένα γκρουπ όπως το φανταζόμουνα και το είχα στο μυαλό μου. Μετά από δύο χρόνια- κι ενώ ήδη είχαμε ξεκινήσει να ηχογραφούμε- ήρθε ο Πάνος σαν κιθαρίστας, ενώ μετά από λίγο εμφανίστηκε κι ο Χρήστος στα πλήκτρα. Κάναμε λοιπόν τον πρώτο δίσκο- με μεγάλη δυσκολία σε πληροφορώ…
Πότε κυκλοφόρησε ο δίσκος;
Το 2005. Πέρασαν πέντε χρόνια για να τον κυκλοφορήσουμε. Μέχρι τότε κάναμε κάποια μικρά live στην πόλη και φυσικά πρόβες.
Στην άκρη του μυαλού σας υπήρχαν λοιπόν σκέψεις για δισκογραφική δουλειά;
Και αυτό. Κοίτα να δεις, μέχρι τότε (2004) είχαμε ήδη τελειώσει τις ηχογραφήσεις. Απλά, μας πήρε καιρό η μίξη. Ε, μετά κυκλοφόρησε ο δίσκος από την Olon Music. Ήταν όνειρο ζωής.
Περιέγραψέ μου τη μουσική των Seals…
Η μουσική μας είναι δύσκολη. (Το ξανασκέφτεται). Τρίχες! Απλώς δεν είναι η μουσική εκείνη που εύκολα ακούει κάποιος κατά τη διάρκεια της ημέρας, μόνο και μόνο για ν’ ακούσει κάτι. Δε σε φέρνει και στο τσακίρ ροκ κέφι! Είναι ατμοσφαιρική…
Από εκεί και ύστερα;
Από εκεί και μετά κάναμε διάφορα live, σε πολλά μέρη. Support σε μεγάλα ονόματα, στην Αθήνα κτλ. Περάσαμε πολύ ωραία. Και βασικά στα live είναι που βγαίνει η πραγματική δύναμη του γκρουπ. Πιο ορμητικά, πιο γκαράζ feeling…
Μίλησέ μου για τη νέα σας δισκογραφική δουλειά…
Έχει τον τίτλο “Rise” και κυκλοφορεί από την ArtFree. Οι ηχογραφήσεις τελείωσαν το 2009. Φαίνεται ότι είναι η συνέχεια της προηγούμενης δουλειάς. Το αισθάνομαι αυτό. Ότι δηλαδή είναι πιο κοντά στην τωρινή μας κατάσταση. Και είναι λογικό αυτό. Μας αρέσει έτσι όπως βγήκε. Όπως και το εξώφυλλο που φιλοτεχνήθηκε από τον Αλέξη Κυριτσόπουλο. Μ’ άρεσε ο τρόπος που μας «είδε». Άκουσε το cd και μετά ζωγράφισε…
Εννιά κομμάτια, εκ των οποίων μια διασκευή (το Non, Je Ne Regrette Rien).
Χα, χα! Έτσι ακριβώς. Η διασκευή ξεκίνησε από μια κατάσταση της προσωπικής μου ζωής…Σαν ένα αστείο. Αλλά πέτυχε γιατί ήταν αλήθεια! Το παίζαμε λοιπόν το κομμάτι στα live και κάπως έτσι μπήκε στο δίσκο. Γενικά, πάντως, νομίζω ότι όλο το cd είναι «τίμιο». Ότι αυτά που λέει είναι αληθινά κι ότι πρεσβεύει- κατά κάποιον τρόπο- αυτό που είμαστε κι εμείς σαν άτομα. Πιστεύω ότι είμαστε σε αρκετά καλή- δημιουργικά– φάση για το ίδιο το γκρουπ.
Θες να συμπληρώσεις κάτι για το τέλος;
Δεν έχω προσδοκίες μεγάλων πωλήσεων. Τους δίσκους τους κάνουμε για να μείνει πίσω μας μια δουλειά. Να μείνει ένα πραγματάκι, κάτι. Δε θέλω να ξεγελάσω κανέναν. Να γυρίσει δηλαδή κάποιος να πει ότι τον «κοροϊδέψαμε». Και θέλω να σου πω ότι πάνω σ’ αυτό κάναμε μεγάλη προσπάθεια στο να κρατήσουμε σε χαμηλή τιμή το cd. Είναι θέμα ηθικό για μένα.
Ο επίλογος σε σένα…
Θέλω το “Rise” ν’ ακουστεί. Ν’ ακουστεί από εκείνους που πρέπει να ακουστεί. Ή να «διαφημιστεί»- αν προτιμάς– εκεί που πρέπει να διαφημιστεί. Όχι σε διάφορα ντεμέκ «εναλλακτικά» περιοδικά και ραδιόφωνα που απευθύνονται σε άλλο κόσμο. Ένας τέτοιος «κόσμος» απλά δε μ’ ενδιαφέρει. Ξαναλέω ότι θέλω να έρθουν κοντά στην μπάντα εκείνοι οι άνθρωποι που είμαι σίγουρος ότι θα τους αρέσει ο δίσκος. Να τραγουδήσω μπροστά σ’ αυτούς…
Είπαμε κι άλλα. Ιστορίες από το Παρίσι με τον Johnny Thunders. Για τον καλύτερο κιθαρίστα που ακούει στο όνομα Steve Cropper. Βόλτες στο Λονδίνο με τον Kid Congo Powers. Για τη Θεσσαλονίκη. Για τον Χάρη, τον καινούριο μπασίστα του γκρουπ. Κάπου εκεί αποχαιρετιστήκαμε. Οι Velvets καρφώθηκαν στο μυαλό μου: Sunday morning praise the dawning/It's just a restless feeling by my side/Early dawning
Sunday morning/It's just the wasted years so close behind/Watch out the world's behind you
There's always someone around you who will call/It's nothing at all…
Οι Broken Seals εμφανίζονται ζωντανά, στις 16/11, στο After Dark (Αθήνα).
