Η πόλη τις Κυριακές μοιάζει έρημη πάνω από την Εγνατία. Κάτι μ' έπιασε. Θλίψη. Αλλά θες ο ήλιος που ζέσταινε το μπαλκόνι, θες το δεντράκι που άνθισε στο πεζοδρόμιο, δεν ξέρω… Αισθάνθηκα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Τι διάολο; Και κάπου εκεί ή μάλλον κάπως έτσι ξεκίνησε η συνέντευξη με τον Λάμπρο Παπαλέξη. Κι εκεί ήταν που κλείνοντας τα μάτια ονειρεύτηκα ότι περπατούσα στην πόλη, παρέα με τον Ντίλαν, τον Βαν Μόρισον κι άλλους «καταραμένους» μουσικούς. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Λάμπρο, θα ήθελα να ξεκινήσουμε με μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, φτάνοντας ως και το σήμερα…
Ξεκίνησα το μακρινό '79-'80, των υπογείων των Αμπελοκήπων, με μπάντες της γειτονιάς (''Crack in the Floor'') σαν έφηβος.
Τη δεκαετία του '80 είχα ένα τετραμελές συγκρότημα, τους «Φάντης Μπαστούνι & οι Άσσοι» που κυκλοφόρησε το δίσκο ''Rock 'n' Roll'' και διαλύθηκε το 1987. 'Ήρθε ο στρατός και όταν απολύθηκα δημιούργησα για 2 χρόνια τους ''Τortilla Flat''- εμπνευσμένο όνομα από το βιβλίο του John Steinbeck και παίζαμε διασκευές από αγαπημένα μου συγκροτήματα και μουσικούς. Οι Tortilla…'' ήταν ο προπομπός της 12μελούς και πολυφωνικής «Σαύρα των Βασιλικών Δρόμων'» που κυκλοφόρησε τις «Πορφυρές Αποχρώσεις'» και το «Σε Πάγο Λεπτό». Ήταν ένα σχήμα επηρεασμένο από τις μεγάλες μπάντες της δεκαετίας του '70, του Van Morrison και του Tim Buckley και των μουσικών τους… Πολύ soul blues, μιξαρισμένο με rock 'n' roll από το 1991 έως το 2002, με πνευστά, πιάνα, Hammond, κρουστά, κιθάρες κλπ.
Για μια δεκαετία μετά σχεδόν απείχα, κάνοντας εντελώς διαφορετικά πράγματα στη ζωή μου και το 2009 έγραψα το «Δηλητήριο Ποτισμένο από Αγάπη» που εκτελέστηκε από την έως τώρα μπάντα μου «Οι Χτισμένες… των Θεμελίων».
Ένας δίσκος φόρος τιμής σε όλες μου τις επιρροές μουσικά και στιχουργικά και μία προσπάθεια να αποτυπώσω το τι οδήγησε κοινωνικά και πολιτιστικά τη χώρα στην κρίση που ζούμε…
Ώσπου το Νοέμβριο φόρμαρα ένα ακουστικό trio με τον Highway Johnny στη κιθάρα και τον Δημήτρη Τσάρνο στα κρουστά από τους Mr. Highway Band και τους Rebeltes για να κάνω μια tour για 2 χρόνια σε όλη τη χώρα παίζοντας σε ακουστικές εκδοχές τραγούδια απ' όλη μου τη δισκογραφία, με αφορμή ότι σε 2 χρόνια κλείνω -έστω με κάποια μικρά ή μεγάλα διαλείμματα- 40 χρόνια σαν τραγουδοποιός. Στην Αθήνα πολλές φορές μας συνοδεύει και η Μάρτζι Τρίκκα, από τους Θεσσαλονικιούς Jumberingas στα φωνητικά. Επίσης, παίζουμε και πολλές διασκευές ξένων τραγουδοποιών και μπαντών που με καθορίσανε σα συνθέτη και στιχουργό, αλλά και σαν άνθρωπο, όπως τραγούδια του Tom Waits, του Dylan, των Green on Red, Jesus & the Mary Chain, The Band, Tim Buckley και αρκετών άλλων μέσα σε μια 3ωρη παράσταση. Ο τίτλος της περιοδείας είναι «Τραγούδια από τον Υπόνομο» – Στο Δρόμο…
Τραγούδια από τον υπόνομο λοιπόν… O Champion Jack Dupree χαμογελάει από ψηλά με το Blues from the Gutter, ενώ όλη η αμερικάνικη εποποιία περνάει μέσα από την κιθάρα σου! Μίλησέ μου σχετικά.
Πω, πω! Τι μου θύμησες τώρα! Τον άκουγα αυτόν το δίσκο τη δεκαετία του '80 στο bar ''Blues'' της Βατοπεδίου που μετέπειτα δούλεψα κάποια χρόνια ως bartender στην Αθήνα! Σπουδαίο album! Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό αυτός ο συνειρμός με τα «Τραγούδια από τον Υπόνομο'», αλλά ίσως να φιλτραρίστηκε και υποσυνείδητα κάτι… Μπορεί!
Η Αμερικάνικη μουσική παράδοση και κυρίως το folk και το blues νομίζω με καθορίσανε σαν αυτό που είμαι σα μουσικός και σα στιχουργός όπως προείπα. Για να είμαι πιο ακριβής, εξακολουθεί να με συγκλονίζει…
Και όταν λέω αμερικάνικη μουσική εννοώ και μπάντες και καλλιτέχνες από την Αγγλία ή την Αυστραλία που έχουν παρόμοιες επιρροές και μουσικές φόρμες. Θέλω να πω, πως δεν μπορεί να πει κανείς πως οι Spiritualized ή οι Bad Seeds για παράδειγμα δεν είναι επηρεασμένοι και δεν «ακουμπάνε» πάνω στην ευρύτερη αμερικάνικη μουσική παράδοση και την τεχνοτροπία της…
Προσπαθώ να συνυπάρχουν σε αυτή τη παράσταση ο John Lee Hooker μαζί με τους Gutter Twins και ο Dr. John μαζί με τον Neil Young και τους True West, για παράδειγμα, σαν ύφος και ατμόσφαιρες. Βέβαια, με τα κρουστά μέσα, το όλο αποτέλεσμα μόνο ακουστικό δεν θα το έλεγε κανείς, καθώς εκλύει σαν αίσθηση αρκετό ηλεκτρισμό, «κουνάει» πολύ και αυτό μου αρέσει. Το κάνει dirty & sexy ας πούμε….
Σε άφησα με τις Χτισμένες των Θεμελίων και το εξαιρετικό άλμπουμ «Δηλητήριο Ποτισμένο Από Αγάπη». Ακούγοντας το δίσκο είχα μια έντονη αίσθηση on the road, μια αίσθηση «φυγής» στα τραγούδια… Συμφωνείς;
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Ναι, νομίζω πως μουσικά είναι περισσότερο «ταξιδιάρικη» η συγκεκριμένη δουλειά. Στιχουργικά, πατάει σε όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας τα τελευταία χρόνια, κάνοντας και μια σύντομη αναδρομή στη σύγχρονη ιστορία του τόπου τα τελευταία χρόνια – περισσότερο ως μια συμπεριφορά κι ένα χαρακτήρα της κοινωνίας, θα έλεγα, πιο συναισθηματικό, με σκέψεις και ιδέες…
Τώρα, τα μελλοντικά μου σχέδια είναι παρόντα αυτή τη στιγμή ακόμα που μιλάμε και πραγματώνονται. Όλα συμβαίνουν τώρα και βρίσκονται σε διαρκή εξέλιξη.
Δηλαδή, αυτή η περιοδεία είναι πολύ σημαντική για μένα. Το να φτάσω στο πιο απομακρυσμένο μέρος της χώρας και να παίξω εκεί τα τραγούδια μου σε μικρούς χώρους με τα παιδιά είναι κάτι πολύ κομβικό για μένα αυτήν τη περίοδο της ζωής μου.
Παράλληλα, και αυτό θα το βγάλω σαν είδηση, κάνω πρόβες και με τον Μπάμπη τον Αμοργινό, aka Baby Bone (βλέπε Rocking Bones, Earthbound & Baby Bone Project), στο ίδιο set, για να μπορεί να ντουμπλάρει τα παιδιά όταν δεν μπορούν να υποστηρίξουν την tour, λόγω δικών τους υποχρεώσεων με τα δικά τους σχήματα.
Επίσης, έχω ξεκινήσει και γράφω αυτήν τη περίοδο πολύ χαλαρά το πρώτο μου προσωπικό album -στο όνομα των 40 χρόνων που παίζω μουσική. Θα είναι ένα album με ακουστικά όργανα και φωνές, αλλά αρκετά ρυθμικό και χαρούμενο σε γενικές γραμμές σαν ύφος.
Θα έχει καινούρια μου τραγούδια αλλά και επανεκτελέσεις διασκευασμένες τραγουδιών μου από τις παλιές μου μπάντες, αλλά και κάποια ακυκλοφόρητα από τη δεκαετία του '80 έως σήμερα. Πιστεύω πως θα είναι έτοιμος για κυκλοφορία το 2021…
Δεν θα πω όμως περισσότερα, γιατί θα αποκαλύψω τις εκπλήξεις που θα υπάρχουν μέσα και σίγουρα θα είναι πάρα πολλές…
Θες να συμπληρώσεις κάτι για το τέλος;
Ναι! Είναι πραγματικά μεγάλη μου χαρά και τεράστια ικανοποίηση που από τον περασμένο Δεκέμβριο είμαι συνεχώς στο δρόμο κι αυτό θα συνεχιστεί σε πάρα πολλά μέρη της χώρας και έρχονται πολύ περισσότερα σύντομα και τρομερά ενθουσιασμένος που θα παίξω σχετικά σύντομα σε σχέση με τη προηγούμενη φορά Θεσσαλονίκη -την Τετάρτη στις 22 του μήνα και πως θα είμαι αμέσως μετά τις επόμενες ημέρες, βραδιές να το πω καλύτερα, για πρώτη φορά σε tour σε πόλεις της Βόρειας Ελλάδας. Να παίξω τα τραγούδια μου και να πω τις ιστορίες γύρω από αυτά! Είναι η ιστορία της ζωής μου… Βρίσκομαι σε μια περίοδο που αισθάνομαι πραγματικά γεμάτος και πλήρης και είμαι ευτυχής για αυτό….
Δεν θα το έλεγα και λίγο…
Ο Λάμπρος Παπαλέξης εμφανίζεται ζωντανά στη Θεσσαλονίκη, την Τετάρτη 22/5, στο «Καφωδείο».
