Πρωί. Φως, ξυπνητήρι, καφές, ξημερώμα, ήλιος, δουλειά, σχολείο.
Ο Μίμης Βρακάς μιλάει στον ΕΞώστη για το επόμενο βήμα του και μετά το Τάλιν, παρουσιάζει τη νέα του ταινία στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Πρώτη προβολή σήμερα στην αίθουσα Τ. Κασσαβέτης, στις 21.00 το βράδυ. Για να ζήσουμε ένα πρωί…
Τι ειναι το Πρωί?
Πρωί είναι μια περίοδος της ημέρας, λέγοντας πρωι μας ενδιέφερε η ατμόσφαιρα, οι ήχοι, οι αλλαγές και οι διαθέσεις του κόσμου από τις 6 μέχρι τις 8.
Το ντοκιμαντερ βασίζεται στο ύφος, το συναίσθημα και την καταγραφή και σχεδόν καθόλου στην τεκμηρίωση.
Πως γεννήθηκε η ιδέα της πρωινής πάρατήρησης μέσα απο τον φακό της κάμερας?
Η ιδέα γεννηθηκε στον Βασίλη Οικονόμου, ο οποίος έχει γράψει το σενάριο και έχει προετοιμάσει το ντοκιμαντερ πριν βγουμε στους δρόμους. Μετά από 6 περίπου μήνες γραπτής ανάλυσης και προετοιμασιας , η ιδέα έπρεπε να γίνει εικόνα. Έτσι έπρεπε να καταγράψουμε και να αποδώσουμε κάτι αφηρημένο, μια έννοια και ταυτόχρονα ένα συναίσθημα που δημιουργείται από αυτό.
Αντιμετωπίσεις καποια τεχνική η άλλη δυσκολία στο γύρισμα?
Δυσκολία ήταν ότι έπρεπε να στήνουμε και να ξεστήνουμε πολύ γρήγορα τις κάμερες γιατι έπρεπε μέχρι τις 9 να έχουμε τελειώσει. Επίσης μια άλλη δυσκολία ήταν να μην γίνουν οι χαρακτήρες πρωταγονιστές. Γι αυτό και ο φακός δεν επιμένει, παραμένει διακριτικός, παιρνει μια πρώτη εντύπωση και φεύγει.
Πρωί η απόγευμα?
Αν η ταινία λεγόταν «απόγευμα» τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Δεν θα σηκονώμασταν από τις 5 για γυρισματα.
Η ταινία ειναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο η με το φως?
Και τα δύο αλλά κυρίως με ένα παιχνίδι με το φως και την ρεαλιστική αισιοδοξία που προκύπτει όχι από κάποιο κίνημα, συγκεκριμένο πρόσωπο ή πρόταση, αλλά από ένα πηγαίο, θετικό συναίσθημα που μπορεί να αντλήσει ο καθένας στην αρχή της ημέρας .
