Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Αλβανία, Κόσοβο, Γαλλία, 2015 Σκηνοθεσία: Λάουρα Μπισπούρι Με τους: Αλμπα Ρορβάκερ, Φλόνια Κοντέλι, Λαρς Εϊντινγκερ, Λούαν Τζάχα, Μπρούνο Σλάκου, Ιλιρε Σελάι
Ορκισμένες παρθένες, σύμφωνα με ένα παλιό έθιμο απομακρυσμένων χωριών στη βόρια Αλβανία, το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα, είναι οι γυναίκες που επέλεξαν να αρνηθούν τη γυναικεία τους φύση και να ζήσουν ως άνδρες, απολαμβάνοντας όλα τα προνόμια του ανδρικού φύλου, απέχοντας όμως από κάθε ερωτική επαφή,. Η Χάνα είναι μία τέτοια γυναίκα, η οποία πέρασε τη ζωή της ως Μαρκ και όταν μετακομίζει στο σπίτι της αδερφής της στο Μιλάνο, καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε δύο ταυτότητες και δύο διαφορετικούς τρόπους ζωής.
Η ταινία βασίζεται στη νουβέλα της Ελβίρα Ντόνες και έκανε πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του περσινού Φεστιβάλ Βερολίνου. Πρόκειται για μια ιδιόμορφη ιστορία ενηλικίωσης όπου μια γυναίκα, μακριά από τις ρίζες της, ελεύθερη, απαλλαγμένη από τον κόσμο της Αλβανίας, από τις προκαταλήψεις και τις απαγορεύσεις του, προσπαθεί να αναδημιουργήσει τον εαυτό της, να ανακαλύψει την πραγματική της φύση και να βρει τη θέση της σε μια ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.
Η ταινία έχει αργούς ρυθμούς, μεγάλες σιωπές, ελάχιστη δράση, χωρίς αχρείαστες εξάρσεις. Η εξαιρετική Άλμπα Ρορβάκερ ενσαρκώνει έναν χαρακτήρα κλειστό, λιγομίλητο που ταλανίζεται ωστόσο από μια βαθιά εσωτερική πάλη και πίσω από κάθε λιτό διάλογο και κάθε σιωπή υποβόσκει η ένταση της. Η Χάνα, άνετη μέσα στο ανδρικό καλούπι, που τόση αμηχανία προκαλεί στους γύρω της, περιφέρεται σαν αγρίμι στο κοσμοπολίτικο Μιλάνο και έρχεται αντιμέτωπη με έναν κόσμο που ταυτόχρονα την τρομάζει αλλά και την ελκύει. Την ίδια στιγμή, βλέπει πως έχει εγκλωβιστεί σε μια παράδοση και σε αξίες που έχουν πια ξεφτίσει, σε έναν όρκο που δε σημαίνει τίποτα για κανέναν. Έτσι επιδέξια η πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτης παρουσιάζει το δίλλημα της ηρωίδας της μέσα από έντονες αντιθέσεις. Πλάνα της χαοτικής γοητείας της μεγαλούπολης εναλλάσσονται με πλάνα της άγριας ομορφιάς των αλβανικών βουνών. Σκηνές της πρωταγωνίστριας που εξερευνεί την άγουρη γυναικεία της φύση εναλλάσσονται με σκηνές της νεαρής ανιψιάς της, που εξασκείται στην κολύμβηση και με γνήσια χάρη εκφράζει τη θηλυκότητα του κορμιού της.
Μέσα από αυτές τις ενδείξεις ο θεατής μαντεύει τι συμβαίνει στον εσωτερικό κόσμο της Χάνα, αφού η σκηνοθέτης αρνείται να την εκθέσει περαιτέρω, να υποκύψει στην εύκολη συγκίνηση, να την περιφέρει σαν έκθεμα, σουβενίρ μιας άλλης εποχής. Δε της στερεί ούτε την περηφάνια, ούτε την αξιοπρέπειά της και χειρίζεται ένα τόσο λεπτό θέμα με μια θαυμαστή διακριτικότητα. Έτσι μας δίνει μια ταινία, ακατέργαστο διαμάντι, ακριβώς σαν την ηρωίδα της. Αποφασιστική, δυναμική, με μια βουβή αγωνία και μια αλλόκοτη, καλά κρυμμένη ομορφιά.
