Χειμερινοί Κολυμβητές
«Ξέρετε γιατί φωνάζουν “εγέρθητος”; Γιατί το “εγέρθητι” το εκλαμβάνουν ως θηλυκό»
Οι Χειμερινοί Κολυμβητές θα εμφανιστούν το Σάββατο 12 Μαρτίου στο Block 33, για μία μοναδική συναυλία από αυτές που δεν χορταίνω να παρακολουθώ. Δράττομαι της ευκαιρίας λοιπόν, να συζητήσω με τον Αργύρη Μπακιρτζή πάνω σε ζητήματα επίκαιρα ή μη. Το αποτέλεσμα εξαιρετικό.
Οι «Χειμερινοί Κολυμβητές» επίσημα κατέχουν τον τίτλο του μακροβιότερου ελληνικού συγκροτήματος. Ποιές είναι οι σημαντικότερες στιγμές σας;
Σημαντικότερες στιγμές: γνωριμία με τον Ισίδωρο Παπαδάμου το 1965 σε πάρτυ της συμφοιτήτριας μου και αδελφής του Θωμαίδος, συνάντηση με τον Κώστα Σιδέρη τον ίδιο καιρό, προτροπή του Νίκου Παπάζογλου να κάνουμε δίσκο όταν μας τον αρνήθηκε η ΛΥΡΑ λόγω του κανταδόρικου, εκτός εποχής όπως είπαν, ύφους των τραγουδιών μας, συνάντηση με τον Μιχάλη Σιγανίδη στην είσοδο της τουαλέτας του «Αγροτικού» το 1980, έκδοση 1ου δίσκου, ανεξάρτητης παραγωγής, με χρηματοδότηση πολλών φίλων, γνωριμία και συνεργασία με τον Τάσο Βαλκάνη και την μπάντα του, τη μετέπειτα «Μπάντα της Φλώρινας», στον 2ο δίσκο μας το 1985, προσχώρηση στο συγκρότημα του Κώστα Βόμβολου και του Φλώρου Φλωρίδη γύρω στο 1986, συνεργασία με τον 102χρονο σήμερα θασίτη Σταύρο Καραμανιώλα και συναυλία στο αρχαίο θέατρο της Θάσου το 1986, ταξίδι και συναυλία στην Αυστραλία το 1988, συναυλία στο «Αν κλαμπ» των Εξαρχείων, όπου κάψαμε την κονσόλα(σε ένα κλαμπ όπου βασικά έπαιζαν ροκ συγκροτήματα) και ο κόσμος αποχώρησε τραγουδώντας το «Πότε θα κάνει ξαστεριά», γνωριμία και συναυλίες με τον Γιώργο Κατσαρό στο Θέατρο Δάσους και την Αίγλη, και το Μινώα στην Αθήνα, συναυλία στο «Αυγό» του Ηρακλείου και αποχώρηση του Ισίδωρου Παπαδάμου, συνεργασία με τον Βαγγέλη Παπαζαχαρίου και επανάκαμψη στη δισκογραφία το 2006, μετά από 9 χρόνια απουσίας, με τον δίσκο «Η μαστοράντζα του Ερντεμπίλ», συναυλίες με τίτλους «Καίτη, πάρε το παιδί και πάμε, θα μας τρελάνει αυτός» και «Πάρε γυναίκα Πόντια και μηχανάκι Σαξ»,αποχώρηση των Γιώργου Ταμκατζόγλου και Χάρη Παπαδόπουλου, συνεργασία με τους Δημήτρη Μυστακίδη και Μπάμπη Παπαδόπουλο, επετειακή συναυλία στο Παλλάς το 2011, συμμετοχές στις ταινίες του Γιώργου Πανουσόπουλου «Μ’ αγαπάς;» και του Σταύρου Τσιώλη «Ας περιμένουν οι γυναίκες, οι εκδόσεις όλων των δίσκων μας.
Σε ποια επίπεδα αλλάξατε από την ίδρυση σας μέχρι και σήμερα;
Ο Φροϋντ δε λέει ότι εξελισσόμαστε μέχρι τα έξι μας και μετά επαναλαμβανόμαστε; Κάποτε είμασταν όλοι ελεύθεροι και ο Φλωρίδης ο μόνος παντρεμένος. Σε μερικά χρόνια όλοι είμασταν παντρεμένοι κι ο Φλωρίδης ο μόνος ελεύθερος. Μετά από λίγο την κοπάνισε.
Η δημιουργία των τραγουδιών των «Χειμερινών Κολυμβητών» είναι μία προσωπική διαδικασία ή αποτέλεσμα μιας δημιουργικής παρέας. Μπορείτε να μας περιγράψετε το κλίμα της συγγραφής και των ηχογραφήσεων;
Τα περισσότερα τραγούδια είναι δικά μου και γράφτηκαν για να ξεσπάσει μια αφόρητη πίεση που ένιωθα κάθε φορά. Μόνο «Η τρελή ροδιά» γράφτηκε(στη Ρώμη) από πλημμυρίδα μουσικής έμπνευσης και στη μουσική των «Τατάρικων» με έσπρωξε ένας μουρμούρικος τζουράς, κατασκευής Παπαδάμου. Μερικά τραγούδια δοκιμάζονται στις συναυλίες πριν ηχογραφηθούν στο στούντιο. Γράφουμε σχεδόν πάντα όλοι μαζί. Μερικές φορές μερικοί αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες στις ενορχηστρώσεις.
Η εξιστόρηση ιστοριών από πλευράς σας με μπόλικες δόσεις σάτιρας και σχολιασμού της επικαιρότητας είναι βασικό στοιχείο των συναυλιών σας. Στόχος σας είναι να περάσετε κάποια μηνύματα ή προκύπτει από το παρεΐστικο κλίμα;
Και μόνο που με ρωτάτε για μηνύματα και στόχους με κομπλάρετε. Δεν μας έχετε ακούσει ζωντανά ποτέ; Ο Σωλ Μπέλοου στο υπέροχο βιβλίο του «Ο ταξιδιώτης της βροχής» γράφει ότι οι άνθρωποι χωρίς στόχους ζουν τη ζωή τους, χαίρονται, λυπούνται κλπ. Οι άνθρωποι με στόχους αντίθετα είναι μόνιμα πολύ δυστυχισμένοι γιατί αισθάνονται συνεχώς υποχρεωμένοι να δίνουν εξηγήσεις σ’ αυτούς που δεν έχουν στόχους.
Αν το ελληνικό τραγούδι ήταν άνθρωπος, από ποιες αρρώστιες θεωρείτε ότι θα υπέφερε;
«Αριστερισμός, παιδική αρρώστεια του κομμουνισμού» (του Νικολάι Ουλιάνοφ Λένιν). Κολλάει εύκολα.
Συντάσσοντας τις ερωτήσεις για την συνέντευξη, παρακολουθώ μουδιασμένος τα αποτελέσματα των εκλογών. Ποια η επόμενη μέρα κατά την γνώμη σας και τι σας ανησυχεί περισσότερο;
Ο φόβος μπροστά στο άγνωστο, αφού η εγκαθίδρυση του φόβου είναι το κύριο γνώρισμα της έλευσης των γηρατειών. Ο μέγας ινδιάνος Γιακί μάγος Δον Χουάν, δάσκαλος του ανθρωπολόγου Κάρλος Καστανέντα, κατέτασσε σε σειρά τους εχθρούς του ανθρώπου, ως εξής: φόβος, δύναμη, κατανόηση, που και οι τρεις νικιούνται, και τέλος ο θάνατος, που αυτόν μπορείς μόνο να τον ξεγελάσεις για μια στιγμή, κι αυτό δεν είναι λίγο(ο υπηρέτης στον ιππότη, στην 7η σφραγίδα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν: «..νιώσε τον απέραντο θρίαμβο … που μπορείς ακόμη να γυρίζεις τα μάτια σου και να κουνάς τα δάχτυλα των ποδιών σου»). Θα έλεγα πως είμαι αρκετά αισιόδοξος για το αύριο αφού μια περίοδο παθητικότητας και απάθειας τη διαδέχεται η περίοδος αλλαγών που φαίνεται πως διανύουμε. Συγχρόνως απαλλασσόμαστε από ανθρώπους που εξυπηρετούσαν την τσέπη τους και αλλότρια συμφέροντα. Βέβαια εμφανίζονται και καινούργια φρούτα που κρυμμένα όμως ίσως είναι πιο επικίνδυνα. Ξέρετε γιατί φωνάζουν «εγέρθητος»; Γιατί το «εγέρθητι» το εκλαμβάνουν ως θηλυκό.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Ως μουσικός αισθάνομαι ευτυχής που βρίσκομαι σ’ ένα συγκρότημα μ’ αυτούς τους ανθρώπους και ετοιμάζομαι για ένα παλιό όνειρο, έναν δίσκο που δε θα αντέχουν να τον ακούσουν παρά, πολύ λίγοι. Νομίζω. Όμως τόσα παράδοξα συμβαίνουν στη ζωή. Έχω την τύχη, επίσης, να συνεργάζομαι, σε συναυλίες για την ώρα, με δυο αγαπητούς εξαίρετους μουσικούς, τη Μαρία Πλουμή στο λαγούτο και τον Γιώργο Πατεράκη στο πιάνο, σε ένα πρόγραμμα έκπληξη,, που αλλάζει βέβαια από συναυλία σε συναυλία, από Λιστ, Σκαρλάτι και Σοπέν μέχρι fado, ηπειρώτικα, σέρβικα, αφρικάνικα, δικά μου και άλλα τραγούδια και μουσικές.
Ο Αργύρης Μπακιρτζής θα σταματήσει να τραγουδάει όταν…
…,και αν, δεν του το επιτρέπει πια ο λεμφαδενικός ιστός στη βάση της επιγλωττίδας του, σύντροφος από τα νεανικά του χρόνια.
Info:
Τα εισιτήρια της συναυλίας κοστίζουν 10 ευρώ και προπωλούνται στα Metropolis, Έντεχνον και Σάρωθρον.
