Ghosts of the Great Highway (Jetset Records, 2003)
Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
Το κείμενο γράφεται Δευτέρα απόγευμα. Η τηλεόραση είναι ανοιχτή αλλά δίχως ήχο. Το μάτι μου κεντράρει σ’ έναν τίτλο: «Σκηνικό ντροπής στο ΟΑΚΑ». Και μετά σ’ έναν άλλο: «Στις 236.151 ανήλθε ο συνολικός αριθμός των πολιτών που προσήλθαν στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ…». Παραδέξου το, λέω στον εαυτό μου. Δεν υπάρχει καμιά σωτηρία. Το πικάπ παίζει Sun Kil Moon. Graving dreams a million miles ago…
Αποστρέφω το βλέμμα μου απ’ την οθόνη και κοιτάω προς το μπαλκόνι. Άρχισε να νυχτώνει αργά. Καλό αυτό. Smile down on us sun, show your rays. Stars, Saturn and moon, glow for those who cannot get through. Rain fall and voice sound for those of whom still are not found…
Ο Mark Kozelek συνεχίζει να ερμηνεύει με την υπέροχη φωνή του. Περίσσια ευαισθησία να ξεχειλίζει απ’ τα αυλάκια του δίσκου. Θέλεις- δε θέλεις σε κάνει να σκέφτεσαι τα παλιά.
I kept quiet so you'd think my heart was tough, I never showed you if I loved you enough, The dreams I had yeah I kept but I wouldn't dare, Share with you for fear of things still living in me…
Δεν έχω επίλογο σ’ αυτό το Ρετρό. Πάλι με στίχους θα κλείσω. Απ’ το καλύτερο κομμάτι του βινυλίου, Carry Me, Ohio:
Words long gone
Lost on journeys we walked on
Lost her voice is heard along the way
Sorry for
Never going by your door…
Heal her soul
Carry her, my angel…………………………………………
