ΤοNobody’s Perfetcεπιλέχθηκενασυμμετάσχειστοτμήμα Short Film Corner-Cannes Court Metrage τουφετινούΦεστιβάλτωνΚαννών (16 με 27 Μαΐου).
Αθήνα. Δεκαετία του '60. Την υψηλή κοινωνία της πόλης συγκλονίζουν μια σειρά από δολοφονίες.Η Έλενα, μια νεαρή φιλόδοξη δημοσιογράφος, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας ιστορίας όπου η λάμψη της κοσμικής ζωής συναντά τις σκιές της εξουσίας, με απρόβλεπτα αποτελέσματα…
Η μικρού μήκους ταινία Nobody’sPerfetc δημιουργήθηκε από μία ομάδα νέων κινηματογραφιστών στην Θεσσαλονίκη. Πέρα από τον βασικό αυτό πυρήνα, στην ολοκλήρωση της ταινίας συνέβαλαν καθοριστικά σημαντικοί ιδιωτικοί αλλά και δημόσιοι φορείς, όπως η Αντιδημαρχία Πολιτισμού Θεσσαλονίκης.
Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στην Δημοτική Πινακοθήκη (Βίλα Μορντώχ) τον Φεβρουάριο του 2012.
Διάρκεια : 10'
Είδος : Ψυχολογικό Δράμα / Μυστηρίου
Σενάριο : Γιώργος Μαντζουρανίδης
Σκηνοθεσία : Δέσποινα Καβύρη / Γιώργος Μαντζουρανίδης
Παραγωγή : Δέσποινα Καβύρη
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Wiktor–RochDobraczynski
Καλλιτεχνική Διεύθυνση : Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου / Μαριαλένα Χρυσογονίδου
Ηχοληψία και Ηχητικός Σχεδιασμός : Δάφνη Φαραζή
Μοντάζ : Σμαρώ Παπαευαγγέλου
HairStyling : Σταύρος Μόσχου
Μακιγιάζ : Δήμητρα Προβατάρη
Βοηθός Σκηνοθέτη : Μιχάλης Ασηκόπουλος
Βοηθός Παραγωγής : Νίκος Ζωγόπουλος
Έπαιξαν
Λιάνα Ταουσιάνη (Έρικα)
Δάφνη Κιουρκτσόγλου (Έλενα)
Αθηνά Μαραντίδη (Εβίτα)
Στεφανία Ζόρα (Ρίκα)
Νίκος Σιδηρόπουλος (Επιθεωρητής Καρνέζης)
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ της Δέσποινας Καβύρη
Mε φόντο τα πολυτελή γραφεία της κοσμικής στήλης μιας εφημερίδας στην Αθήνα του 60, εξελίσσεται μία ιστορία που υπακούει στις νόρμες του είδους Film Noir σε αφηγηματικό και δραματουργικό επίπεδο. Δυναμικοί , ασυμβίβαστοι, γυναικείοι χαρακτήρες με ένοχο παρελθόν κινούν τα νήματα, συγκρούονται και τελικά προδίδονται. Ο κόσμος του Nobody’s Perfetc είναι ένας επιτηδευμένα στυλιζαρισμένος κόσμος που απαρτίζεται από γοητευτικές γυναίκες, οι οποίες φαινομενικά συνυπάρχουν αρμονικά. Τίποτα όμως δεν είναι όπως φαίνεται. Πίσω από την απαράμιλλη γοητεία κάθε προσώπου κρύβεται η διαφθορά, η εξαπάτηση, η ανιδιοτέλεια. Η χρήση λοιπόν της ασπρόμαυρης κινηματογράφησης της ταινίας ήταν μονόδρομος. Κανένα άλλο χρώμα δεν θα μπορούσε να αποτυπώνει τις αντιθέσεις των χαρακτήρων. Δρα προειδοποιητικά κι ελλειπτικά, σαν αντιμαχόμενες προσωποποιήσεις του καλού και του κακού . ‘Εντονες φωτοσκιάσεις, λοξά καδραρίσματα, παραμόρφωση προσώπων αλλά και χώρων με την χρήση ευρυγωνίου φακού (χαρακτηριστικά Noir) αποδίδουν την εύθραυστη ισορροπία, τα κρυμμένα μυστικά, τον κυνισμό και το αίσθημα κινδύνου που παραμονεύει σε κάθε σκοτεινή γωνία της ταινίας. Όσο αναφορά στην σκηνοθετική κατεύθυνση των ηθοποιών, αυτή βασίστηκε σε μία ελλειπτική και αποστασιοποιημένη απόδοση των χαρακτήρων η οποία αντιτίθεται στο πομπώδες περιβάλλον που τους περικλείει τονίζοντας το ένοχο παρελθόν και τις σκοτεινές τους προθέσεις .
ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ ΙΔΕΑ του Γιώργου Μαντζουρανίδη
Ένας κατά συρροή δολοφόνος – και μάλιστα γένους θηλυκού – μπορεί να φαντάζει ως μια ακόμα από τις πολλές ιστορίες εγκληματικότητας του σήμερα, αποκτά όμως άλλο βάρος όταν έρχεται να τοποθετηθεί χρονικά στη δεκαετία του '60. Μια εποχή για την οποία – όσοι από εμάς δεν τη ζήσαμε – έχουμε χτίσει λίγο-πολύ μια λαμπερή, εξιδανικευμένη εικόνα. Τίποτα όμως μέσα στην ιστορία αυτή δεν μένει αλώβητο ή αναλλοίωτο. Καταστάσεις, συμπεριφορές και χαρακτήρες – στην συντριπτική τους πλειοψηφία γυναίκες, αναφορά σε ένα μητριαρχικό status που ποτέ δεν φαίνεται να μας έχει εγκαταλείψει ως είδος – αποτελούν κομμάτια ενός φαύλου κύκλου, όπου η δύναμη, η εξουσία και η ματαιότητα αποτελούν τις συνιστώσες μιας κεντρομόλου από την οποία κανένας και τίποτα δεν ξεφεύγει τελικά.
