Την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου η Νίκη Γκίζη παρουσιάζει το νέο της βιβλίο στη Ζώγια. Συνομιλούμε μαζί της και αναλύουμε λίγο παραπάνω τι είναι ακριβώς η «Η Καμπύλη της καμπάνας»για την οποία μιλά το τελευταίο της βιβλίο…
Ποια στιγμή αποφασίσατε πως η συγγραφή βιβλίου ήταν το κάλεσμά σας;
Η γραφή για εμένα δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Ήταν η κατάληξη μιας πορείας που την ακολούθησα ασυνείδητα μεν, σταθερά δε, με πίστη, σαν τρόπο ζωής. Η μελέτη λογοτεχνικών βιβλίων κάθε είδους ήταν συστηματική επιλογή στη ζωή μου. Όταν παράλληλα με τη ακαδημαϊκή επαγγελματική μου πορεία ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στις ανθρωπιστικές επιστήμες και το μεταπτυχιακό μου στη δημιουργική γραφή κατέκτησα την αυτοπεποίθηση και τη γνώση της γραφής. Θα μπορούσα να πω ότι δεν υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο κάλεσμα, αλλά μια συναισθηματική και πνευματική όλο και πιο μεγάλη λαχτάρα να γράψω στον εαυτό μου, χωρίς τον εαυτό μου. Ήταν μια εσωτερική ανάγκη να εξερευνήσουμε συντροφιά με τον φίλο αναγνώστη τον κόσμο με τρόπο ευρύ, προσαρμοστικότητα και ευελιξία στη σκέψη.
Ποια βιβλία σας έχουν σημαδέψει; Πιστεύετε πως έχετε επηρεαστεί από κάποιους συγγραφείς στο γράψιμό σας;
Αν εξαιρέσουμε τα comics και τα Μπλέκ, το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο που διάβασα ήταν το «
Τζέιν Έιρ» της Σαρλότ Μπροντέ· ένα βιβλίο που με επηρέασε ως προς τον τρόπο που μια απλή γυναίκα μπορεί να εναντιωθεί στις δύσκολες συμβατικότητες της εποχής της. Με έχει σημαδέψει η «Η Αιολική γη» του Ηλία Βενέζη που αναπλάθει την ιερή συμμαχία ανάμεσα στο ζώο, το φυτό και τον άνθρωπο με όλη τη Δημιουργία της πλάσης. Λατρεύω το ποίημα «Περιμένοντας τους βαρβάρους» του Καβάφη με την αλληγορική αποτύπωση του εχθρού που δεν έρχεται και την αναπόδραστη μοίρα που υποτίθεται ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Έχω σαν ευαγγέλιο τα Ομηρικά Έπη, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Ζηλεύω το συναρπαστικό «Confiteor» του Ζάουμε Καμπρέ, τον Ρέιμοντ Κάρβερ για την τσεχωφική σαφήνεια και την καφκική αίσθηση στο έργο του ο «Ελέφαντας», όλα σχεδόν τα έργα του Ντοστογιέφσκι και πολλούς άλλους.
Μιλήστε μας για το νέο σας βιβλίο – από πού προήλθε η έμπνευση;
Στα μαθηματικά η καμπύλη καμπάνας είναι μια κανονική κατανομή πιθανότητας μεταβλητών που μοιάζει με σχήμα καμπάνας όπου το υψηλότερο σημείο της καμπύλης αντιπροσωπεύει το πιο πιθανό συμβάν από όλα τα δεδομένα. Πώς το ορίζετε εσείς;
Η καμπύλη της καμπάνας είναι μια κανονική κατανομή μεταβλητών που προσομοιάζει με το σχήμα της καμπάνας. Η κανονική κατανομή λέγεται και κατανομή σφαλμάτων ή αλλιώς ο νόμος του σφάλματος. Συνεπώς αν κατανείμουμε τους ανθρώπους ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους, στη μέση θα βρεθούν οι περισσότεροι άνθρωποι αφού οι πιο πολλοί ανήκουν στο μέσο όρο. Το σημείο στο κέντρο ανυψώνεται και έτσι σχηματίζεται η κοιλιά της καμπάνας. Αυτοί που έχουν επιδείξει υψηλά έργα στη ζωή τους, οι μεταξωτοί όπως τους λέω, επιμερίζονται στο αριστερό πεπλατυσμένο αυτί της αφού είναι λίγοι. Στο δεξί πεπλατυσμένο αυτί επιμερίζονται οι σκοτεινοί, αυτοί που έχουν επιδείξει επιβλαβείς συμπεριφορές. Σχηματίζεται έτσι μια κωδωνοειδής καμπύλη στο σχήμα της καμπάνας που μας ανοίγει τα μάτια. Εμπεριέχει συμπεριφορές, γενόμενα, φαινόμενα και σκέψεις που κάνουν φίλοι και εχθροί, μεταξωτοί και σκοτεινοί, πλούσιοι και φτωχοί, φαντάσματα και κουασιμόδοι. Κρατά μέσα της αγγέλματα οδυνηρά πνιγμένα στη σκόνη και στη σιωπή, λανθασμένες συμπεριφορές, θεωρίες και γνώμες που καταβαραθρώνουν τους ανθρώπους, αλλά και μηνύματα λυτρωτικά σαν δροσερές ιδέες που γίνονται ανεμόσκαλα και ανεβάζουν τους ανθρώπους στα αστέρια. Οι νότες της καμπάνας δεν είναι μια ποικιλία ήχων από διαφορετικό μέταλλο. Είναι η μελοποίηση της μουσικής του κόσμου πέρα από το χρόνο και το χώρο. Είναι μια μουσική τόσο μεγάλη, τόσο πολυσχιδής όσο και η ιστορία του.
Tι να περιμένουμε στη βιβλιοπαρουσίασή σας στη Ζώγια;
Πρώτα από όλα να περάσουμε όμορφα, να ζήσουμε το τώρα, το μαζί, το ελπίζω, το μπορώ. Να απολαύσουμε πρωτίστως συναισθήματα και ευτυχισμένες στιγμές, να ανταλλάξουμε ιδέες, να συμπράξουμε, να διαφωνήσουμε, να αντέξουμε, να ταξιδέψουμε από την κορυφή της καμπάνας στην κορυφή του κόσμου πέρα από το χώρο και το χρόνο. Ένας κώδωνας σφαλμάτων του
Εσύ και του Εγώ να γίνει το θεμέλιο της ύπαρξης μας.
