Σαν μια παλιά φωτογραφία, σαν εκείνες που δείχνουν το λιμάνι και την προκυμαία, φορτωμένη καράβια με εμπορεύματα και επιβάτες, θα θυμίζει η Θεσσαλονίκη σε λίγο καιρό. Το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης μεταμορφώνεται και αποκαθίσταται η διαχρονική σχέση της πόλης με τη θάλασσα.
Στις 9-12-11, ολοκληρώνεται η έκθεση του Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού, για την Αστική θαλάσσια Συγκοινωνία Θεσσαλονίκης, στον εκθεσιακό χώρο του Συνεδριακού Κέντρου της Τράπεζας Πειραιώς (Κατούνη 12-14). Ο Διαγωνισμός αφορά τις κτιριακές υποδομές για τη λειτουργία της αστικής θαλάσσιας συγκοινωνίας και την εξυπηρέτηση των επιβατών της, στις προβλήτες των επιλεγμένων στάσεων. Η βασική διαδρομή ορίζεται με τέσσερις στάσεις, δηλαδή στην Πλατεία Ελευθερίας, στο Μέγαρο Μουσικής – Ποσειδώνιο, στη Μαρίνα Καλαμαριάς και στην Περαία, και διαρκεί περίπου τριάντα πέντε μέχρι σαράντα λεπτά. Παράλληλα, δημιουργείται και μια διαδρομή εξπρές, η οποία συνδέει απευθείας το λιμάνι της Θεσσαλονίκης με την Περαία, μέσα στο χρονικό διάστημα των είκοσι λεπτών. Οι τιμές των εισιτηρίων διαμορφώνονται ανάμεσα στο 1,5 καιτα3 ευρώ, ενώ τα δρομολόγια εκτελούνται κάθε 15 με 20 λεπτά.
Ανάμεσα στις πενήντα δύο μελετητικές ομάδες που κατέθεσαν τις ιδέες τους, ξεχώρισαν έξι προτάσεις , από τις οποίες τρείς βραβεύτηκαν , ενώ οι υπόλοιπες τρεις τιμήθηκαν με έπαινο.
Το Α΄Βραβείο δόθηκε στον Κωνσταντίνο Χρυσό και στην Μαριάνθη Τατάρη. Η προτεινόμενη αρχιτεκτονική λύση έχει δύο εκδοχές, ανάλογα με το που χωροθετείται, τη σχέση της με το αστικό τοπίο της περιοχής, αλλά και την επιδιωκόμενη χρήση της από τον επιβάτη, δηλαδή, ως έναν χώρο μετάβασής του προς την επόμενη στάση ή ένα σημείο ξεκούρασης και παραλιακής ρέμβης. Το κέλυφος της κτιριακής υποδομής, αποτελείται από δακτύλιους, οι οποίοι, ανάλογα με τις λειτουργικές ανάγκες, μετασχηματίζονται σε κερκίδες, σε προβόλους, σε φορείς των σκιάστρων και σε στοιχεία εσωτερικού εξοπλισμού. Τη νύχτα, οι περσίδες μετατρέπονται σε φωτιστικά σώματα, και σηματοδοτούν με αυτόν τον τρόπο την κάθε στάση.
Το Β΄Βραβείο απονεμήθηκε στον Αλέξανδρο Τσολάκη και στον Bastian Wibranek. Οι αρχιτέκτονες δημιουργούν δύο χώρους αναμονής και επιβίβασης,οι οποίοι,όταν ευνοούν οι καιρικές συνθήκες,μπορούν να ενοποιηθούν, δημιουργώντας έναν ευρύχωρο ενιαίο χώρο, ο οποίος επικοινωνεί με το σύνολο της επιφάνειας της προβλήτας. Η οροφή είναι βατή, και, κατά συνέπεια ,προσφέρεται ως συνέχεια της παραλιακής βόλτας, ως περιοχή ρέμβης και ως σημείοθέας.
Η αρχιτεκτονική λύση των Χρήστου Κύρου και Γεωργίας Παρθενίου, που απέσπασε το Γ΄Βραβείο, παρουσιάζει έναν ελλειψοειδή θόλο, ο οποίος διασπάται σε δύο περιοχές. Η πρώτη περιοχή είναι στεγασμένη, στραμμένη προς το Νότο και καλύπτεται από αυτοκαθαριζόμενους υαλοπίνακες, σε συνδυασμό με φωτοβολταϊκά πάνελς. Η δεύτερη είναι ένας ημιυπαίθριος χώρος αναμονής, ο οποίος ορίζεται από περιστρεφόμενες περσίδες, ώστε να παρέχεται, κατά περίπτωση, προστασία από τον άνεμο ή το δυνατό ήλιο.
Τέλος, απονεμήθηκαν τρεις ισότιμοι έπαινοι στους εξής συμμετέχοντες:
Αναστασία – Τατιάνα Τζάκα, Ιωάννα Συμεωνίδου, Ελένη Γεωργιάδου, Ανδρέας Γκουμάς, Κωσταντίνος Νάστου
Σταμάτης Γιαννίκης, Παρασκευή Τσάγκα, Γεώργιος Αγγέλου, Παναγιώτης Χατζητσακίρης, Στελίνα Τσίφτη
Ρουμπίνη Μακρίδου, Αικατερίνη Κοτζιά, Σπυρίδων Παπαδημητρίου, Κορνελία Φιλοξενίδου, Sebastian Duque
