Γύρω σου αφίσες από ταινίες του Lynch ή του Goddard και στα ηχεία Μητροπάνος. Απέναντί σου ένα τυπάκι με μπλε μαλλιά και δίπλα σου ένας κοστουμαρισμένος. Στην Κονσέρβα θα βρεις θαμώνες εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους, αλλά έχουν όλοι ένα κοινό στοιχείο, αν μη τι άλλο. Πιστεύουν στην ποίηση της λαϊκής μουσικής, την “ηθική της λαϊκότητας” όπως λέει και ο Χάρης Παπαδόπουλος, που έφτιαξε ένα μπαρ όπως το ονειρευόταν ο ίδιος. Και έχει ένα σκαμπό για κάθε καψούρη.
Φωτογραφίες Γιάννης Ασμής
Χάρη σε τι φάση σε πετυχαίνουμε;
Βρίσκομαι σπίτι μου στην κάτω Τούμπα. Να πίνω ένα ντεπόν. Να πάω τουαλέτα, να κάνω μπάνιο, να πιω ένα καφέ και να συνεχίσω την κλασική μου ροή. Δηλαδή να στρώσω, να πάω Κονσέρβα.
Πώς και γιατί άνοιξες την Κονσέρβα;
Όταν έβγαινα στα μπαρ ποτέ δεν άκουγα τις μουσικές που μου αρέσουν. Κάποια στιγμή βρέθηκα να μιλάω με τον Παντιώρα στους Αισθηματίες στον Πειραιά, είχα πάθει σοκ που υπήρχε ένα μπαρ να παίζει παλιά λαϊκά. Έτσι σκέφτηκα πως λείπει κάτι τέτοιο απο την Θεσσαλονίκη αλλά περισσότερο για μένα. Και έτσι, έπιασα τον αδερφό μου τον Μούση και τον ξάδερφο μου τον Νίκο και τους είπα να το κάνουμε για να γουστάρουμε οι τρεις μας… και αν αρέσει και σε κανέναν άλλον έχει καλώς.
Και το όνομα;
Μπαίνεις σε ένα μπαρ για να κάνεις κάτι ανθυγιεινό. Μπαίνεις συνειδητά να κάνεις κάτι κακό στην υγεία σου… να πιεις, να ακούσεις δυνατά μουσική και να καπνίσεις. Δεν μπαίνεις να πάρεις βιταμίνες, βασιλικό πολτό, κινόες και τα σχετικά.
Άρα ήθελα κάτι ανθυγιεινό αρχικά. Επειδή παίζουμε παλιά λαϊκά ήθελα το μπαρ να εκπροσωπεί την λαϊκότητα σαν ηθική. Η λαϊκή ηθική όπως και το λαϊκό τραγούδι είναι κάτι που κρατάει στον χρόνο. Επίσης θέλαμε ένα μικρό χώρο σαν να είμαστε όλοι μια παρέα. Άρα κάτι ανθυγιεινό μικρό που αντέχει στον χρόνο… δε θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο πέρα από κονσέρβα. Και αγαπάμε, να πούμε, τα κονσερβοκούτια.
Πώς προέκυψε όμως και αυτή η μουσική;
Άρχισαν να κλείνουν τα μπαρ που έβγαινα… βασικά άρχισαν να κλείνουν γενικά τα μπαρ, όλα έγιναν σαν σουσάδικα – είτε μπαρ, σούσι, μπέργκερ ,airbnb όλα είναι ίδια. Λέω αφού κλείνουν όλα ας κάνουμε εμείς ένα χώρο να παίζει τα τραγούδια που αγαπάμε. Αγαπάμε το παλιό λαϊκό τραγούδι και αυτό παίζουμε, εκτός από Δευτέρες που έχουμε ξένες μουσικές για μπαρ.
To πιο καψούρικο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ είναι…
Ένα δεν μπορώ να πω σίγουρα, έχουν γράψει για την καψούρα πολλοί και τεράστιοι ποιητές και στιχουργοί. Το “Πάρε παράδειγμα εμένα” και το “Παραλίγο να πάρω τους δρόμους” που τραγούδησε ο Μάκης… Μάκης, ο θεός… Μάκης ο ισχυρός, νομίζω είναι τεράστια κομμάτια.
Όπως και το “Τι το θες το κουταλάκι” και το “Πες μου που πουλάν καρδιές” του Τάκη Μουσαφίρη είναι το καθένα σπαραγμός. Άλλα όλα αυτά έχουν να κάνουν με το τι θεωρεί ο καθένας καψούρα… “Καλύτερα μαζί σου και τρελός”, “Στο τραπέζι που τα πίνω”, “Χρεωσέ τα σε μένα”, “Μια στάση εδώ”, “Πολλά γαλόνια σου ‘δωσα”… Μακάρι να υπάρχει σύνδεση των ανθρώπων και να γράφονται ωραία τραγούδια.
Και πώς εμπνέεσαι το ντύσιμό σου που είναι αν μη τι άλλο, εκκεντρικό…
Δεν θεωρώ ότι έχω κάνει κάποια περίεργη εμφάνιση. Δεν ξέρω καν τι πάει να πει περίεργη εμφάνιση. Αντιλαμβάνομαι σπάνια ή μη συνηθισμένη. Έχουμε στο μπαρ μας μια αφίσα του Wild at Heart του Lynch. Εκεί λέει ο Sailor την ατάκα “Did I ever tell you that this here jacket represents a symbol of my individuality and my belief in personal freedom?”.
Αυτό θέλουμε για όσους έρχονται εδώ. Να είναι οι εαυτοί τους. Αν μιλάμε για την παρενδυσία σε μένα, αρχικά το γουστάρω, μετά ήθελα να δώσω το παρών για να νιώθει το ίδιο ο κάθε άνθρωπος που θα έρθει στη μπάρα μας να ντυθεί όπως θέλει. Πλέον με βολεύουν περισσότερο τα φορέματα και οι φούστες από τα τζιν που με κόβουν στο καβάλο. Ήρθε η άνοιξη και θα πάω να πάρω νέα φορέματα.
Όταν κάποιος μπει στην κονσέρβα θα δει έντονη την αισθητική του κινηματογράφου, άρα δε νομίζω να υπάρχει λόγος να αναφέρω πως και στο ντύσιμο μου έπαιξε ρόλο και ο σινεμάς, ε;
Έχει μπει κανένας διάσημος στην Κονσέρβα;
Βλέπω διάφορους διάσημους πότες της νύχτας να έρχονται μόνοι τους να πίνουν εδώ. Έρχονται και γνωστοί δημιουργοί ή ερμηνευτές ναι. Τους νέους της τηλεόρασης δεν τους γνωρίζω γιατί εδώ και κάνα είκοσι χρόνια βγαίνω τα βράδια και δε βλέπω τηλεόραση. Έρχονται ναι, ηθοποιοί, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, μοντέρ ακόμα και μακενίστες. Το βασικό όμως μέσα σε όλο αυτό για μένα ξες ποιο είναι; Πως όση δημοτικότητα να χει κάποιος όταν έρθει εδώ αν θέλει μπορεί να είναι ένας αόρατος άνθρωπος σε ένα μπαρ.
Κάποια ιδιαίτερη στιγμή που θυμάσαι από όσες νύχτες έχεις ζήσει μέσα στο μαγαζί;
Θέλω να λέω την Κονσέρβα Μπαρ και όχι μαγαζί. Μαγαζιά θεωρώ αυτά που πουλάνε κοσμήματα και ρούχα. Στο μπαρ μας λοιπόν πιστεύω συχνάζουν άνθρωποι. Τον άνθρωπο τον ξεχωρίζει κάποιος νους και μια ανησυχία. Γι αυτό νομίζω τις ώρες που βρισκόμαστε και πίνουμε μπορούμε να συνυπάρχουμε τόσο καλά.
Γενικά όλες μου φαίνονται ίδιες. Όχι ξενέρωτες αλλά επειδή ζω εκεί νιώθω πως ζω τη νύχτα. Βέβαια τις περισσότερες από αυτές είμαι μεθυσμένος, ε και μπερδεύω πολλές από αυτές. Αλλά σίγουρα ξεχωρίζω τη νύχτα που ανοίξαμε και είχα φουλ άγχος. Τη νύχτα που ερωτεύτηκα εδώ μέσα. Τα γενέθλια της Κονσέρβας. Μα πάνω από όλα, όχι ότι θυμάμαι, αλλά ξεχωρίζω καθημερινές που καθόμαστε στο μπαρ και τα λέμε όλοι σαν μια παρέα και ανταλλάζουμε απόψεις και πληροφορίες για μουσικές.
Κονσέρβα, Πλάτωνος 9
