Ο Κώστας Βόμβολος μιλά στον Εξώστη σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης με αφορμή τις εμφανίσεις του στη Ζώγια.
Έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 160 θεατρικές παραστάσεις, 3 ταινίες μεγάλου μήκους και αρκετά ντοκυμαντέρ. Συνεργάστηκε κυρίως με το ΚΘΒΕ, την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» , το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης, τη «Νέα σκηνή Τέχνης» και τα περισσότερα ΔΗΠΕΘΕ. Από το 1994 διευθύνει το σύνολο « Primavera en Salonico», το οποίο σε συνεργασία με τη Σαβίνα Γιαννάτου έχει κυκλοφορήσει 10 cd και έχει εμφανιστεί σε όλες τις χώρες της Ευρώπης , τις μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ, στον Καναδά, την Αργεντινή, την Αυστραλία, την Κίνα, την Κορέα κ.α. Συμμετέχει στο συγκρότημα «Χειμερινοί κολυμβητές». Διδάσκει στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ.
Να σταθούμε λίγο στο κεφάλαιο Χειμερινοί Κολυμβητές. Πείτε μας πώς ξεκίνησε αυτή η υπέροχη μουσική περιπέτεια;
Για μένα ξεκίνησε πριν από 40 χρόνια όταν βρέθηκα να συνεργάζομαι σε ηχογραφήσεις, αλλά και σε ζωντανές εμφανίσεις στο τότε «Καφε Θέατρο» με κάποιους από την αρχική ομάδα που δημιούργησε το συγκρότημα (Μπακιρτζής, Παπαδάμου, Σιδέρης, Σιγανίδης, Πολυζωίδης, Ταμκατζόγλου). Όταν ο βιολιστής Δημήτρης Πολυζωίδης αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στην Αυστρία τον αντικατέστησα και έκτοτε ενσωματώθηκα κι εγώ στη διευρυμένη παρέα. Επιμένω στον όρο «παρέα» γιατί για αρκετά χρόνια κανείς μας δεν θεωρούσε τη συμμετοχή του στο σχήμα ως πραγματική επαγγελματική απασχόληση –περισσότερο ήταν μια ευκαιρία για φιλικές συναντήσεις
Μετά από τόσα χρόνια στη μουσική, πέρα από νότες, τι άλλο σας έχει μάθει η τέχνη σας;
Να ακούω τoν διπλανό μου, να στηρίζω ενεργά τις επιλογές μιας ομάδας ακόμα κι όταν διαφωνώ, να μην διστάζω να αναθεωρώ τις απόψεις μου αλλά και να μην παραιτούμαι από τα όνειρα μου.
Aλήθεια, τι μουσική ακούτε για παράδειγμα ένα πρωινό Κυριακής;
Όπως αρκετοί άλλοι συνάδελφοι σπάνια ακούω μουσική χωρίς συγκεκριμένο λόγο – τα κακά του επαγγέλματος….
Primavera En Salonico – άνοιξη στην Θεσσαλονίκη κοινώς. Είναι η αγαπημένη σας εποχή; Πώς επιλέξατε αυτό το όνομα;
Αντίθετα με την περίπτωση των Χειμερινών Κολυμβητών το σχήμα δημιουργήθηκε περιστασιακά για καθαρά επαγγελματικούς λόγους- μια παραγγελία για το ομώνυμο CD. Στην πορεία βέβαια κατέληξε σε κάτι πολύ πιο μόνιμο και πήρε επίσης τον χαρακτήρα της παρέας. Το όνομα διαλέχτηκε περισσότερο ως λύση ανάγκης για την προώθηση των εμφανίσεών μας στο εξωτερικό -εκ των υστέρων μάλιστα αρκετά από τα μέλη του σχήματος το θεωρούν μάλλον γραφικό..
Γράφετε μουσική για το θέατρο. Πώς γίνεται ακριβώς κάτι τέτοιο;
Ξεκίνησα μάλλον συμπτωματικά σε πολύ μικρή ηλικία και το αρχικό δέλεαρ ήταν η δυνατότητα εξερεύνησης πολλών μουσικών ειδών μια που ποτέ δεν ήταν μέσα στις προθέσεις μου να επικεντρωθώ σε κάποιο συγκεκριμένο. Γρήγορα βέβαια συνειδητοποίησα ότι αγαπούσα το θέατρο το ίδιο αν όχι και περισσότερο από τη μουσική. Σε μια ιδανική συνθήκη (σπάνια φυσικά) η θεατρική μουσική δεν λειτουργεί μόνο καλύπτοντας κάποια κενά ή προσφέροντας μια επιπλέον συναισθηματική ώθηση στους θεατές αλλά συμμετέχει ενεργά στην παράσταση ως ένας αόρατος αλλά παρών ηθοποιός.
Έχετε πολλά τραγούδια στα συρτάρια σας, άπαιχτα;
Φυσικά και έχω όπως οι περισσότεροι συνάδελφοι όχι όμως ιδιαίτερα πολλά. Η ενασχόληση με το θέατρο σε περιορίζει πολλές φορές μουσικά αλλά σου δίνει τη χαρά να πραγματοποιείς κάποια πράγματα που σχεδιάζεις, έστω και με την εφήμερη διάρκεια των παραστάσεων.
