The Lake (EP)
(2004, Secretly Canadian Records)
Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
Φαντάζομαι ότι πρέπει να έχεις ακούσει χιλιάδες σπαραξικάρδια τραγούδια, τραγούδια για έρωτες και χωρισμούς, μουσικές και στιχάκια που σε κράτησαν άυπνο για νύχτες ολάκερες, παρέα με τόνους από αλκοόλ και αμέτρητα τσιγάρα, για να γράψεις κάτι «σιχαμερά ερωτικό»! I was lying in my bed last night, staring at a ceiling full of stars…
Βασική προϋπόθεση για να γράψεις για έρωτες είναι να είσαι ερωτευμένος. Αν δεν είσαι, δύσκολα τα πράγματα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αρχίσεις ν' αναπολείς. Κι οι αναπολήσεις είναι σαν τις παλιές φωτογραφίες. Συγκινείσαι. Και προσπαθείς να θυμηθείς. We live together in a photograph of time; I look into your eyes and the seas open up to me…
Εκείνον τον πρώτο καιρό που ήσουν συνέχεια πάνω απ' το κινητό σου και μονολογούσες για το πότε θα σε καλέσει η όμορφη, ασχέτως αν είχατε μιλήσει μόλις πριν λίγα λεπτά… Εκείνες τις φωτογραφίες που βγαίνατε συνέχεια αγκαλιά, σαν τα αρκουδάκια του Γκαζολίν… Εκείνα τα βράδια που πίνατε μαζί και μετά βγαίνατε μεθυσμένοι στους δρόμους και κάνατε χαζομάρες, αλλά δε σας ένοιαζε, επειδή ήσασταν ερωτευμένοι (και σουρωμένοι…)… Εκείνα τα ραντεβού που όλο αργούσε και νευρίαζες, αλλά μόλις την έβλεπες, έλαμπες ολόκληρος… Εκείνα τα στιχάκια που της διάβαζες, ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην αγκαλιά σου… Τις ταινίες που βλέπατε μαζί αγκαλιά και τις ερωτήσεις που σου έκανε συνεχώς για την πλοκή του έργου. So I'm left to pick up the hints, the little symbols of your devotion…
Και μετά αρχίζεις και σκέφτεσαι κι άλλα. Εκείνα τα «δικά» σας. Τα «σημάδια» σας. Που τα καταλαβαίνατε μόνο εσείς και κανείς άλλος. Κι εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Γιατί, όταν τα σκέφτεσαι αυτά, λυγίζεις. Γιατί αρχίζεις και δίνεις υπόσταση. Βλέπεις το σώμα της. Και τα μάτια της. Κι αρχίζεις και μυρίζεις το άρωμά της. Που πάνω της μυρίζει σαν το μοναδικό άρωμα στη γη. Κι αν αρχίζεις και σκέφτεσαι τη μυρωδιά της, αυτομάτως πας στο λαιμό, που σημαίνει φιλί. Κι εκεί έρχεται το τέλος, η κορύφωση. Καταλαβαίνεις, φαντάζομαι… Και γίνονται όλα ένα. Αρώματα, φιλιά, μουσικές, τραγούδια, φωτογραφίες, κτλ, κτλ. I feel your burning eyes burning holes, straight through my heart…
Και είναι κι άλλα, πολλά… Στο τέλος; Μια εικόνα μόνο. Περπατώντας δίπλα-δίπλα, ενώ με το πιο απλό ύφος του κόσμου, σε ρωτάει: «Θέλεις να φύγουμε μαζί γι' αλλού;».
Τέλος(;)
