HomeMind the artΜουσικήΣυνέντευξη των Minor Mine

Συνέντευξη των Minor Mine

Τους Minor Mine τους φαντάζομαι σα μια συμμορία. Και μάλλον είναι. Γνωστές μούρες της πόλης, τριγυρίζουμε μαζί στα ίδια στέκια, πηγαίνουμε στα ίδια live, έχουμε τα ίδια ακούσματα. Όπως και τόσοι άλλοι, φαντάζομαι. Οι ίδιοι έχουν ανοίξει τις συναυλίες των Tuxedomoon, του Peter Murphy και των Band of Holy Joy. Το 2009 κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό “Where They Go” και κάπως έτσι άρχισαν τα πράγματα να κινούνται. Εν αναμονή της νέας τους δισκογραφικής δουλειάς, ο «ε» συνομιλεί με το συγκρότημα.

Πως θα προσδιορίζατε τον ήχο των Minor Mine

Στη μουσική μας μπορεί να βρει κανείς αναφορές από ετερόκλητες σκηνές. Έχοντας -κυρίως- ακούσματα απ’ τις παλαιότερες σχολές της φολκ, του ροκ εν ρολ και της ψυχεδέλειας. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι δεν ακολουθούμε και διάφορες μετα-πανκ φόρμες. Απ’ όλα αυτά, βγαίνει ένα αποτέλεσμα που κυριαρχούν ακουστικά κι αναλογικά στοιχεία.

Minor Mine. Που παραπέμπει το όνομα της μπάντας;

Πρόκειται για ένα μικρό ορυχείο απ’ όπου βγάζουμε τραγούδια…

Where They Go” είναι ο τίτλος της ανεξάρτητης, πρώτης κυκλοφορίας σας. Είσαστε ικανοποιημένοι απ’ το τελικό αποτέλεσμα;

Όταν επιλέγεις να βγάλεις ένα άλμπουμ μόνος σου, έχεις να αποφασίσεις για όλα. Απ’ τις ηχογραφήσεις, τις μίξεις και τα εξώφυλλα, έως τη διανομή και την προώθηση. Και φυσικά, όλα αυτά πρέπει να τα χρηματοδοτήσεις. Όσο δύσκολο κι αν είναι, τη στιγμή που το παίρνεις τυπωμένο σου δίνει μεγάλη χαρά. Από εκεί και πέρα, μπαίνει σε μια τροχιά. Το “Where They Go” έχει λίγο περισσότερο από ένα χρόνο που κυκλοφόρησε και το ταξίδι του συνεχίζεται.

Ακούγοντας το δίσκο είχα μια έντονη αίσθηση “on the road”, μια αίσθηση «φυγής» στα τραγούδια…

Πράγματι, στα περισσότερα τραγούδια υπάρχει η φυγή ως έννοια. Είτε ως απόδραση, είτε ως επιστροφή. Σαν από ένα ζεστό σπίτι σε μια έρημη καλύβα (όπως το οπισθόφυλλο του δίσκου) ή και το αντίστροφο…

Ετοιμάζετε καινούρια δισκογραφική δουλειά…

Το καλοκαίρι ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις για το δεύτερο άλμπουμ. Κινούμαστε στην ίδια λογική. Το βγάζουμε και το κυκλοφορούμε μόνοι μας. Προσπαθούμε να είναι έτοιμο μέσα στο Δεκέμβριο.

Μια ερώτηση που την κάνω σχεδόν πάντα σε όλες τις μπάντες: Υπάρχει το κοινό για να στηρίξει τη μουσική-στη συγκεκριμένη περίπτωση των Minor Mine; Πως βλέπετε τα πράγματα σε σχέση με την ελληνική πραγματικότητα και δη της Θεσσαλονίκης…;

Στη Θεσσαλονίκη και κατ’ επέκταση στην υπόλοιπη Ελλάδα, το κοινό που παρακολουθεί τη μουσική σκηνή που κινείται έξω από τα τοπικά αισθητικά στερεότυπα, είναι σίγουρα πολύ περιορισμένο. Δεν ξεπερνάει τις μερικές εκατοντάδες. Δεδομένων των συνθηκών, έχουμε την αίσθηση ότι το συγκεκριμένο κοινό της πόλης μας έχει υποστηρίξει. Αν θέλαμε κάτι ευρύτερο θα έπρεπε να αλλάξουμε και γούστα και μουσικά όργανα. Προφανώς δεν το θέλουμε.

Ο επίλογος σε σας….

Ετοιμάζουμε για το Δεκέμβριο μια εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη σε συνεργασία με τον Johnny Brown- των Band of Holy Joy- με τραγούδια δικά του, δικά μας και κάποιες διασκευές. Θα ανακοινωθεί σύντομα.
Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία!

http://www.myspace.com/minormine

I go by myself (album version) by minor mine

Related stories

Στην οδό Αρμενοπούλου, ο Gaetano μας ταξιδεύει στην σιτσιλιάνικη επαρχία

Κείμενο: Δέσποινα Λαμπριανίδου / Φωτογραφίες: Μαρία Ευσταθιάδου Αρμενοπούλου 27,στην καρδιά...

Ο Εξώστης ρωτά, οι συγγραφείς απαντούν | Λάζαρος Αλεξάκης

    επιμέλεια στήλης: Φανή Χατζή Κάθε εβδομάδα ένας/μία συγγραφέας απαντά σε...

Μητροπολιτικό πάρκο Παύλου Μελά: Μία ανάπλαση που… άργησε πολύ

Ήταν Νοέμβριος του 2021, στη δεύτερη δύσκολη χρονιά της...

6+1 στάσεις στην εναλλακτική πλευρά της Μητροπόλεως

Φωτογραφίες: Nάντια Ζέζου Σε κάθε πόλη υπάρχουν εκείνοι οι δρόμοι...

Ανοίγει ξανά ένα από τα ιστορικά εστιατόρια της Θεσσαλονίκης

Ένα ιστορικό εστιατόριο του κέντρου της πόλης που έκλεισε...