Πᾶνος Ἰωαννίδης Ὁ χορός τῆς μέλισσας, Ἐκδόσεις Κέδρος 2019. 350 σελίδες τυπωμένες σέ μέτριας ὑφῆς ἐλαφρύ χαρτί, πιθανότατα οἰκολογικῆς παραγωγῆς. Πολύ καλή ἐκτύπωση, πολύ καλό δέσιμο, σχεδόν ἄψογη ἐπιμέλεια καί ἕνα πολύ ὄμορφο ἐξώφυλλο.Βρισκόμαστε στά τέλη Αὐγούστου τοῦ 2014. Στό Ποσείδι τῆς Χαλκιδικῆς βρίσκεται νεκρός ἕνας ἡλικιωμένος πολιτικός μηχανικός, μέ ἀντιστασιακή δράση στά χρόνια τῆς δικτατορίας, μέ ἔντονη παρουσία στά κοινά τῆς πόλης καί εὐρύ κοινωνικό ἔργο μέχρι τόν θάνατό του. Ἀκριβῶς τό ὅτι ἦταν ἀγαπητός σέ μεγάλο μέρος τῆς κοινωνίας καθιστᾷ ἀδιανόητο τόν λόγο τῆς κατά τά φαινόμενα δολοφονίας του. Ἡ σύζυγος τοῦ θύματος ἀναθέτει στόν ἰδιωτικό ἑρευνητή Πέτρο Ριβέρη νά ἀνακαλύψει τόν δολοφόνο καί τά αἴτια τῆς πράξης του.
Τόν Πέτρο Ριβέρη τόν γνωρίσαμε στό προηγούμενο βιβλίο τοῦ νεαροῦ συγγραφέα, Τά μωρά τῆς Ἀθηνᾶς, τό ὁποῖο διαδραματιζόταν σέ μία ἐπαρχιακή πόλη τῆς Μακεδονίας. Στό βιβλίο αὐτό ὁ Ριβέρης ἔχει μετακομίσει μέ τήν ἀγαπημένη του στή Θεσσαλονίκη, τήν πόλη τῶν φοιτητικῶν του χρόνων.
Στήν προσπάθειά του ὁ Ριβέρης λαμβάνει περίεργα μηνύματα, τά ὁποῖα τόν κατευθύνουν νά ψάξει σέ συγκεκριμένα σημεῖα τῆς πόλης. Ἐκεῖ βρίσκει σελίδες μέ διηγήσεις ἀπό τό παρελθόν. Ἕνα παρελθόν στό ὁποῖο θά συναντηθοῦν ὁ Ριβέρης μέ παλιούς συμφοιτητές καί φίλους ἀπό τά φοιτητικά χρόνια καί μέ τό θύμα. Οἱ ἱστορίες αὐτές θά σχηματίσουν ἕνα ὀκτάγωνο γύρω ἀπό τό κέντρο τῆς πόλης, κάπως σάν μιά κυψέλη, πού προσπαθεῖ νά προστατέψει μέσα της τά μυστικά της.
Ὁ Ριβέρης θά κινηθεῖ στόν χῶρο τοῦ σήμερα. Θά περπατήσει τούς δρόμους καί τά στενά τῆς ἀγαπημένης του πόλης. Κι αὐτά θά ὁδηγήσουν τή σκέψη του στό παρελθόν. Θά ξυπνήσουν μέσα του μνῆμες. Θά ἀρχίσει ἔτσι νά διαμορφώνεται ἕνας ἀπολογισμός. Καί δέν θά εἶναι μόνον προσωπικός ἀπολογισμός. Μέσα ἀπό τίς σκέψεις καί τίς συζητήσεις μέ ὅλους τούς ἐμπλεκόμενους, ὁ Ριβέρης θά κάνει ἕναν ἀπολογισμό τῶν τελευταίων σαράντα ἐτῶν. Ἡ πολιτική καί ἡ κοινωνική ἐξέλιξη θά ἁπλωθοῦν μπροστά στόν ἀναγνώστη. Διαφορετικῶν πεποιθήσεων καί κοινωνικῶν θέσεων ἄνθρωποι θά προσθέσουν μέ τά λόγια τους ὅσο γίνεται περισσότερες ἀπόψεις, ἐνίοτε ἀντικρουόμενες. Δέν λείπει καί ἡ πικρή εἰρωνεία γιά τόν τρόπο πού ἐκμεταλλεύτηκαν ἀρκετοί τόν (πραγματικό ἤ ψεύτικο) ἀγῶνα τους κατά τήν έξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου.
Ἀδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής εἶναι ἡ Θεσσαλονίκη. Οἱ δρόμοι, τά στενά, οἱ πλατεῖες, οἱ μυρωδιές, οἱ ἦχοι, οἱ ἄνθρωποι, ὅλα στήνουν ἕναν καμβά, πάνω στόν ὁποῖο πλέκεται ἀριστοτεχνικά ἡ ἱστορία τῆς μεταπολίτευσης. Εὔκολα γίνεται ἀντιληπτό πώς ὁ συγγραφέας, παρότι γεννήθηκε μετά τό ἔμβληματικό 1974, ἔχει μελετήσει τήν ἱστορία καί ἔχει ἐντάξει τόν ἑαυτό του στήν ὁμάδα τῆς σύγχρονης ἀριστερῆς μελαγχολίας.
Σημαντικό ρόλο στήν ἐξέλιξη καί τή διαλεύκανση τῆς ὑπόθεσης παίζει ἡ φιλία. Αὐτή ἡ πραγματική φιλία, πού ξεπερνᾷ κοινωνικές διαφορές καί πολιτικές διαφωνίες. Αὐτή ἡ φιλία πού δέν χάνεται ἀλλά ὡριμάζει μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου.
Ἡ ἱστορία ἀναπτύσσεται σέ ἐννέα κεφάλαια, σύν τά ὀκτώ μέ τά κείμενα πού παρέλαβε ὁ Ριβέρης. Ἡ συγγραφική δεινότητα τοῦ Ἰωαννίδη ὁδηγεὶ τόν ἀναγνώστη τόσο βαθειά στήν ἐξιστόρηση τοῦ παρελθόντος, τόσο μέσα στόν ψυχισμό ὅλων τῶν πρωταγωνιστῶν, ὥστε στό τέλος νά μήν ένδιαφέρεται γιά τό ποιός σκότωσε ὅσο γιά τό γιατί.
Εἶναι ἕνα ἀστυνομικό μυθιστόρημα, τό ὁποῖο παρακινεῖ τόν ἀναγνώστη σέ τακτικές διακοπές τῆς ἀνάγνωσης γιά ἀναστοχασμούς καί προβληματισμό. Εἶναι ἕνα βιβλίο πού συνιστῶ θερμά νά διαβάσετε.
