Γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης
Λίγες μέρες πριν την ανακοίνωση των φετινών υποψηφιοτήτων στις 23 Ιανουαρίου, πραγματοποιήθηκαν για 14η χρονιά σε ένα λαμπερό δείπνο-γκαλά τα Governors Awards, μία παράλληλη εκδήλωση – απονομή τιμητικών βραβείων Όσκαρ σε προσωπικότητες του κινηματογράφου, που τις περισσότερες φορές είναι καλλιτέχνες σε μεγάλη ηλικία που αγνοήθηκαν ή “αδικήθηκαν” από την ακαδημία στην καριέρα τους, ενώ τιμώνται και προσωπικότητες του χώρου για το ανθρωπιστικό τους έργο.
Τα βραβεία που απονέμονται από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ακαδημίας είναι το Τιμητικό βραβείο Irving G. Thalberg, το Ανθρωπιστικό Βραβείο Jean Hersholt και το 2 Τιμητικά Βραβεία. Φυσικά κατά την τελετή των Όσκαρ υπάρχουν κάθε χρόνο από το 1950 κι έπειτα τα τιμητικά Όσκαρ. Τιμητικά Όσκαρ από το 2009 κι έπειτα που ξεκίνησε η τελετή αυτή έχουν λάβει προσωπικότητες όπως οι: Francis Ford Coppola, Jean-Luc Godard, Lauren Bacall, James Earl Jones, Oprah Winfrey, D. A. Pennebaker, Angela Lansbury, Steve Martin, Angelina Jolie, Hayao Miyazaki, Maureen O’Hara, Spike Lee, Gena Rowlands, Jackie Chan, Agnès Varda, Donald Sutherland, Cicely Tyson, David Lynch, Lina Wertmüller, Samuel L. Jackson, Danny Glover, Michael J. Fox, Peter Weir κ.ά.
Φέτος, τα βραβεία δόθηκαν σε 4 προσωπικότητες που έχουν συνδεθεί με την κινηματογραφική βιομηχανία.
Αναλυτικά οι νικητές:
Ανθρωπιστικό Βραβείο Jean Hersholt:
Michelle Satter
Η Michelle Satter είναι Αμερικανίδα στέλεχος κινηματογράφου που έχει συνδεθεί με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance από την ίδρυσή του το 1981. Η Satter ίδρυσε το Εργαστήριο Σκηνοθετών και Σεναριογράφων του Ινστιτούτου Sundance του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance και επί του παρόντος υπηρετεί ως ιδρυτικός ανώτερος διευθυντής των Καλλιτεχνικών Προγραμμάτων του Ινστιτούτου. Βοήθησε στη δημιουργία της ψηφιακής πλατφόρμας Sundance Collab για τη διευκόλυνση του διαδικτυακού συντονισμού των εργαστηρίων κινηματογραφιστών κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το βραβείο παρέδωσαν ο Ryan Coogler και η Chloe Zhao.
Τιμητικό Βραβείο
Angela Bassett
H Angela Bassett σε μια παθιασμένη και φορτισμένη ομιλία, μίλησε για την υποκριτική όχι απλώς ως καριέρα, αλλά ως ανάγκη που την καλούσε. Ανέφερε πως το τιμητικό Όσκαρ δεν είναι απλώς ένα ακόμη βραβείο, αλλά μια απόδειξη της κληρονομιάς της. Σημείωσε ότι είναι μόνο η δεύτερη μαύρη ηθοποιός που λαμβάνει το τιμητικό Όσκαρ, ακολουθώντας τα βήματα της αείμνηστης Cicely Tyson, την οποία θεωρούσε μέντορα. “Το διακύβευμα είναι εξαιρετικά μεγάλο γιατί η ιστορία εξαρτάται από εμάς”, είπε η Bassett. “Η προσευχή μου είναι να αφήσουμε αυτόν τον κλάδο πιο εμπλουτισμένο”. Αναφέρθηκε στην πρώτη μαύρη ηθοποιό που κέρδισε Όσκαρ, το 1940, τη Χάτι ΜακΝτάνιελ, για το Gone With the Wind. “Έριξε ιστορικά ένα φράγμα και θα περνούσαν άλλα 50 χρόνια πριν μια άλλη μαύρη γυναίκα κέρδιζε Όσκαρ (η Γούπι Γκόλντμπεργκ, που κέρδισε για το Ghost το Όσκαρ Β’ Γυναικείου ρόλου) και ακόμη περισσότερο από μια δεκαετία πριν από την επόμενη ιστορική νίκη, όπου η Χάλι Μπέρι έγινε η πρώτη μαύρη νικήτρια Α’ Γυναικείου ρόλου, για το Monster’s Ball, που, μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες, παραμένει η μόνη. Ανέφερε τα ονόματα όλων των μαύρων ηθοποιών που έχουν κερδίσει Όσκαρ, αποκαλώντας τους: “Δέκα ηθοποιούς που είναι δημιουργοί ιστορίας στον κλάδο μας. Φωνάζω τα ονόματά τους για να αναγνωρίσω την καθεμία από αυτές απόψε ότι είναι φάροι πιθανοτήτων και ελπίδας για τα μικρά μαύρα και καστανά κορίτσια που φιλοδοξούν μια μέρα να κυνηγήσουν το όνειρο να γίνουν ηθοποιοί”.
Η Bassett συνέχισε: “Αυτή η τιμή δεν είναι μόνο για μένα. Όταν είμαστε μαζί, κερδίζουμε μαζί. Σε όλες τις μαύρες συναδέλφους μου ηθοποιούς, γεμίστε τις καρδιές σας με θάρρος και δύναμη, γιατί ανεξάρτητα από το τι μπορεί να σκεφτείτε, να δείτε ή να αισθανθείτε, οι συνεισφορές μας έχουν σημασία. Θυμήσου ποια είσαι και πώς σκόπευαν να είμαστε οι πρόγονοί μας”. Πρόσθεσε, “Μοιράζομαι περήφανα αυτήν την τιμή με γυναίκες που σηκώνονται όρθιες όταν τους λένε να σταθούν πίσω, που μιλούν όταν τις φιμώνουν. Αυτές οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν αυτές που είχα την τιμή να απεικονίσω, καθώς και τις καθημερινές γυναίκες που μας περιβάλλουν και μας εμπνέει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε”.
Η 65χρονη ηθοποιός έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ ερμηνεύοντας την Τίνα Τέρνερ στο “What’s Love Got to Do with It” (1993) και τη δεύτερη υποψηφιότητα για Β΄ Γυναικείο ρόλο για το “Black Panther: Wakanda Forever” (2022).
Τιμητικό Βραβείο
Carol Littleton
Η Carol Sue Littleton, είναι Αμερικανίδα μοντέρ ταινιών. Το έργο της περιλαμβάνει ταινίες όπως: Body Heat (1981), E.T. Extra-Terrestrial (1982), The Big Chill (1983), Places in the Heart (1984), Silverado (1985), The Accidental Tourist (1988) και Wyatt Earp (1994), Margot at the Wedding (2007), The Other Boleyn Girl (2008), The Rum Diary (2011).
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Carol Littleton εξελέγη και υπηρέτησε ως πρόεδρος του Motion Picture Editors Guild. Η Littleton διετέλεσε πρόεδρος του Motion Picture Editors Guild από το 1988 έως το 1991 και ως αντιπρόεδρος από το 1994 έως το 2001, καθώς και από το 2005 έως το 2007. Έχει εκλεγεί ως μέλος των American Cinema Editors και υπηρετεί ως αντιπρόεδρος από το 2019.
Στην ομιλία της η Littleton ανέφερε ότι “είχα το προνόμιο να δουλέψω σε μια από τις πιο διασκεδαστικές, ανθεκτικές και αγαπησιάρικες ταινίες, την E.T.”, προσθέτοντας: “Αυτό το Όσκαρ είναι η κορυφή του Έβερεστ της περιπέτειάς μου στον κινηματογράφο, ένα όνειρο που εκπληρώθηκε. Το δέχομαι για όλους τους μοντέρ που εργάζονται στο σκοτάδι μιας αίθουσας επεξεργασίας”.
Τιμητικό Βραβείο
Mel Brooks
Ο 97χρονος Mel Brooks είναι Αμερικανός ηθοποιός, κωμικός, κινηματογραφιστής, τραγουδοποιός και θεατρικός συγγραφέας. Με μια καριέρα που εκτείνεται σε πάνω από επτά δεκαετίες, είναι γνωστός ως συγγραφέας και σκηνοθέτης επιτυχημένων φαρσών και παρωδιών. Αποδέκτης πολλών διακρίσεων, είναι ένας από τους 18 καλλιτέχνες που κέρδισαν το EGOT, το οποίο περιλαμβάνει ένα βραβείο Emmy, ένα βραβείο Grammy, ένα βραβείο Όσκαρ και ένα βραβείο Tony. Κέρδισε το μοναδικό του Όσκαρ ως σεναριογράφος για το θρυλικό “The Producers” το 1969, ενώ ήταν υποψήφιος πάλι για σενάριο το 1975 για το “Young Frankenstein” και για Όσκαρ τραγουδιού πάλι το 1975 για το τραγούδι της ταινίας “Blazing Saddles”. Γνωστός για τις ταινίες του: Αυτοί οι τρελοί τρελοί παραγωγοί (1967), Μπότες, σπιρούνια και καυτές σέλες (1974), Η τρελή ιστορία του κόσμου (1981), Η τελευταία τρέλα του Μελ Μπρουκς (1976), Φρανκενστάιν Τζούνιορ (1974), Ρομπέν των Δασών: Οι ήρωες με τα κολάν (1993), Λίγο… πολύ… τρελούτσικος (1977), Δράκουλας: Νεκρός και μ’ αρέσει (1995) και Μπαλάκια τρίτου τύπου (1987).
Τελευταία του εμφάνιση μέχρι στιγμής σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς “Only Murders in the Building”.
Στην ομιλία του, ο Brooks αναφέρθηκε στην προηγούμενη νίκη του: “Πρέπει να σας πω ότι αυτό σημαίνει πολλά για μένα. Μου λείπει το Όσκαρ που πήρα για τη συγγραφή του σεναρίου για τους Παραγωγούς”. Μετά από μια μακρά παύση, πρόσθεσε: “Δεν έπρεπε ποτέ να το πουλήσω. Οι καιροί δεν ήταν υπέροχοι”. Ολοκλήρωσε λέγοντας: “Δεν θα το πουλήσω αυτό, το ορκίζομαι στον Θεό!”.
