(Reprise, 1970)
Κάτι τέτοιες μέρες είναι που αναπολείς τις ημέρες που ήσουν φοιτητής. Τότε που έτρεχες αλαφιασμένος να μαζέψεις τις σημειώσεις της χρονιάς, μπας και προλάβεις να δώσεις το μάθημα που χρωστάς από παλαιότερα εξάμηνα. Is it hard to make arrangements with yourself, When your old enough to repay but young enough to sell? Κι εκείνες οι τελευταίες παραδόσεις στο αμφιθέατρο… Ο καιρός υπέροχος, το γρασίδι του πανεπιστημίου να μοιάζει η ιδανική απόδραση. Κι εκείνο το σύνθημα που ήταν γραμμένο με μαρκαδόρο στον τοίχο: «Κοίταξε έξω. Τώρα δες μέσα. Σ' αρέσει…;».
Παράξενα παιγνίδια που παίζει το μυαλό σου τελευταία. Και συνεχίζεις να αναπολείς… Τότε που έπαιρνες την όμορφη για βόλτα στα πάρκα πέριξ του Αριστοτελείου κι ενώ της μιλούσες για παλιά βινύλια και σκονισμένα στιχάκια, εκείνη σου έλεγε ναζιάρικα: «Πάμε να ακούσουμε τους Μπλε; Η Θεοδοσία είναι καταπληκτική…». Και χαμογελούσες συγκαταβατικά. Πως μπορείς να χαλάσεις χατίρι σε μια όμορφη…; I was always thinking of games that I was playing, Trying to make the best of my time, But only love can break your heart.
Δώδεκα χρόνια πριν όλα φαινόντουσαν τόσο ρόδινα. Τρόικες, μνημόνια κτλ, φαινόντουσαν σα λέξεις βγαλμένες από διήγημα του Ασίμοφ. Και λες κάτι πήγε λάθος. Δεν μπορεί… Κάπου το χάσαμε… Don't let it bring you down
It's only castles burning, Find someone who's turning And you will come around.
Από κάπου μακριά ακούγεται μια σειρήνα η οποία με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Ο θείος Νιλ αφηγείται τις ιστορίες του απ' το πικάπ, ενώ η τηλεόραση δείχνει κάτι άσχημα πρόσωπα να φωνασκούν άνευ λόγου και αιτίας. Δε θέλω να βλέπω άλλα άσχημα πρόσωπα δίπλα μου. Θέλω να σε βλέπω να χορεύεις. Γιατί μόνο έτσι μπορώ ν' αγαπήσω… I've got something to tell you, you make it show. Let me come over, I know you know, when you dance I can really love.
Ζήσε. Ή πέθανε προσπαθώντας.
