Μιράντα Βατικιώτη «Οἱ 4 ἐποχές τοῦ κυρίου Ἀνανία». Ἐκδόσεις Πικραμένος 2016.
400 σελίδες σέ πολύ καλῆς ποιότητας ὑποκίτρινο χαρτί, μέ πολύ καλή ἐπιμέλεια καί ἐκτύπωση, πολύ στιβαρό δέσιμο καί ἕνα ἐξώφυλλο πού ξαφνιάζει μέ τίς γραμμές του ἀλλά πολύ παραστατικό γιά τήν ὑπόθεση τοῦ βιβλίου.
Τό βιβλίο εἶναι ἀστυνομικό μυθιστόρημα. Εἶναι ἕνα ἡμερολόγιο δύο μηνῶν καί ἕνδεκα ἡμερῶν. Τόσο εἶναι τό διάστημα πού χριεάστηκε ὁ ἀστυνόμος Γεώργιος Παπαδόπουλος γιά νά ἐξιχνιάσει ἕνα ἔγκλημα πού ἔγινε στήν Πάτρα. Ἕνας δάσκαλος ἀπό τήν Ἀθήνα βρέθηκε νεκρός, ὄμορφα στημένος σέ μιά ξαπλώστρα στήν παραλία τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, λίγο ἔξω ἀπό τήν Πάτρα. Τί δουλειά εἶχε στήν Πάτρα; Τί νόημα εἶχε τό στήσιμό του στήν ξαπλώστρα; Καί γιά νά γίνει πιό περίπλοκη ἡ κατάσταση, στό μέτωπο τοῦ νεκροῦ ἦταν γραμμένη μέ μολύβι μακιγιάζ μιά ἀραβική λέξη. Καί σάν νά μήν ἔφτανε αὐτή ἡ γραφή, ἀργότερα προστέθηκε στήν ὑπόθεση καί ἡ Νίκη τῆς Σαμοθράκης γιά νά μπλέξει κι ἄλλο τά νήματα.
Μέχρι νά φτάσουμε στή λύση τού μυστηρίου καί τή σύλληψη τοῦ δολοφόνου, θά γνωρίσουμε πολλούς καί πολλά. Θά γνωρίσουμε τούς συναδέλφους καί τόν προϊστάμενο τοῦ Παπαδόπουλου, μία ψχχολόγο συνεργάτιδα τῆς Ἀστυνομίας, τή μητέρα τοῦ Παπαδόπουλου καί κάποιους συγγενεῖς του. Στήν προσπάθεια διαλεύκανσης τῆς ὑπόθεσης θά μάθουμε τίς δυσκολίες στή δουλειά τῆς ἀστυνομίας, τίς λεπτές ἰσορροπίες ἀνάμεσα στήν ἀλήθεια καί σέ αὐτά πού θά δηλώνονται στόν κόσμο. Θά γνωρίσουμε τό κλίμα στήν ἐκπαιδευτική κοινότητα, τίς διαφορετικές ἀντιμετωπίσεις τῶν ἀστυνομικῶν ἀπό τούς πολίτες. Θά ζήσουμε τή σκληρή «κοινωνία» τῶν παιδιῶν καί τόν τρόπο πού ἀντιμετωπίζουν τή διαφορετικότητα. Θά βιώσουμε τήν ἐνδο-οικογενειακή βία καί τό δηλητήριο πού αὐτή διοχετεύει καί στούς γείτονες.
Ἀναμφισβήτητος πρωταγωνιστής εἶναι ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος, ἕνας ἀστυνόμος ἐντελῶς διαφορετικός ἀπό πολλούς ἥρωες ἄλλων βιβλίων. Σαραντάρης καί ἀνύπαντρος, παρά τίς συχνές προτροπές ἀπό τή μάνα του, ἐνδεχομένως ὁμοφυλόφιλος. Δέν εἶναι καταθλιπτικός, οὔτε ἀλκοολικός. Μοναχικός ἀλλά ὄχι μονόχνωτος. Ἀστυνόμος πού κάνει γιόγκα καί τάι τσί. Καί πάνω ἀπό ὅλα, ἀστυνόμος μέ ἀστείρευτο χιοῦμορ, ἐνίοτε βιτριολικό. Ἀπολαυστικές οἱ συζητήσεις μέ τή μάνα του ξεκαρδιστική μέ μία ὑποψήφια νύφη γλυκειά μέ τήν κυρία Λένα, ὅσο γλυκά εἶναι τά ἔργα τῶν χεριῶν της. Ὅλα αὐτά δίνουν στό βιβλίο ἕνα κλίμα ἀνάλαφρο σάν νά εἶναι τοῦ Τριβιζᾶ. Εὔστοχο στόν σκοπό του, έν τούτοις, σάν νά εἶναι ἐπίσης τοῦ Τριβιζᾶ.
Ἄργησα νά ἀνακαλύψω καί νά ἀπολαύσω τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο. Μέχρι νά διαβάσω τήν ἑπόμενη ὑπόθεσή του, καί τελευταία μέχρι τώρα, «Τό μυστικό τοῦ βασιλιᾶ τῶν γερανιῶν», ἐλπίζω νά μήν ἀργήσει νά «ξαναχτυπήσει».
